Uit de kast (XXI): Erik Heyman

Zo, het was weer eens tijd om voor de poëziekast te gaan staan, en daar met mijn ogen toe een bundel uit te plukken. Het werd IJstijd van Erik Heyman (Uitgeverij WEL, 1984), waaruit ik met gesloten blik het tweede gedicht van cyclus I opsloeg:

Voorlopig vegen wij de as nog

Op de spiegels samen, verkennen zo
Toch het gebied tussen glas in.
Worden de daders van een moord,

Zijn wij geslagen soms terecht.

Niets anders meer kan ons bekoren,
Niets anders meer werd ons belet
Dan steeds dit wachten, dit gebed.

En wie ons eens voorgoed verlaat

Zal amper eenmaal en voor eeuwig leven.