Eens in de maand ga ik voor deze rubriek voor de
poëziekast staan om daar met de ogen toe op goed geluk een bundel uit te
plukken en daaruit een willekeurige bladzijde op te slaan. Ditmaal pakte ik Efemeriden van Ivan Ollevier
(Poëziecentrum, Gent, 1994). Daaruit bladerde ik ‘blind’ bladzijde 24 op, met Terra incognita:
Bosgrond
laat geen woord meer los
alle stenen heeft hij aangeraakt
het zwijgen is van regen
de dood van mos,
geur van geronnen bloed
wat overblijft
een rosse schijn tussen het geboomte