Onderwijl in 't Krabbegat

Zij die geen benul van carnaval hebben moeten weten dat het in mijn geboortestad Bergen op Zoom (dezer dagen ’t Krabbegat) heus een grote eer is indien je opduikt op een praalwagen. BC Variant bouwde Rommetom de Dikke Bòòm. Daarop was mijn gedicht Dikke boom te lezen, en op de wagen prijkte – compleet met vlinderdas - zelfs een grote bever! Goed gedaan, manne! Het gevaarte trok deze dinsdag door de stad als nummer 26 van de optocht. Op de foto onderaan de originele versie van mijn roestvrijstalen vers.

Zelfde plek

1952. Mijn moeder zaliger als jonge blom, door mijn vader gefotografeerd toen ze verkering hadden. In Antwerpen. Ik dacht dat ze op de De Keyserlei stond, maar volgens een bevriende deskundige Antwerpenaar stond ze (ongeveer op de plaats van de foto hieronder) op de Schoenmarkt, met de blik op het bisschoppelijk paleis.

Te droes!

Welk een charmant fragment heeft Leen Huet op haar immer lezenswaardige blog nu toch weer op weten te duikelen uit de oude doos:

https://leenhuet.be/2017/02/21/__trashed/

Koffie uit den vreemde

Wie had dat nou kunnen denken? Brazilië, ’s werelds grootste koffieproducent, kan momenteel door tegenvallende oogsten niet voldoen aan de binnenlandse vraag en moet voor het eerst in de geschiedenis koffie ímporteren. Er is een miljoen zakken bij Vietnam besteld. Ga The Coffee Song van Frank Sinatra eens draaien: Way down among Brazilians, Coffee beans grow by the billions, So they’ve got to find those extra cups to fill. They’ve got an awful lot of coffee in Brasil….

Serra da Capivara

Een van mijn favoriete televisieprogramma’s, Terra X van de ZDF, had een mooie uitzending over een grote archeologische ontdekking. Sinds de dertiger jaren namen wetenschappers aan dat de eerste mensen zo’n 12.000 jaar geleden Amerika betraden vanuit Azië over de Beringstraat die toen was drooggevallen. In de Serra da Capivara in Brazilië is nu de site Pedra Furada ontdekt, waar vastgesteld is dat daar al 30.000 jaar geleden mensen woonden. Er zijn schitterende prehistorische grotschilderingen (“Die Site ist das Louvre Südamerikas.”) aangetroffen.

Nieuwe buren

Er zijn in de nieuwe complexen achter ons al mensen komen wonen. Het ziet er, vooral bij avondval, wel knus uit. We krijgen in elk geval heel wat nieuwe buren.

Mmmm....

Van een It giet aon was er ook dit jaar weer geen sprake, maar het wielrennen trekt zich nergens iets van aan. Heute geht’s los. Met de tot een WorldTour-wedstrijd opgewaardeerde Omloop Het Nieuwsblad gaat vanmiddag het échte koersseizoen van start!

Krop

En dan denk je dat je vanuit je lege huis wel weer ‘gewoon’ een wandelingetje kunt maken, en dan ga je naar het postkantoor, en dan vraagt de loketjuffrouw wat voor zegels je wilt, en dan zeg je dat het je niet uitmaakt, en dan overhandigt ze je zo’n velletje. Of: hoe je bij De Post zomaar ineens een krop in je keel kunt krijgen....

Het kán wel....

Erger me aan de hardnekkigheid waarmee de negentien gemeenten in het Brussels Gewest weigeren betere (of eigenlijk: überhaupt) bestuurbaarheid te bewerkstelligen. Denk daar weer eens aan bij het zien van deze oude kaart van de provincie Antwerpen. Doelmatige samenvoegingen kúnnen wel: de stad Antwerpen loopt nu van Wilrijk en Hoboken over Borgerhout, Deurne, Merxem en Lillo tot aan de Nederlandse grens.

17 jaar geleden

17 jaar geleden zag Stef er zo uit. Hij was een echte babbelkous. Zijn moeder was een Siamees, daar had hij dat van. Hij had een behoorlijk uitgebreide vocabulaire. Ik hoorde aan zijn geluid of de deur open moest, of hij wilde eten, of hij wilde spelen, of de lamp naast de bank uit mocht (hij had er een hekel aan in het licht daarvan te slapen). En áltijd als ik de kamer binnenkwam (of ik nu opstond, terugkeerde van boodschappen doen of van gewoon even naar de wc) begroette hij me hartelijk. Het is nu zó stil in huis….

I.M. Stefke (2000-2017)

Vanmiddag, nota bene op de sterfdag van mijn vader beatae memoriae, heeft onze Stef zijn laatste adem uitgeblazen. Hij is zeventien jaar lang een superlieve huisgenoot geweest. Wat zullen we hem missen. Hij was al een tijdje aan het sukkelen, maar onze Wonderpoes trok zich telkens weer op gang. Gistermiddag wankelde hij door het ganse huis, als om er afscheid van te nemen. Hij was zelfs nog even op het terras. Het motregende. Blij dat ik de voetzooltjes die hij op de drempel stempelde onmiddellijk fotografeerde, want na een paar seconden waren ze al weg….

