Stomme nummers

O, wat heb ik toch een hekel aan I Just Called To Say I Love You. Voor een willekeurige eendagsvlieg zou het een monument zijn, maar ik kan er met mijn verstand maar niét bij dat Stevie Wonder dit kleffe lied schreef. Dat einde, met die drie kermisnoten. Bah! Terwijl de man toch échte muziek maakte. Superstition bijvoorbeeld, of héél Songs In The Key Of Life. Ook Van Morrison (de man van onvergetelijke popnummers als Brown Eyed Girl en Jackie Wilson Said) schoof wat mij betreft lelijk uit met Have I told You Lately (That I Love You), en Eric Clapton helemáál met dat plakkerige Tears In Heaven. Ik zal het er maar op houden dat ze die dingen vrijgaven in een vlaag van verstandsverbijstering. Brrr. Gelukkig brengt de radio nu weer iets fatsoenlijks....

Maar niet hier....

De herfst komt eraan....

Onze paardenkastanjes staan ieder jaar vroeg in het blad. Nadeel van dat enthousiasme is ook dat ze verhoudingsgewijs vroeg uitvallen. In september is het meestal gedaan met het groen. En nu, de zomer moet nog beginnen, beginnen ze de herfst al aan te kondigen: de eerste bolsters zijn reeds nedergedaald....

Meetbaar geluk

"Aangezien geluk meetbaar werd bevonden dienden er apparaten ontwikkeld om het te meten en proefpersonen om ze testen. Van geen van deze ongelukkigen werd nadien nog iets vernomen. Misschien zijn zij er gelukkig van geworden? Dat is een hypothese. Van de apparaten zelf is mij geen producent bekend. Maar mijn leven nam zo'n wending dat ik zonder kan." Zomaar weer een geweldige combinatie van plaatje en tekst op Het Vliegend Eiland, een van mijn favoriete blogs. Neem er maar eens een kijkje: http://www.vliegendeiland.blogspot.com/

Kruisweg van de stilte

In de jaren 1978 en 1979 schilderde Armand Demeulemeester (1926-2002) voor de Abdij van Sint-Sixtus in Westvleteren de Kruisweg van de stilte. Vermits het klooster momenteel wordt verbouwd maken de schilderijen een rondreis door het land. Momenteel is de Kruisweg van de stilte te zien in die toch al uitbundig geornamenteerde Sint-Pauluskerk in Antwerpen. Een aanrader van jewelste! Demeulemeester weet echt te ontroeren met zijn doorvoelde expressionisme, dat hier en daar stilistisch enige verwantschap vertoont met de krachtige werken van Permeke. Bekijk beslist ook de kruisweg in houtsnijwerk in de gang die haaks staat op die waarin het werk van Demeulemeester is opgesteld. De expositie is elke dag van 14.00 tot 17.00 uur te bekijken, en de toegang is gratis!
Zie: http://www.sintsixtus.be/nl/kruisweg2.htm

TractorTracks

"Waer iemant duisent vreugden soek. Mijn vreugt is in dees' achterhoek" dichtte de Eibergse dominee Willem Sluyter in de 17de eeuw. Die vreugde vinden ook Hans Mellendijk, Louis Radstaak en Bert Scheuter in hun geboortestreek. De dichters, die allen het levenslicht zagen in de gemeente Wisch, vormen het Het instituut Praktische Poëzie (HiPP). In de fraai vormgegeven bundel TractorTracks en ander landbouwwerkkundig tuig bezingen zij liefdevol de schoonheid van wat er in de Achterhoek zoal aan agrarisch materiaal bestaat. Dat doen ze in het Nederlands, maar ook in dat prachtig zangerige Nedersaksisch: Wat hei'j ow nów weer bi-j de vore ehaald? / Is't 'n stoomfoekepot? Nea, 't is 'n Hanomag. / R420. Tweecylinder, diesel, 1959, 19 PK / bouwen vore an vore, de Achterhoek in cultuur, dicht Hans Mellendijk bijvoorbeeld.

