Ik kan nog net zo lachen om The Young Ones als begin jaren tachtig.
De serie wordt hier herhaald, en daar ben ik iedere week blij mee. Vind nog
steeds dat ouwe hippie Neil de door mij ongetwijfeld verkeerd begrepen Leonard
Cohen trefzeker wegzet: “I feel so lonely. Nobody ever listens to me. I feel
like a Leonard Cohen-record.” En wanneer Rick
vertwijfeld is heeft hij het niet over For
God’s Sake of For Christ’s Sake,
maar over For Cliff’s Sake.
Kostelijk!