Leuke woorden

Kafferkraal, gluntuttel, honderderlei, parallelklas, rugsproeier, spalier, vlint.

Cinema Trivia: Het betere jatwerk

Even een hoekje uit de filmgeschiedenis afstoffen, omdat het me ineens weer eens irriteert hoe vaak de Amerikanen goeie sier maken met andermans ideeën, daar vaak iets platters van maken maar er dikwijls ook veel succesvoller mee zijn. Massimo Girotti. Ooit van gehoord? Waarschijnlijk niet. Maar de naam Kirk Douglas doet waarschijnlijk bij iedereen een belletje rinkelen. De meesten krijgen er een beeld bij voor ogen van een man met een kuiltje in zijn kin, en denken er ook maar gelijk zijn vertolking van Spartacus bij. Mag. Absoluut geen onaardige film, en hoe dan ook stevig in de markt en het collectief geheugen gezet. Maar Stanley Kubrick blikte Spartacus wel pas in 1960 in. Reeds in 1952 (acht jaar eerder dus) echter, en dat wil ik gewoon maar even kwijt, draaide Riccardo Freda al een versie van Spartacus. Met Massimo Girotti, die een uitstekend acteur was, in de titelrol. Italianen waren goed in ‘sandalenfilms’, de peplums. Tik op YouTube Massimo Girotti + Spartacus maar in, en u kunt zien waar Douglas (die dit jaar deo volente overigens 101 wordt) destijds de mosterd haalde.

Ze kunnen alles

Ze kunnen tegenwoordig zelfs pindakaas zonder pinda’s maken! Fijn voor mensen die last hebben van een notenallergie (en dat zijn er blijkbaar nogal wat). Hoofdbestanddeel schijnt zonnebloempittenpasta te zijn.

Mooie lettertypes (47)

A propos

Nu ik erover nadenk: zouden er nog mensen zijn die een fotoautomaat gebrúiken? Quasi iedereen heeft tegenwoordig toch een camera in de eigen telefoon? Zijn die dingen niet net zo overbodig geworden als praatpalen?

Ah, Amélie....

Toen ik deze monteur aan het werk zag in die photomaton moest ik natuurlijk onmiddellijk denken aan de charmante film Le fabuleux destin d’Amélie Poulain. Heb die zojuist maar weer eens uit de kast gehaald….

Het vordert gestaag

Het vergt natuurlijk de nodige omleidingen, maar het werk aan de ondertunneling van de Frankrijklei vordert gestaag. Hier de situatie voor de Opera.

Anders

Grappig hoe anders lente in verschillende talen klinkt: pruzhina (Bulgaars), forår (Deens), Frühling (Duits), Spring (Engels), printemps (Frans), ánoixi (Grieks), primavera (Italiaans, Spaans en Portugees), vår (Noors en Zweeds), wiosna (Pools), pomlad (Sloveens), jaro (Tsjechisch) en vesna (Russisch). Tot zover dit Gemengd Bericht.

Daar komt ze....

Ja hoor: ze is in zicht, de vroege lente. Van 0 naar 14 graden op twee dagen tijd, het lijkt me onloochenbaar….

Mooi haar

Zat op de tram achter een chocoladekleurig meisje met een indrukwekkend kapsel. Wat een werk moet het zijn om steeds die vlechtjes te draaien….

Momentopname

Op tafel nabij: Heimat 1 – Eine Deutsche Chronik van Edgar Reitz, Soir, dit-elle van Trio Mediaeval, Velden van weleer – Reisgids naar de Eerste Wereldoorlog van Chrisje en Kees Brants en Ach bot, je sprookje loopt slecht af van Günter Grass.

Niet inheems

Nou dacht ik toch altijd dat de bloemkool een inheemse groente was, eigen aan de eerder frisse klimatologische omstandigheden van onze gewesten, maar neen: de bloemkool is in de middeleeuwen door Arabieren uit Azië naar Europa gebracht.

Mooie lettertypes (46)

Buiten de lijntjes

In dit kinderdagverblijf heten ze vrije geesten in spe welkom: hier mag je buiten de lijntjes kleuren….

Komische humor

Gelieve de bouwvakkers niet te voederen. Dank u. Het wordt mij warm te moede als ik op straat dergelijke eenvoudige maar smakelijke komische humor passeer….

Niet schuw

De merels die in de klimop op de cour leven zijn absoluut niet schuw. Nu keek het vrouwtje me nieuwsgierig aan. Het mannetje vliegt zelfs af en toe ons terrasje op. Zeker des winters, wanneer hij echt om eten komt vrágen (zie onder). Ik vraag me af of hij me herkent. Het zóu kunnen, want ik stak zojuist op dat merels wel twintig jaar kunnen worden.

Meer dan 170

Amsterdam heeft er nog net iets meer, maar Antwerpen herbergt minstens 170 nationaliteiten. Naar het schijnt zijn dat er zelfs meer dan in New York.