Verderop: Kiek de trekker krig vleugels, / trök 'n mooie spräönevlóg (= Kijk de trekker krijgt vleugels, / trekt een mooie spreeuwenvlucht). TractorTracks bevat 15 gedichten, waarin een Bolinder-Munktell, hoefsmeden, knalpijpen, plakhakke en schrapers figureren. Mooie regels, zoals bij Bert Scheuter: Dit oude land bevliegt de havik traag. Het boek is onder meer verlucht met Massey Ferguson met 'kouzak'. een mooie ets van Louis Radstaak (zie hierboven). Achterhoekers houden van hun land, zoveel is duidelijk. Graag gelezen.
http://www.hipp.bz/

Uitro

Op de radio wordt Octopus' Garden van The Beatles gevolgd door You Can't Change That van Raydio. Het intro daarvan sluit perféct aan op het ja wat eigenlijk? van een van Ringo's pensioennummers. Het Nederlands kent wel het woord intro, maar uitro bestaat niet. Merkwaardig eigenlijk. Hoewel het in het Engels officieel evenmin bestaat bevat het album Gorilla van de legendarische Bonzo Dog Band (hop: YouTube op!) overigens wel het nummer The Intro And The Outro....

De beste

Zat te piekeren wie er naar mijn smaak nu toch de beste voetballer is die ooit in de Lage Landen speelde. Romario? Ronaldo? Ik houd het toch maar op Luc Nilis, op bovenstaand verzamelplaatje uit 1986 nog piepjong als voetballer van Winterslag. De club waar zijn talent volledig ontbolsterde, PSV, stelde op de eigen website een mooi overzicht samen van enkele van Nilis' onloochenbaar prachtige doelpunten. Let aan het eind vooral op die virtuoze hakbal....
http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=EZ49ZlOOirs

Post voor de poezen

Omdat ik ooit mee heb gewerkt aan een enquête van dat bedrijf, valt er regelmatig post voor de poezen in de bus. Deze keer zomaar een zakje knabbels van In-Home. En of ze die lusten. Het is grappig om te zien hoe anders onze beide huisgenootjes omgaan met zo'n opengescheurd zakje. Stefke stak er een keer of vijf zijn poot in om er even zo vele keren met zijn nagel een knabbel uit te halen. Na het verorberen daarvan ging hij tevreden slapen (zie rechtsboven). Zoeteke echter kent minder gevoel voor maat: hup, die dook met kop en al de zak in....

Antonius Abt

Kwam, al surfend, een overzicht tegen van auteurs die gepubliceerd werden door Uitgeverij Achterland in Zeist. Moest diep nadenken wat er dan van mij bij Achterland het licht zag, maar ineens wist ik het weer. Schreef speciaal voor Brabant dichterlijk belicht, een bloemlezing die verscheen in 2000, Antonius Abt. Niet veel later werd dat gedicht vereeuwigd in die Antonius Abt, een kerk in Nieuw-Borgvliet die ondertussen verbouwd is tot wijkcentrum. Alleszins een mooi rijtje namen om onderdeel van uit te maken:
http://www.achterland.nl/Partners/partnerauteurs.htm

Een vak apart

Propaganda is een vak apart. Bekeek via YouTube wat journaals uit de Tweede Wereldoorlog, uit 1940. Uit Frankrijk. Matigjes. Weinig om over op te scheppen ook natuurlijk. Uit Engeland. Geloofden de toeschouwers die? Eerlijk is eerlijk: de Duitsers waren er goed in. Leni Riefensthals werk werd ook door Goebbels propagandamensen goed bestudeerd. Wie in die dagen de Duitse Wochenschau bekeek zal niet hebben kunnen geloven dat het Duitse leger een half decennium later ineen zou stuiken. Zie deze overwinningsparade over de Avenue Foch maar eens....
http://www.youtube.com/watch?v=FwDM4EHuK2Y

Cabinet Collectif revisited

Wat een inspirerende foto heeft mijn goede vriend Ron Scherpenisse hier toch weer op een van zijn blogs staan. Wanneer je als fotograaf het commando Cheese geeft, kun je van zo'n snapshot toch alleen maar drómen? Zie meer op: http://www.cabinetcollectif.blogspot.com/

De Grootste

Iedere keer weer als ik er ben vind ik Sint-Niklaas, de hoofdstad van het Waasland (door Frank Pollet dikwijls aangeduid als Dwaasland), een charmant stadje. En telkenmale ben ik onder de indruk van de ruimtelijke werking van de Grote Markt daar. Ter informatie: die meet 3,2 hectare en is daarmee de Grootste Markt van gans België!

Een neus van Henri

Dat is Henri die me daar een neus komt geven. En dat is heel complimenteus, want eigenlijk is Henri eerder schuw en moet hij niets van vreemden hebben. We waren in het landelijke Puivelde (er zijn ook nog naambordjes met Puyvelde op), waar we gastvrij werden ontvangen door collega-dichter Frank Pollet en Moniek Vermeulen. Sinds enige tijd hebben zij Henri en Victor in hun gaard, twee charmante Nubische kruisezels (Equus africanus africanus) die het uitstekend met elkaar kunnen vinden. Vermits Frank en Moniek allebei ook kinderboeken schrijven lijkt het volgens mij onvermijdelijk dat we nog eens De avonturen van Henri en Victor mogen verwachten....

