Leuke woorden

Edder, fango, granderik, harremannetje, jakkepoes, kwikkebil, laning, masteluin, nokstok, oerzon, patapoef, rabdomant, stormnoveen.

Fluweelzacht en zachtmoedig

Ik zal in de Zoo nooit vergeten even langs te gaan bij het verblijf van de okapi’s.  De Okapia johnstoni is een van mijn lievelingsdieren, fluweelzachter en zachtmoediger bestaan er amper. De Antwerpse Zoo is wereldwijd verantwoordelijk voor het stamboekbeheer van deze bedreigde schoonheid. Ik mocht ooit persoonlijk kennismaken met een okapi: op de foto hieronder sta ik met de jonge hengst Zidane.

Traditie

Ik woon in een stad met een eerbiedwaardige traditie: reeds 414 jaar verschijnen er dagbladen. Het eerste exemplaar van Nieuwe Tydinghen, de allereerste gedrukte krant ter wereld, kwam in 1605 in Antwerpen van de pers.

Bevers aan de kust

Wie mocht denken dat een Bevers zich alleen maar met poëzie inlaat is slecht op de hoogte: ook in de catering staan Beversen hun mannetje. Tot zelfs in Oostende toe, zoals deze foto van mijn West-Vlaamse kameraad Philippe Cailliau bewijst.

Druppels water

Ik wilde me er van vergewissen waar in de Ardennen het dorpje Trooz precies ligt. Wikipedia geeft, wist ik uit ervaring, in een oogopslag uiterst inzichtelijk praktische gegevens als coördinaten, inwoneraantallen, vlaggen en de plaats van dorp of stad in kwestie in arrondissement en/of provincie. Uiterst inzichtelijk? Bij Trooz kwam ik steeds ergens tussen Mechelen en Brussel uit. Ik begreep er helemaal niets van. Trooz ligt ook helemaal niet zo centraal, maar oostelijker. Onder Luik ergens. En ja, toen zag ik ineens waardoor ik in verwarring was geraakt: de provincie Luik lijkt, grensdetails daargelaten natuurlijk, voor een niet-Luikenaar in eerste instantie als twee druppels water op België!

Schönburg über Oberwesel

Sommige activiteiten stonden lang te boek als eerder suf, maar zijn opnieuw (om een ouderwetsch woord te bezigen) hip. Breien bijvoorbeeld, of hengelen, of het leggen van puzzels. Wij zijn helemaal mee, en begonnen aan de reconstructie –  in 1000 stukjes – van Schönburg über Oberwesel.

Momentopname

De nabije cultuurdragers hic er nunc: Divine Interiors – Experience churches in the age of Rubens samengesteld door Claire Baisier (inclusief de cd Music for an Antwerp Church van Björn Schmelzers Graindelavoix), seizoen 5 van Vikings, Der Rehsprung über das Lehnfeld van Wim van Til en Jackie Cane van Hooverphonic.

Lang niet geopend

Lieve hemel, deze deur – nochtans die van een pand midden in het centrum – is écht lang niet geopend geweest als je zo dat volledig verstofte spinnenwebdriehoekje linksonder beziet.

Komische humor

Eddy De Grote wordt nooit meer geëvenaard. Wat Merckx allemaal niet heeft gewonnen. Onvoorstelbaar eigenlijk. Neem alleen al 1971: Ronde van Sardinië, Omloop Het Volk, Parijs-Nice, Milaan-San Remo, Ronde van België, Luik-Bastenaken-Luik, Ronde van Frankrijk, het Wereldkampioenschap én de Ronde van Lombardije! Zeven keer Milaan-San Remo, vijf keer de Ronde van Frankrijk, vijf keer de Ronde van Italië en ook de Ronde van Spanje won hij de ene keer dat hij daaraan meedeed maar gelijk. De enige topwedstrijd die hij, ondanks zes deelnames, nooit op zijn naam wist te schrijven was Parijs-Tours. En dat brengt me de mooie grap van Rik Van Linden in herinnering, die Parijs-Tours ooit wél won: “Samen hebben Eddy Merckx en ik álles gewonnen wat er maar te winnen valt!”

