In Trouw,
in mijn ogen de enige echte kwaliteitskrant van de Lage Landen, een uitermate
boeiend artikel gelezen van Nico de Fijter. Wat me daarin vooral trof was het
gegeven dat er vijf jaar geleden volgens tellingen van het onderzoeksbureau Pew
Research al 26 miljoen christelijke immigranten in Europa waren. En 12 miljoen
moslimimmigranten. Wat je verder ook van die aantallen mag vinden, die cijfers
nuanceren toch zeker de voorstellingen van ochlocraten als Farage, Le Pen en Wilders. Zie:
De Britten kunnen er maar niét aan gewend
raken dat ze geen wereldrijk meer zijn. Voor velen daar is dat nog een
psychologische realiteit. Bij de doop van het nieuwe vliegdekschip HMS Queen
Elizabeth hoorde ik premier Theresa May verklaren: Britain is determined to remain a global power. Ze zei het écht!
Ik moet nog grinniken als ik eraan denk hoe eenvoudig Vladimir Poetin May’s
voorganger David Cameron op de kast kreeg door te zeggen dat hij zich niets
aantrok van de mening van het Verenigd Koninkrijk omdat dat maar ‘een
irrelevant eilandje aan de rand van Europa’ was….
Peter in Nederland, Bert in België én
tegelijkertijd hun beider ruggen in Duitsland. Als er grenzen in de buurt zijn
willen we daar even op en over. Bestudeerde met mijn broer het Drielandenpunt,
waar ik nog nooit was. Welk een weidse uitzichten heb je vanop de uitkijktorens
daar.
Af en toe frappeert me de overeenkomst die
verschillende talen hebben. Neem ons woord vuurdoop.
Dat is in het Duits Feuertaufe, in
het Engels Baptism by fire, in het
Frans baptême du feu en in het
Italiaans battesimo del fuoco.
Vermoedelijk zat het Latijn met baptismus
ignis er bij deze gelijkenis voor iets tussen.
Al heel lang heb ik een mooi exemplaar van John
Lennons boek A Spaniard in the Works.
Een uitgave van Jonathan Cape in Londen, vierde druk, september 1965.
Natuurlijk wist ik dat John graag woordgrapjes maakte maar A Spaniard in the Works begreep ik nooit, ik vond het gewoon dé
titel. Toen ik vanmorgen op de BBC iemand hoorde vragen Is everything allright, or is there aspanner in the works? dook ik natuurlijk direct mijn woordenboeken
in. To put a spanner into the works
betekent ‘iemand een spaak in het wiel steken’. Mijn Engels is redelijk in
orde, maar dat een spanner een
moersleutel is wist ik niet. Ik snap dan ook nu pas waarom de über-Beatle op de
omslagfoto zo’n ding in zijn hand heeft.
Ik blijf het eens met Cees Nooteboom, die in
Voorbije passages noteerde: “Fransen
praten zoals ze autorijden, dat valt bij alle televisiedebatten op: doorrijden
en door blijven rijden tot je 100% zeker weet dat de ander niet opzij gaat –
dan pas remmen.”
Ik kan me nog herinneren dat Elseviers Magazine in 1985 de naam
wijzigde in Elsevier. Ik krijg
regelmatig een stapeltje nummers van het van heimwee naar de gulden bol staande
tijdschrift. Deze keer zie ik weer de titel veranderen: nummer 21 van de 73ste
jaargang is de laatste Elsevier,
nummer 22 van de 73ste jaargang is het eerste Elsevier Weekblad.
De bioscoop is er niet meer, en de
munteenheid is verdwenen. Vond in een bundel twee oude toegangskaartjes van Ciné
Calypso aan de Quellinstraat 1. Die kostten destijds per stuk 220 Belgische
frank. Ik weet niet meer voor welke film we ze kochten.
Is het niet net een stadje uit een
sprookjesboek? Wat ligt mijn geboortestad Bergen op Zoom er op deze foto (gemaakt
door Bert van Veldhoven) betoverend mooi bij….
Niet dat we nou speciaal dáárvoor naar Duitsland gaan, maar wanneer we dan toch bij
onze oosterburen zijn moet er natuurlijk altijd een voorraad Brezeln mee naar
huis omdat die hier niet te krijgen zijn. Dacht ik, tot vanmorgen. Tot mijn
grote vreugde ontdekt dat de Delhaize die zoute krakelingen voortaan
structureel in voorraad heeft. Iedere dag vers! Deze fietsmand is niet
gefotografeerd in Nordrhein-Westfalen of Rheinland-Pfalz, het is gewoon de mijne! Wunderbar….
De tapir is een van mijn lievelingsdieren in
de Zoo. Zo had ik hem nog nooit gezien. Is het niet ontroerend zoals hij daar superontspannen
op zijn kont (voor de Nederlandse lezers)/op zijnen poep (voor de Vlaamse) zit?
De calathea is niet alleen een bijzondere
plant omdat de bladeren zich des avonds dicht plooien, maar ook omwille van de
aparte wijze waarop die te voorschijn komen: als een rolletje!
Het Antwerpse tramnet, zo lees ik in NieuwsLijn (het tijdschrift van De
Lijn), is niet minder dan 160 kilometer lang. Ik zou niet gedacht hebben dat
het er zoveel waren.