Verdwenen deuren

Mijn schoonbroer Chris bemerkte een verdwenen deur voor me. Danke schön! Omdat de blogruimte voor dit project bijna opgebruikt is, voeg ik er geen meer toe maar het blijft natuurlijk een interessante verzameling, de Verdwenen deuren en ramen:
http://www.vanisheddoors.blogspot.com/

Ronkende namen

De namen van de Antwerpse cinema's in 1935: Alhambra, Allsopp's Palace, American, American Palace, Anvers Palace, Astoria, Cameo, Capitole, Coliseum, Dixi, Eden, Empire Theater, Eska, Forum, Geant, Kinox, Kursaal, Lido, Majestic, Maxim, Modern Palace, National, Nova (2 x: een aan de Sint-Bernardschesteenweg en een aan de Dixmuidelaan), Odeon (ook 2: een aan de Antwerpschesteenweg en een aan de Frankrijklei), Pathe, Plaza (ook 2: aan de Gallifortlei en aan de Breydelstraat), Poccardi, Reo, Rex, Rialto, Rix, Roma, Roxy (ook 2: aan de Meir en aan de Kioskplaats in Hoboken), Trocadero, Scala, Tokio, Trianon, Victoria, Winterpaleis en Zoologie. Welk een schone namen. Wat de Odeon aan de Frankrijklei betreft: daarin zit nu (zie foto) een boetiek. Maar als je goed kijkt zie je op de luifel, zij het wat vergeeld, de naam nog staan....

De schoonste projectie

Natuurlijk zijn er nu de megacomplexen Metropolis en UGC, en heb je Cartoon's en wat kleinere filmhuizen als Klappei, maar wat ís het toch zonde dat al die cinema's met ronkende namen verdwenen zijn. Bedenk dat bij het bladeren in een stadsgids voor Antwerpen uit 1935. Toen waren er nog....44 afzonderlijke bioscopen! Met Steeds werkelijk uitgezochte Superfilms!, had je De grootste zaal der stad: 2000 zitplaatsen en prees men zich aan als Het paleis van het confort met De schoonste projectie en De eenigste aangename verluchte zaal. Zie maar:
http://www.odeonenco.blogspot.com/

Eindelijk bloemen

Ook vorig jaar groeide de Oost-Indische kers die we in ons balkontuintje hadden geplant als een tierelier, maar bloemen? Ocharme: op een hele zomer één. Waarom de Tropaeolum majus dit jaar nu ineens wel scheutig is met die oranje bloemen (die overigens eetbaar zijn) is ons echter een waar raadsel....

Gemengde Berichten!

Hé, leuk: Hans Kleiss, trouw lezer van deze blog, stuurt me een ouderwetsche hoofding van een rubriek met dezelfde naam. Uit de jaargang 1935 van het tijdschrift Reinaert. Hans Kleiss onderhoudt overigens een interessante website over de door hem hooglijk gewaardeerde Antwerpse auteur Maurice Gilliams: http://www.mauricegilliams.nl/

Abendmahl/Avondmaal

Het werk van de Duitse kunstenaar Michael Triegel, het was ook al in Antwerpen te zien overigens, boeit me. Zijn schilderij Abendmahl inspireerde me tot het gedicht Avondmaal. En dat is vanaf heden te lezen op KEMP=MAG:
http://kempis.nl/mag/bert-bevers-gedicht-avondmaal

Ga weg!

Het is de mens eigen om zijn territorium af te bakenen. Dat doen dus ook volkstuinders. Maar ik trof een wel erg eigenaardig exemplaar. Pas gezaaid goed wordt veelal afgedekt, en ook met vogelverschrikkers worden potentiële rovers op afstand gehouden. Maar hier lijkt het wel of iederéén weg moet blijven. Dat lijkt deze piratenvlag toch wel te suggereren....

Een mooi panorama

Het gloednieuwe Museum aan de Stroom (MAS) op het Eilandje is waarlijk een aanwinst voor Antwerpen. De collecties die vroeger in bijvoorbeeld het Volkskundemuseum en het Scheepvaartmuseum waren ondergebracht komen hier veel beter tot hun recht. Maar bij een eerste bezoek is dé blikvanger toch wel het dakterras. Dat biedt een werkelijk fenomenaal panorama. Het is mooi van 't stad dat je er niet voor hoeft te betalen: het dakterras is tot middernacht via roltrappen vrij toegankelijk voor een ieder....