Uit de kast (LVI): Marcel Obiak

Eens in de maand ga ik voor deze rubriek met de ogen dicht voor mijn poëziekast staan om daar een willekeurige bundel uit te nemen. Deze keer Een eeuwig eind van Marcel Obiak (Poëziecentrum, Gent, 2008), waaruit ik nota bene (op bladzijde 7) een van mijn favoriete strofen opsla:

Alleen het oog vermag, is het gegund de wereld

in bezit te nemen. Het bevrijdt het ego van het lijf,

vormt het bruggetje waarover de ziel verhuist als

een ezeltje dat door een plotselinge klaarte stapt.

Bedrijfsauto?

Mijn broer dacht even dat ik als dichter commercieel was gegaan, maar herinnerde zich bijtijds dat ik helemaal geen rijbewijs heb….

Hómme

Niet in de Dikke van Dale, maar wel in Achterhoeks Plat met plaatjes bi-j-ene-egaard in Varsseveld staat hómme. Dat klinkt lekker. Het is een bevel aan koeien of paarden om opzij te gaan. Of iederéén in de Achterhoek het in een situatie waarin hij of zij zich door runderen of edele viervoeters de weg versperd ziet gebruikt weet ik niet vermits A. Colenbrander, de samensteller van genoemd dialexicon, in zijn inleiding schrijft: “Ópvallend is bi-j óns dat ’n woord dat regelmaoteg gebruukt wördt, sóms ’n kilometer of vief wieter heel ónbekend is.”

Vernoemd

Ik wist niet dat Egypte vernoemd is naar iemand, naar Egypte. Egypte was (zie Genesis 10:6) een zoon van Cham, en een kleinzoon van Noach. Zijn broers waren Kus, Put en Kanaän.

Niets weggooien

Eigenlijk moet je nooit iets weggooien want alles komt terug in de mode. Zo’n krantenbak met mozaïeken blad zette je toch ooit fluitend bij het groot vuil? Nu kun je er € 50 voor krijgen. Of wat dacht je van die asbak?

Cinema Trivia: Entr'Acte

Weer eens bezig in Teksten van Erik Satie, in 1976 verschenen bij Querido. Satie was niet alleen een begenadigd componist en pianist, maar ook nog eens een getalenteerd schrijver van kort, aan dada en het surrealisme verwant, proza. Neem Het zeebad: De zee is wijd, Madam. In elk geval is zij vrij diep. Ga niet op de bodem zitten. Daar is het heel nat. Hier komen goede oude golven aan. Zij zitten vol met water. U bent doornat! – Ja Mijnheer. Prachtig hè: golven die vol met water zitten….

In het boek is ook een fotokatern te vinden met onder meer een opname van Erik Satie en Francis Picabia uit de film Entr’acte die René Clair in 1924 draaide. Vroeger moest je om die te kunnen zien naar een filmmuseum. Tegenwoordig is Entr’acte voor iedereen vrij beschikbaar op het wereldwijde web. Het is dankzij dit filmpje dat ik voor het eerst bewegende beelden van Satie zag:

https://www.youtube.com/watch?v=mpr8mXcX80Q

Krasse knarren

Bekijk met weemoed de foto van de selectie van Feyenoord voor het seizoen 1969-1970. Deze mannen bezorgden Nederland de allereerste Europa Cup I! Even nagezocht hoe oud (de nog levenden dan toch) ze nou zijn. Boven van links naar rechts: Piet Romeijn (77), Eddy Treijtel (70), Eddy Pieters Graafland (83), Cor Veldhoen (†), Wim Jansen (70), Rinus Israel (74), Guus Haak (79) en Theo Laseroms (†). Onder Franz Hasil (72), Henk Wery (73), Theo van Duivenbode (73), Willem van Hanegem (72), Ove Kindvall (73), Ruud Geels (68) en Coen Moulijn (†). Krasse knarren, die (de overledenen daargelaten) nu dus gemiddeld 73,8 jaar zijn.

Nieuwe sporen

Het Eilandje is, zeker sinds het MAS en het Red Star Linemuseum er zijn, de nieuwe hippe buurt in Antwerpen. Er verrijst ook steeds meer nieuwbouw. Reden om, heel schrander, de wijk ook qua openbaar vervoer beter bij de stad te betrekken. Heeft Tram 7 nu nog de terminus aan de Sint-Pietersvliet, vanaf mei rijdt hij verder naar het noorden en terug de stad in. In de schaduw van het MAS zijn ze aan de Rijnkaai al de nieuwe sporen aan het leggen.

Wuppertaler vademecum

Op verzoek van Carina van der Walt van de Noordwes Universiteit in Potchefstroom  schreef ik een gedicht bij Pina Bausch. Wuppertaler vademecum verscheen in Guillotine, een ‘hyp literair blad’, in het Zuid-Afrikaanse Stellenbosch:

https://guillotine.blog/2017/02/01/carina-van-der-walt-literaire-salon-int-wevershuisje-2013-2015/

Mooie lettertypes (45)