Gevoelsmatig niet oud

Je realiseert je dat je wat op leeftijd aan het komen bent als je een oude foto ziet die je niet als oud erváárt. Natuurlijk weet ik dat het vervoermiddel zich door de jaren heen naar het heden heeft gemodelleerd. Een trein blijft er gevoelsmatig voor mij echter uitzien als het type dat ik toentertijd dikwijls zag passeren wanneer ik voor de overweg moest wachten. Zó zag de trein eruit toen ik er voor het eerst een betrad…. 

Cinema Navelpluis: Tristezza

 

Rons onbekende tongen

Fascinerend waren ook Rons experimenten met onbekende tongen: hij schreef boekjes en brieven in zelfbedachte talen, waarvan er een aantal te zien is in de fotoverzameling die hij onderhield:

https://ronscherpenissefoto.blogspot.com/

Rons zwart-witte blokjes

En nog stééds, na al die jaren heb ik de reflex bij het zien van zwart-witte blokjes (gisteren nog passeerde er iemand met een zwart-wit geblokt regenscherm) mijn camera te pakken en een foto te maken voor Rons collectie:

https://zwartwitteblokjes.blogspot.com/

Rons kleine groepspraktijk

Met Cabinet Collectif laat Ron in zwartwit een kleine groepspraktijk na met liefdevol verzamelde groepsfoto’s uit alle windstreken:  

https://cabinetcollectif.blogspot.com/

Ron kwistig met kronen

Als eerbetoon aan Ron Scherpenisse hier dezer dagen aandacht voor een aantal van zijn beklijvende projecten. Zo was hij in Zum König kronen kwistig met het uitdelen van kronen:

https://zumkonigkronen.blogspot.com/

Dag Ron....

Met diep verdriet moeten we afscheid nemen van goede vriend Ron Scherpenisse, die gisteren volledig onverwacht overleed. Hij werd slechts 54. Ron, die ik in de tachtiger jaren in Bergen op Zoom leerde kennen, was een oorspronkelijk kunstenaar. Zijn blogs Zwartwitte blokjes, Zum König kronen en Cabinet Collectif blijven het bekijken waard. Zijn schilderijen stelde hij (ook in Antwerpen) regelmatig tentoon. Vele ervan sierden het front van De Auteur, het tijdschrift  van de Vereniging van Vlaamse Letterkundigen. Bob Bakker gaf op regelmatige basis coproducties van ons uit. Daarvoor liet ik me door Rons werk inspireren, en hij zich door mijn poëzie. Hij illustreerde mijn bundel Onaangepaste tijden, en verzorgde het omslagontwerp voor mijn Eigen terrein – Gedichten 1998-2013. Onze laatste gezamenlijke uitgave was Varianten zonder schroom. We hadden het voornemen om aan een nieuw project te beginnen, maar dat mag niet van Het Lot. Bijgaande selfie maakte hij van ons toen hij hier met zijn Veronic onlangs weer eens op bezoek was. Dag Ron, bedankt voor je vriendschap jongen. Dag lieve Ron….

https://beversenscherpenisse.blogspot.com/

https://ronscherpenisse.blogspot.com/

Uit oude tijden

Kwam in de boekenkast de Love Poems from Ancient Egypt weer eens tegen. Bijna vergeten dat ik die – zij het niet direct van hiërogliefen – vertaalde:

http://uitoudetijden.blogspot.be/

Feestelijke aanblik

Ik kan echt genieten van de aanblik van lekkere dingen die Geertje in huis haalt. Al doe je er mij geen plezier mee (ik heb, geen zoetekauw zijnde, liever een sandwich americain dan een gebakje) kijk ik met bijzonder veel genoegen naar zulke feestelijke minipateekes.

Late Pinksteren

In 1924 zou het pas 8 juni Pinksteren zijn. Dat wordt duidelijk op de achterkant van de oude reclame voor FIAT. FIAT, niet iedereen weet dat maar voor een grage quizzer behoort het tot de parate kennis, is overigens een acroniem. Het staat voor Fabbrica Italiana Automobili Torino. Maar dit geheel terzijde natuurlijk.

Een eeuw geleden

In 1923 werden de eerste en de tweede plaats in de Gran Premio D’Europa behaald door autocoureurs die een FIAT bestuurden. Waarom meld ik dat? Welnu, toen ik Secret Knowledge van David Hockney uit de kast pakte bleek daar een vermoedelijk ooit als bladwijzer aangewend reclamekalendertje in te steken. Het is van een eeuw geleden.

