.bmp)
Deze keer plukte mijn niet door de blik gestuurde hand Mijn stilstaand woord van Roel Richelieu Van Londersele uit de poëziekast. Deze bundel verscheen in 1977 bij Uitgeverij Walter Soethoudt in Antwerpen. Ik sla het boek op een willekeurige bladzijde open, en op pagina 41 lees ik dit gedicht:
Een schietgebed is sneller dan een woord
sneller dan een antwoord dat de adem
van een brief moet gebruiken.
Zo is in mij het wachten ontstaan
onnoemlijk maar met een dak om te schuilen
en regen om dat dak waardevol te maken
morgen maak ik voetstappen,
een weg met de steun van de velden,
een spoorlijn om de genoemde gebreken
vlugger aan te voeren, en in de verte:
in de verte een rivier
om de kleur van dit wenen
niet alleen te laten.
Een schietgebed is sneller dan een woord
sneller dan een antwoord dat de adem
van een brief moet gebruiken.
Zo is in mij het wachten ontstaan
onnoemlijk maar met een dak om te schuilen
en regen om dat dak waardevol te maken
morgen maak ik voetstappen,
een weg met de steun van de velden,
een spoorlijn om de genoemde gebreken
vlugger aan te voeren, en in de verte:
in de verte een rivier
om de kleur van dit wenen
niet alleen te laten.