Bij een heldere maan, zoals deze die een dag
vol welkome regen aan leek te kondigen, moet ik altijd denken aan het
Kuifje-avontuur De geheimzinnige ster….
Ik ben het er helemaal mee eens dat
overheden burgers aansporen om geen zwerfvuil op straat te gooien maar in
daartoe bestemde objecten te deponeren. Het zou in dit geval echter wel handig
zijn als ze er een zak onder hadden gehangen….
Vanmorgen passeerde er nog een Tram 7 met
het oude vertrouwde blauwe bordje Mortsel-Sint-Pietersvliet,
en vanavond heeft die al een nieuw: Mortsel-Eilandje….
Zolang wij hier wonen zijn alle tramlijnen
uitgebreid ofwel van route veranderd. De laatst overgebleven oude lijn was de 7
die reed tussen Mortsel en de Sint-Pietersvliet en vice versa. Vanaf heden
behoort de Sint-Pietersvliet als bestemming tot het verleden. Eilandje heet de nieuwe terminus. De
tram stopt voortaan pal voor het MAS!
We maken graag gebruik van de Schelde, de nieuwe veerpont die de
verbinding onderhoudt tussen Antwerpen Stad en Linkeroever. Vandaag rijdt Tram
7 voor het eerst naar het nieuwe eindpunt: de Bataviastraat bij het MAS. Vanaf
de rivier zagen we de 7 voor het eerst verder noordwaarts rijden. Heb er voor de
zekerheid wel een rode pijl naar gezet….
Wat een rare vogels zijn er toch. Dat denk
ik regelmatig bij de volières in de Zoo. Neem nu de Von der Decken tok (Tockus deckeni). Welk een merkwaardig
schepsel. Het mannetje heeft een oranjerode snavel, het wijfje een zwarte. Of
pak de vuurkopbaardvogel (Trachyphonus
erythrocephalus). Wat een kleurrijk patroon heeft die!
In veler ogen is de
secularisering een zegen. Wat mij betreft is ze een verarming. Ondertussen zijn
er legioenen opgegroeid zonder kennis van de bijbel. Gezonde, jonge lieden die
oude kunst niet meer begrijpen omdat ze onbekend zijn met de symbolen en De
Verhalen. Het is met de verwereldlijking zo rap gegaan dat ik me zelfs afvraag
of De Jeugd Van Tegenwoordig de humor in een toch tamelijk recente film als Life of Brian eigenlijk nog wel snapt….
De aanleg van de Noorderlijn hier in Antwerpen verloopt
voorspoedig. Er wordt ook in het bouwverlof doorgewerkt. Straks kun je met de
tram verder noordwaarts. Op de Italiëlei zijn al sporen aangelegd.
Ik mis Zoeteke en Stefke nog regelmatig, zeker als ik
weer eens wat foto’s van hen tegenkom. Toen Stef jong was dook hij op de
vreemdste plaatsen op. Zo opende ik eens een keukenkastje waar hij in bleek te
zitten. Hij was er in gesprongen zonder dat ik het merkte en had de boel tot ik
het weer opende op zijn gemakje zitten besnuffelen. En Zoet zat graag in de la
van mijn bureau-ministre zomaar een beetje te spinnen….
Natuurlijk weet ik best dat je niet mag
generaliseren en dat heus niet alle Engelsen alléén maar witte bonen in
tomatensaus tot zich nemen, dat niet álle Fransen met een alpino op hun hoofd
een stokbrood onder hun oksels dragen en dat niet elke Nederlander op klompen
ganse dagen haring loopt te happen. Maar toen mijn broer me deze foto, die hij
bij Bear Lake in de Rocky Mountains maakte, stuurde zag ik wél onmiddellijk De
Gemiddelde Amerikaan zoals ik mij die voorstel….
Het lijkt wel een oude publiciteitsfoto van
een filmacteur, maar deze opname toont ‘gewoon’ Jaap Bevers, vader van steller
dezes. Hij zou vandaag 101 geworden zijn….
Gesloten
van 24 augustus tot en met 4 augustus. Da’s 49 weken. Ze verdienen daar goed de kost als ze zich met drie
weken werken zo’n lange vakantie kunnen permitteren….
In het mooie Caermersklooster in het
Patershol in Gent de schitterende tentoonstelling Oer – Vlaamse kunst 1880-1930
bekeken. Topwerken van topkunstenaars Frits Van den Berghe, George Minne, Constant
Permeke, Gustave De Smet, Léon Spilliaert, Edgar Tytgat, Gustave Van de
Woestijne en Rik Wouters. Plús machtige doeken van de door mij hevig bewonderde
Emile Claus, James Ensor en Valerius De Saedeleer. De moeite waard!
Het lijkt me fascinerend, een Teletijdmachine. Ik zou niet naar het
oude Babylon, Egypte of de Middeleeuwen willen. Wel zou ik graag eens een
tijdje mijn ogen de kost geven in het Duitsland van in het interbellum.
De professoren Einstein, Barabas en Miloch wisten
dat je door de tijd kunt reizen. De twee laatstgenoemden vonden daarvoor zelfs een
machine uit, maar jammer genoeg alleen in een strip (voor het eerst operationeel in
respectievelijk het Suske en Wiske-avontuur De tuf-tuf-club uit 1952 en De
valstrik, een belevenis van Philip Mortimer uit 1961).