Een bijzonder aanplakbiljet

Iemand van de Oostender vereniging die instond voor de organisatie van het carnaval in de koningin der badsteden had dermate goede relaties met James Ensor dat die het zich verwaardigde het aanplakbiljet te ontwerpen met daarop de aankondiging van de feestelijkheden van 1931.

Dol

Ik ben dol op voor de goegemeente lichtelijk wereldvreemde figuren als Abbaloog Jean-Marie Rotiez. Ik lees een van zijn ‘weetjes’: in 1976 stootte Abba’s Mamma mia in Engeland Queen’s Bohemian Rhapsody van de eerste plaats van de hitparade. Het is een unicum gebleven dat in een nummer 1-hit Mamma mia klonk, en in de daarop volgende nummer 1 óók. Bedankt voor deze informatie Jean-Marie! 

Nog steeds actueel

Sommige historische uitspraken zijn niet alleen bijzonder treffend, maar ook nog immer actueel. Zoals deze van Franklink Delano Roosevelt:  In politics, nothing happens by accident. If it happens, you can bet it was planned that way.

Coeur de boeuf

Ik wist helemaal niet dat er een dérgelijk kleurverschil bestond tussen twee soorten tomaten. En eigenlijk ook niet dat een van de twee coeur de boeuf, runderhart, heet. Bij de Delhaize in elk geval. (Aanvulling om 20.15 uur) Christina Guirlande, een van mijn trouwe lezeressen, laat weten hoe enthousiast zij over de coeur de boeuf is en dat die wat weggestopt linksboven op de foto te zien is. Omdat ik niet echt bekend ben met het tomaatwezen had ik me geöriënteerd op het prijskaartje met de naam erop en abusievelijk verondersteld dat die donkere exemplaren 'runderhart' waren.... 

Voor onze ogen

In galerie shōō’bĭl’ aan de Waalsekaai 21/22 in Antwerpen, zo’n beetje naast het MUHKA, is (op een duotentoonstelling met Jef Gysen) tot 26 juni weer eens werk van Bert Timmermans (met wie ik de blog www.timmervers.blogspot.com maakte) te zien. Helemaal op mijn honger hoefde ik niet te blijven zitten omdat ik kan bladeren in zijn boek Exorcising The Metropolis, maar het is prettig met je neus op zijn fijne collages te kunnen staan. Zijn versplinter(en)de en verscheur(en)de blik op de geschiedenis die zich doorlopend voor onze ogen (ver)vormt blijft zeer de moeite waard. En de galerie is een aangename.

www.shoobil.com

OMG

Ik vind het opvallend dat je de laatste jaren ondanks de secularisering steeds vaker de naam van God genoemd hoort worden, echter amper in passend verband maar in de ergerlijke stoplap O My God. De OMG hoor je slag om slinger uit de mond van lieden aan wie je op een kilometer afstand kunt zién dat ze nooit een kerk van binnen hebben bekeken, of er toch in elk geval geen flauw idee van hebben wie ze aanroepen.

Klein maar fijn

Amper 11 bij 19 centimeter. Groter is het paneeltje niet, een fijne kleine marine die we op een rommelmarkt vonden. Ik geloof dat we er € 0,75 voor betaalden. Geschilderd op de achterkant van een deksel van een sigarendoos of iets dergelijks. Op een wonderlijke manier begin ik het ding steeds mooier te vinden. Het is absoluut met liefde gekonterfeit, dat zie je er aan af.

Cinema Navelpluis: Onverzadigbaar

 

Geen opscheppers

Hoewel een aantal van de voetballers uit het vorige Gemengd Bericht geen wereldkampioen werd zou er vermits ze allemáál scoorden in een WK-finale over het maken van doelpunten niet veel gesnoefd worden. Toch zijn er een paar die dat wat mij betreft wel zouden mogen: Sir Geoff Hurst (op de foto rechts) en Kylian Mbappé bijvoorbeeld, omdat zij (in respectievelijk 1966 en 2022) een hattrick scoorden. Of Paul Breitner, Zinédine Zidane en Kylian Mbappé die ieder (in respectievelijk 1974 en 1982, 1998 en 2006 en 2018 en 2022) in twéé WK-finales het net wisten te vinden.

