Zag een documentaire over het
leven op Arutua, een atol in Frans Polynesië. Er is een luchthaventje waar drie
keer per week een vlucht vertrekt naar Tahiti, er zijn amper auto’s, vooral
veel bootjes en er wonen achthonderd mensen. Eens in de zeven dagen meert er
een vrachtschip aan om te laden en te lossen. Vreselijk desolaat allemaal daar,
maar tóch viel het me mee. Dat komt omdat ik al jong leerde wat een atol was,
via de jeugdencyclopedie Ik weet het.
En bij het woord atol krijg ik nog
immer het plaatje uit dat boek voor ogen. Geef toe: dát is pas desolaat….