Lichter

Toen ik op weg was om de krant te halen viel het me in de passage bij ons in de straat plots op hoeveel lichter die was dan ik gewend was. De oorzaak was duidelijk: de matglazen koepel bleek, vermoedelijk voor onderhoud, volledig verwijderd….

Brr....

Miljaar, je moet echt geen hoogtevrees hebben om aan de toren van de Onze-Lieve-Vrouwekathedraal te werken. En al helemaal niet om de steigers daaromheen op te trekken. Brr….

Mooie lettertypes (100)

En we noemen het....: Boodschappenlijstje!

Wie schrijft er nu Boodschappenlijstje op een boodschappenlijstje? Het is net zoiets als een brief met Brief beginnen. Tot zover dit Gemengd Bericht.

Cinema Trivia: Eerlijke regisseur

Richard Dick Lester, 87 ondertussen, had voor het draaien van A Hard Day’s Night met The Beatles een ruim budget ter beschikking. Hij liet de jongens vaak improviseren, en liet ook zijn cameramensen dikwijls de vrije hand waarna hij in de studio met het materiaal aan de slag ging. Hij is een eerlijk regisseur, zag ik in een documentaire over het maken van A Hard Day’s Night: “You’re invited to go to a filmschool in Copenhagen or Helsinki and they put sequences on for the students to watch and then proceed to tell you why you did these shots and what significance they had, and it’s extremely impolite to tell them the truth so that in the end this kind of myth builds up that you really knew what you were doing and that you had some control over this madhouse.”

Goed getroffen

Waarom (beer noch hond in zicht) weet ik niet maar ik moet ineens denken aan onze Brando (1975-1991), en het ogenblik in Bergen op Zoom dat we al wandelende met hem de hoek van het Zonneplein met de Sterrelaan omsloegen. Daar begon hij als een bezetene te blaffen tegen het beeld van een beer. Hij nam ook dezelfde houding aan als het gebeeldhouwde beest. Als dat geen compliment was voor de maker daarvan, Willem Simonis.

Als een mythe

Een van de interessantste musea in Antwerpen is het Museum Mayer Van den Bergh hier om de hoek. Als ik er binnenwip ga ik ook altijd Pieter Bruegel de Oude’s Dulle Griet even ‘gedag zeggen’. Lees in Wim Hazeu’s biografie van hem dat Lucebert ook op deze plaats heeft gestaan en Dulle Griet bewonderde: “Een van die schilderijen die niet reproduceerbaar zijn, het heeft een ondefinieerbare dimensie en is daardoor als een mythe, een reële geestesverschijning.” Zeg dat Lucebert het gezegd heeft.

Uit de kast (LXXXVI): Frederik Lucien De Laere

Eens in de maand ga ik voor deze rubriek met de ogen dicht voor mijn poëziekast staan om daar een willekeurige bundel uit te nemen. Deze keer is dat Opabinia van Frederik Lucien De Laere (Uitgeverij Vrijdag, Antwerpen, 2019), waaruit ik op bladzijde 22 het gedicht Dreadnoughtus schrani opensloeg:

Met hun staarten knallen zij en zwepen zij op

brengen een boodschap door de geluidsmuur

aan vrouwelijke exemplaren die kilometers ver

opgewonden aan bladeren vreten.

De paartijd en de etenstijd

brengen de giganten bijeen, voor het verteren

slikken zij in steen voor steen

en gaan dan op het oerwoud af

in een reusachtige formatie.

De aarde davert bij elke stap, kreunt

onder het gewicht van pilaren en mest.

De bossen ondergaan een ultieme test,

een hoop op voortbestaan na de ravage.