Een select gezelschap

Er lopen op deze aardbol niet veel mannen rond die kunnen zeggen dat ze gescoord hebben in een finale van het WK voetbal. 29 om precies te zijn: Amarildo Tavares da Silveira (83, foto), Sir Geoff Hurst (82), Wolfgang Weber (82), Gérson de Oliviera Nunes (83), Jairzinho Ventura Filho (79), Roberto Boninsegna (80), Paul Breitner (72), Johan Neeskens (72), Mario Kempes (69), Ricardo Bertoni (69), Marco Tardelli (69), Allesandro Altobelli (68), Jorge Valdano (69), Jorge Burruchaga (61), Karl-Heinz Rummenigge (68), Rudolf Rudi Völler (64), Zinédine Zidane (51), Emmanuel Petit (53), Ronaldo (de enige echte) Luis Nazário de Lima (47), Marco Materazzi (50), Andrès Iniesta (40), Mario Götze (31), Ivan Perisic (35), Mario Mandžukić (38), Antoine Griezmann (33), Paul Pogba (31) Kylian Mbappé (25), Lionel Messi (37) en Angel Di Maria (36). Eigenlijk zou de FIFA die mannen eens bijeen moeten zetten voor een groepsportret, alle 29 in hun finale-uitrusting. Wát een kick moet dat toch geven om voor de ogen van de halve wereld een doelpunt te maken….

Bijna aaibaar (71)

 

Voor de volledigheid

Voor de volledigheid wilde ik dan natuurlijk ook nog even nagaan of er zich langs de Belgische linie nog meer grensoverschrijdende plaatsen bevinden. Jawel hoor. Martelange (op de foto rechts België en links Luxemburg), Erquelinnes / Jeumont, Quiévrain / Quiévrechain, Herzeeuw / Beaulieu, Moeskroen / Tourcoing, Rekkem / Neuville en Ferrain, Menen / Halluin, Wervik / Wervicq-Sud en Komen / Comines.

Over de grenzen

Vermits Putte midden tussen ‘onze’ steden Bergen op Zoom en Antwerpen pal op de grens ligt weten we van oudsher niet beter dan dat het dorp letterlijk doorsneden wordt door de landscheiding. Eens nagekeken of er nog meer van dergelijke nederzettingen zijn waar vroeger de grenspaal omhoog moest om doorgang te krijgen. Dat blijken er niet veel te zijn. In Zeeuws-Vlaanderen zet Eede zich voort voorbij de landpalen. Dat geldt ook voor Koewacht, voor Clinge/De Klinge en Nieuw Namen/Kieldrecht. Maar dan moet je al helemaal naar Kerkrade/Herzogenrath. En voor zover ik na heb kunnen gaan heeft Nederland dan op de grens alleen nog een overvloeiing in Dinxperlo dat organisch overgaat in Süderwick. Ze hebben daar zelfs al een gemeenschappelijke politie/Polizei, en een aardig naambordje met daarop Dinxperwick.

Verdwijnende vorsten

Er zijn steeds meer eurobiljetten met daarop de handtekening van Christine Lagarde, en die met de signatuur van Mario Draghi nemen gestaag in aantal af. Zo lang hebben we de € nou ook weer niet, maar nu al zie je ook al aan de munt hoe de tijd onverbiddelijk voortschrijdt: in mijn beurs viel het me zojuist op dat er drie geldstukken in zaten met reeds verdwenen vorsten op de revers: Albert II, Beatrix en Juan Carlos….

Eerste auto

Al heeft dat lang zo geleken zijn wij niet de enigen die geen auto rijden (Ik heb zelfs nooit een rijbewijs genomen). In de stad kun je ook amper iets met een wagen. Met bus, fiets, metro, tram en/of voeten ben je rapper. In elk geval zie je meer en meer  jonge mensen die dat ook in de gaten hebben en daar naar leven, én niet te beroerd zijn om daarvoor uit te komen….

Gesproken portret

In een vitrine in het Fotomuseum zag ik een intrigerende brochure: Handboekje van Het Gesproken Portret volgens de werkwijze van den heer Bertillon leeraar aan de Politieschool te Parijs door Edouard Coopman, eerste adjunkt [sic] commissaris van politie te Antwerpen. Een ‘gesproken portret’ of ‘beschrijvend signalement’ was een vakterm in het politiewezen. Ik zou dat boekje wel eens willen bekijken.

