Ach ja, helemaal vergeten! Toen ik
ons achterterras bekeek zag ik sporen van onze merel, die klaarblijkelijk al
eens was komen kijken of er niets te eten viel. Toen ik wat later een bakje met
pijnboompitjes weg had gezet leek hij me – hij is niet echt schuw – echt zo aan
te kijken van “Bedankt, hè!”