Zat in
een abri op de tram te wachten toen er een mevrouw binnen stapte. Ik knikte
vriendelijk, en zij glimlachte beleefd terug. Even later kwam er aan de andere
kant een jongeman naast me zitten, die plotsklaps heftig begon te gesticuleren.
Net toen ik wilde vragen wat hij daarmee bedoelde zag ik dat rechts van me die
mevrouw even geestdriftig terug aan het gebaren was. “Aha, doven,” concludeerde
ik. Waarop ik (er is iedere dag wel iets te leren) me afvroeg of een land als
België met zijn drie officiële landstalen ook drie gebárentalen zou hebben. En
dat, zo leerde wat googelen, blijkt het geval. Misschien zelfs wel meer, want
bijvoorbeeld Arabische en Turkse doven hebben ook hun eigen manier van
communiceren. Elk land kent zijn eigen gebarentaal, die los staat van de
gesproken taal van de horende mensen. Daarnaast kunnen er ook regionale
varianten bestaan, vergelijkbaar met de gesproken dialecten. Er bestaat naast
de Nederlandse Gebarentaal (NGT) ook een Vlaamse Gebarentaal (VGT).