België was er laat bij met het
invoeren van televisie. Alle buurlanden hadden die al toen er zelfs over déze
kwestie al communautair rumoer was: moest het beeld uit 625 lijnen (zoals
gebruikelijk in de rest van het continent) of uit 819 (zoals de Franstaligen
wilden, omdat Parijs die voerde) bestaan? Dat leverde in de vijftiger jaren
weer een mooi Belgisch compromis op: de Belgen mochten zelf kiezen, want er
werden voor dit land dan maar ontvangtoestellen met 625 én 819 lijnen
geproduceerd….