Slanke lori

Hé, klaarblijkelijk was ik deze keer vlak na voedertijd in het nocturama want ineens kon ik de slanke lori op mijn gemakje bestuderen, die vlak voor me in dezelfde modus zijn maaltijd aan het verorberen was. Normaliter krijg je het grootogige diertje amper te zien.

Moeilijk herkenbaar

België heet Belgia in het Fins, Noors en Pools, Belgien in het Deens, Duits en Zweeds, La Belgique in het Frans, Bélgica in het Spaans en Belgio in het Italiaans. Overal herkenbaar lijkt me. Voor het herkennen van Duitsland in andere talen daarentegen moet je meer moeite doen: ons buurland heet Alemania in het Spaans, Niemcy in het Pools, Saksassa in het Fins en Tyskland in de Scandinavische talen.

Groetjes

Vroeger zou het dagen geduurd hebben omwille van brievenbussen die pas een dag later geleegd werden omdat de postauto net een minuut tevoren was gepasseerd en weekeinden, grenzen en oceanen die moesten worden gepasseerd maar dankzij de app zijn we binnen een mum van groeten uit het buitenland voorzien. Als oudste ben ik meer van de stabilitas loci maar mijn broer en zus zien er niet tegenop om hun huis ver achter zich te laten. Het zijn bloedverwanten van uitersten: Peter zit in Lyndonville aan Lake Ontario waar de Verenigde Staten ophouden met zicht op Canadees water (foto hieronder) terwijl Nell over de hoogste brug ter wereld, het Viaduc de Millau, rijdt….

En vroeger?

Sinds de culturele bezetting van ons continent door de Amerikanen spelen jongetjes cowboytje en indiaantje. Je zou bijna vergeten dat jongetjes ook voor de twintigste eeuw al hun fantasie kwijt moesten bij het ravotten, en ook wát ze zoal speelden. Riddertje? Ja. Soldaatje? Ja. Maar toch niet met een automatische vijand erbij. Riddertje en muzelmannetje? Nooit van gehoord. Soldaatje en burgerslachtoffertje? Evenmin. Die Yankees toch….

Wielerwoorden

In Het groot wielerwoordenrijmpjesboek legt Miel Vanstreels tal van wielertermen uit, die hij ook nog eens met rijmpjes illustreert. Het is een vermakelijk boekje. Ik erger me aan van die te zware zondagsfietsers die in hun Quicksteptruitje op hun helden willen lijken maar zwaar behaarde kuiten hebben. Ik ben het eens met Miel: Een man die gesoigneerd / wil pedaleren // moet hoe dan ook / z’n benen scheren. Vanstreels is zelf een verwoed coureur, maar hij kent zijn limieten hetgeen hij genadeloos beschrijft in versjes als Pedaleur de charme: Ik ben niet bepaald / een pedaleur de charme // wie mij ziet fietsen / roept spontaan Ocharme en Côte de la Redoute: Wat deed Miel V / op de Redoute? // Hij stapte af / en ging te voet. Een charmante uitgave van de beheerder van de blog Wielergedichten:

https://wielergedichten.blogspot.com/

Nieuwe ronde, nieuwe kansen

“Het is een aardig kind hoor, maar het speelt nooit buiten. Het zit de godganse dag maar te lezen. Kom, we brengen het naar de Tweedehands Kinderboetiek en we kijken of ze daar een leuker hebben.”

Openbaar zwembad

Mientje en Erika

Ik dacht altijd dat ze een hart ván prikkeldraad had, maar het valt mee. Niet dat haar hart  nu echt makkelijker hanteerbaar blijkt maar Blonde Mientje heeft een hart mét prikkeldraad: Blonde Mientje heeft een hart met prikkeldraad, / Blijf maar thuis .... prikkeldraad! Ik ken het liedje al uit mijn jongste jaren, pa neuriede het regelmatig. Het kwam daarstraks voorbij op de radio: https://www.youtube.com/watch?v=fcob7qnA_E4