Cinema Navelpluis: Rondgang

 

Anders ogende seksen

In Jan Rodts’ mooie De slimste vogelgids keek ik eens na van hoeveel broedvogels in België en Nederland het mannetje en het vrouwtje er verschillend uitzien. Van de 192 inheemse soorten zien beide geslachten er in 143 gevallen hetzelfde uit. Maakt 49 vogels waarvan de seksen anders ogen, en wel: baardman, beflijster, blauwborst, blauwe kiekendief, bonte vliegenvanger, brilduiker, bruine kiekendief, eider, fazant, gekraagde en zwarte roodstaart, geelgors, gele kwikstaart, goudvink, grauwe kiekendief, grauwe klauwier, grijskopspecht, groenling, hazelhoen, huismus, kemphaan, kneu, koekoek, korhoen, krakeend, krooneend, kruisbek, kuifeend, merel, paap, pijlstaart, roodborsttapuit, rietgors, roodmus (op de foto het mannetje daarvan), sijs, slobeend, smient, sperwer, strandplevier, tafeleend, tapuit, torenvalk, vink, wielewaal, wilde eend, wintertaling, woudaap, zaagbek en zomertaling. Tot zover dit Gemengd Bericht.

Poezen vragen geduld....

Hoewel de laatste jaren het aantal cafés overal, ja zelfs in Antwerpen, gestaag afneemt zijn er toch ook altijd wel weer ondernemers die menen een niche ontdekt te hebben. Zoals de stichters van het Cat Café aan de Sint Katelijnevest. Wie daar in felien gezelschap een koffietje wil gaan drinken moet geduld betrachten: vrijwel altijd staat er een rij op kopjes wachtenden….

Cinema Trivia: Anonieme filmster

Onmiddellijk herken ik de sergeant in Smoke Signal: hij is een van de drie mannen aan het station in High Noon. Lee Van Cleef en….ja, hoe heten die andere twee eigenlijk? Hij is ook degene die in The Magnificent Seven messenwerper James Coburn uitdaagt. Voorts zie ik zo zijn gezicht voor mij in Shotgun, 20.000 Leagues Under The Sea en From Here To Eternity. Voorts was hij te zien in televisiereeksen als Perry Mason, Zorro en Have Gun, Will Travel. Altijd in kleinere rollen, dat wel. Het betreft Robert Wilke (1914-1989). Een veelgevraagd acteur, maar de facto anoniem. O ja, die derde boef in High Noon was Sheb Wooley (1921-2003), die in de Verenigde Staten bekender werd als zanger dan als acteur.

Momentopname

De cultuurdragers die zich momenteel in mijn onmiddellijke nabijheid bevinden zijn Hans Baluschek van Günter Meißner, Chamber Symphony No. 2 van Arnold Schoenberg, Betoverende stilte – Caspar David Friedrichs reis door de tijd van Florian Illies en La famiglia van Ettore Scola.

Lonkend naar de bliksem

Donkere luchten doen me soms ornamenten zien waar ik normaliter aan voorbijloop. “Kom maar op met die bliksem!” lijkt dit beeld op de Meir uit te stralen. Zouden die bliksemschichten trouwens ook als bliksemafleider fungeren?

Slechts twee kunnen

Op zoek naar iets anders in de Van Dale zie ik dat mijn twaalfde druk van het Groot Woordenboek der Nederlandse Taal niets is voor hedendaagse genderfluïden en andere nonbinairen. Die kent namelijk slechts twee geslachten: sekse (v.; -n) [<Fr. sexe], 1. kunne, natuurlijke geslacht: personen van beiderlei sekse. Bij geslacht staat onder meer kunne, sekse: het andere geslacht en bij kunne is er ook sprake van van beiderlei kunne en de mannelijke of de vrouwelijke kunne. Wordt dat in latere drukken ‘gemoderniseerd’?

Uit de kast (CXLIII): Armando

Eens in de maand ga ik voor deze rubriek met de ogen dicht voor mijn poëziekast staan om daar een willekeurige bundel uit te nemen. Deze keer is dat Dagboek van een dader van Armando (Uitgeverij Tango, Leiden, 1973), waaruit ik 28 juli opensloeg:

Krijgslieden, gegroet.
Zij glinsteren van verre.
Zij hebben dikke benen
en een gulzig hoofd. En wat zijn
ze nalatig. Het doet mij even
vrezen.
Daar gaan ze weer. Ja, de Tijd
lacht, dat zie ik wel.