Enig speurwerk leerde me dat het een vertaling is van het Duitse soldatenlied Erika, dat een heel wat vriendelijker tekst heeft: Auf der Heide blüht ein kleines Blümelein / und das heisst

Erika. / Heiss von hunderttausend kleinen Bienelein /  wird umschwärmt, Erika. En in het tweede couplet blijkt Erika behalve een bloemetje ook nog een meisje: In der Heimat wohnt ein kleines Mägdelein / und das heisst Erika. /  Dieses Mädel ist mein treues Schätzelein / und mein Glück, Erika. Het nummer werd geschreven door Herms Niel.

https://www.youtube.com/watch?v=D-cZVjSLhSE

Ook vrouwen mannelijk?

Ook een vrouwenelftal, zo valt me tijdens het huidige Wereldkampioenschap voetbal voor dames op, heet in het Duits Mannschaft. Je zou denken dat het Frauschaft zou zijn. Het is overigens dié, niet der Mannschaft. Dat dan weer wel.

Begrijpelijk

Het Kievitplein achter het Centraal Station hier heet voortaan Mediaplein. Begrijpelijk, want in de forse nieuwbouw die er momenteel verrijst vestigt zich dit najaar De Persgroep Publishing (DPP). Dat betekent dat de hoofdredactie van onder meer VTM, Het Laatste Nieuws, Story, Humo en De Morgen in Antwerpen neerstrijkt. DPP heeft ook heel wat eigendom in Nederland, waaronder QMusic, AT5, het Algemeen Dagblad, De Volkskrant, Trouw, Het Parool, BN/De Stem en De Gelderlander.

Fabelhaft

Duitstaligen hebben vaak één woord voor begrippen die wij moeten omschrijven. Een simpel voorbeeld: Dauerregen voor aanhoudende regen. Aan de andere kant van de oceaan, waar hij op vakantie is, merkte mijn broer Schottenfreude – German words for the human condition van Ben Schott op, met daarin onder veel meer één Duits woord voor de ervaring van de geur die je tegemoet komt in een nieuwe auto (Ik hoop dat het in deze kolom past): Kraftfahrzeugsinnenausstattungsneugeruchsgenuß….

Wit

Wat voor geur of kleur badschuim je ook gebruikt, in bad is het schuim gewoon áltijd wit! Tot zover dit Gemengd Bericht.

Klinkerleggers

Wie ervaring heeft met het leggen van klinkers kan onmiddellijk aan de slag, zo meldt een wervend biljet in de etalage van een nabij uitzendbureau hier aan de Frankrijklei. Om ervaren Scrabble-spelers niet teleur te stellen toch maar even dit: het gaat hier om het leggen van klinkers in betekenis 2 die de Van Dale geeft, hardgebakken steen, en niet om nummer 3, teken dat een vocaal representeert.

Het Rot

Veel mensen die niet in hartje Antwerpen wonen denken dat het er slecht toeven is voor liefhebbers van groen. Die hebben het mis! Onmiddellijk om de hoek hebben we de Kruidtuin en als we de leien oversteken zitten we in het Stadspark. Bovendien zijn er, als je ze weet te vinden, prachtige natuurgebieden nabij. Zo stopt de tram bij Klein Zwitserland in Mortsel, en houdt hij halt pal voor Het Rot, een formidabel domein recht tegenover de supermarkt waar ik regelmatig met plezier boodschappen doe. Je waant je daar direct ver weg van het stadsgewoel. Vanmiddag zag ik er vrijwel meteen een tjiftjaf. Mocht u zich afvragen hoe je zeker kunt weten dat je met een tjiftjaf te maken hebt, zijn naam is zijn geluid: tjiftjaf, tjiftjaf….

Radio Nostalgia

Mijn internautvriend Hans Mellendijk werpt me terug in de tijd met een foto die hij een kleine drie decennia geleden maakte in een coupé van de Nederlandse Spoorwegen. Vermoedelijk was het hem om het gezelschap (leden van een stichting met de ontroerende naam Eeuwig Erbarmen) te doen, maar ík ben blij dat hij dit treininterieur heeft weten te bewaren. Wat een nostalgie. Ik zié mezelf weer op zo’n bank zitten. Ik hóór het klepperen van die asbakjes weer. Ik rúik de verse Samsonshag en de Caballero zonder filter. Ah, wat waren dat een mooie (naar men ons nu wil doen geloven ongezonde) tijden. Ik ga eens kijken of ik Smoking Cigarettes van The Golden Earrings op YouTube kan vinden….

https://smelsslems.blogspot.com/2019/06/de-kusttram-nogmaals.html

Heerlijk vers

Heerlijk, de walnoten die Geertje meebracht van de markt. Ik dacht eigenlijk dat die er pas in de herfst waren, maar tegenwoordig zijn ze er klaarblijkelijk al in de zomer. Helemaal fijn!

Onderweg met de tram: De kust langs

Minstens zo leuk om voor je beeldscherm mee op reis te gaan als de Führerstandsmitfahrte zijn de Straßenbahnfahrte. Overal ter wereld heb je wel liefhebbers die het traject van bepaalde tramlijnen online zetten. Deze keer reed ik met de Kusttram mee van Knokke naar De Panne. Dat is, van zowat de grens met Zeeuws-Vlaanderen tot bijna in Duinkerke, de langste tramlijn ter wereld:

https://www.youtube.com/watch?v=ajnDmArEvXs

Leuke woorden

Biddeman, casotto, dokkaar, einze, fom, galjoot, harmuts, intang, kwikmedit, neutel, vlogvolger, weerkerk, zoetschaaf.

Van tweede naar eerste

Toen ik op maandag 17 november 1975 mijn verjaardag vierde was ik me er niet van bewust dat zulks voor de laatste keer gebeurde op de twééde dag van de week. Een jaar later werd in Genève internationaal afgesproken de maandag voortaan officieel als éérste dag van de week te beschouwen. Tot zover dit Gemengd Bericht.

Onlogisch

In zijn biografie van Lucebert schrijft Wim Hazeu dat de dichter in de zomer van 1953 in de Franse hoofdstad was: Zich in Parijs vestigen was geen optie. De kamernood was er nog groter dan in Nederland. Kousbroek, bijvoorbeeld, verhuisde in een periode van vier jaar elf keer. De logica daarvan ontgaat me: als er kamernood heerst zou je toch niet verwachten dat Kousbroek in vier jaar tijd élf kamers kon vinden?

Momentopname

Wat heb ik vandaag zoal ter culturele consumptie nabij? Wel: Lucebert – Biografie van Wim Hazeu, De laatste farao van François Schuiten, Jaco Van Dormael, Thomas Gunzig en Laurent Durieux, Vigor anorexia – Een misboek van Norbert De Beule en Introducing the hardline according to Terence Trent d’Arby.

De laatste farao

Wat een aangename verrassing: ik las dat er een fonkelnieuw album van Blake & Mortimer uit is waarvan ik niet wist dat het er aan zat te komen! Eind vorig jaar verscheen immers deel 1 van De vallei der onsterfelijken, en ik verwacht deel 2 eind dit jaar. Ineens is er nu, hors-série, De laatste farao. Een dik album van 92 bladzijden getekend door de onvolprezen François Schuiten die het scenario schreef met Thomas Gunzig en Jaco Van Dormael (regisseur van onder meer Toto le héros en het onvergetelijke Le huitième jour). De tekenstijl is een stuk realistischer dan De Klare Lijn die we in deze reeks gewend zijn, maar het is wat mij betreft een zeer geslaagd avontuur.

Froe froe

Ik begrijp Lucebert heel goed als hij het in zijn gedicht de elbe (uit van de afgrond en de luchtmens) heeft over de froe froe opvlucht van vogels. Zo klinkt het inderdaad als je een volkje op hoort vliegen: froe froe….