Iedereen gids

Antwerpen is zo geliefd bij haar inwoners dat iedereen - althans dat suggereert een blik op deze tram van Lijn 7 - er wel stadsgids wil zijn....

Te kleine oplage

We weten dat uitgevers hun best doen hun waren aan te prijzen. Dat deed ook de Brugse Uitgeverij Cultura begin jaren veertig. Die vond dat Heervaart, de nieuwe bundel van Ferdinand Vercnocke, 'in het bezit van iedere Vlaming dient te komen'. Op zo'n boodschap moet je wel je oplage afstemmen natuurlijk, want stel dat iedere Vlaming zich een exemplaar aan had willen schaffen....Van Heervaart werden echter slechts 834 exemplaren op de markt gebracht.

Lezers in Afrika

Toch al her en der is mijn poëzie gepubliceerd, maar om haar vanuit het verre Zuid-Afrika verspreid te weten is toch wel een zeer bijzondere sensatie. En dan te weten dat we behalve een taalverwantschap ook nog eens dezelfde tijd delen. Het is dan wel een eind weg dat Stellenbosch, waar ze Versindaba maken, maar het is er wel even laat als hier....:
http://versindaba.co.za/2011/06/02/bert-bevers-glasscherven-op-een-muur-ea-gedichten/

Een terechte onderscheiding

Martine Tanghe, sinds jaar en dag een van de gezichten van de televisie in Vlaanderen, kreeg van de Stichting Nederlands in het Vlaams Parlement de Lofprijs der Nederlandse taal. Martine kreeg de prijs omdat ze ferm stelling nam tegen de steeds grotere invloed van het Engels: "Nu we in Vlaanderen hebben afgerekend met de verfransing van onze taal, aanvaarden we klakkeloos dat Engelse woorden, termen en zelfs hele zinnen in ons taalgebruik worden opgenomen." Luister naar Martine! Let op uw taal! Weg met baby, grip, kids en roots! Leve zuigeling, houvast, kinderen en wortels....

Dichtersbankjes

Verslááfd raak je aan bepaalde zaken. Zoals het waarnemen van banken in de openbare ruimte. Niet de filialen van financiële instellingen, maar zitgelegenheden. Sinds Hans Mellendijk daar een verzameling van begon zie ik die lange zetels vaker en vaker.....Bekijk:
http://smelsslems.web-log.nl/smelsslems_zacht_tikkend_/dichtersbankjes/

Veertig laarzen

Vandaag verschijnt Veertig laarzen op KEMP=MAG. Ik schreef het gedicht toen ik bijgaande foto in de krant zag:
http://kempis.nl/mag/bert-bevers-gedicht-veertig-laarzen-forty-boots

Goed nieuws uit Varsseveld!

En kijk nou toch eens wat er in hartje Varsseveld aan de wereld is toegevoegd: een jong van de daar reeds eerder waargenomen grote bonte specht, de Dendrocopus major. Bedankt voor de mooie foto Rini Scholten!
http://smelsslems.web-log.nl/smelsslems_zacht_tikkend_/2011/05/timmerwinkel-breidt-uit.html

Bezige bij

De bijen (Apidae) horen tot de orde vliesvleugeligen (Hymenoptera). De meeste andere vliesvleugeligen, zo zegt Wikipedia, zijn carnivoor. Bijen onderscheiden zich door hun dieet van nectar en stuifmeel. Dat ze dat graag lusten bewijst dit exemplaar wel, dat ik in de Kruidtuin naarstig aan de maaltijd trof. Het eet zich helemaal geel....

Mokatine

Een gebouw met opschrift Roodthooft - Fabriek voor caramels en toffees. Dat passeer ik regelmatig in de Lange Leemstraat. Ik dacht altijd dat het een niet meer bestaande firma was, vanwege wat versleten ogend. Nou kan het zijn dat het bedrijf hier vroeger was gevestigd, en nu elders actief is. Want dat is het geval: vond op zoek naar bollekes voor mijn lief Mokatines. Ván de Confiserie Roodthooft! Moest die nu beginnen, dan zou men voor deze caramella waarschijnlijk een ander logo kiezen. Maar goed: in vroeger jaren was de islam nog een exotische godsdienst, en waren arabieren met tulbandachtig hoofddeksel onverdacht....

Mooi werk

Het is weer smullen geblazen voor archeologen! Aan de Paardenmarkt is een nieuwbouwproject gepland, maar vooraleer men daarmee mag beginnen krijgen de oudheidkundigen eerst ruim baan. Kijk maar eens wat ze netjes aan de bodem ontworsteld hebben....Op deze plaats stonden in de 15de eeuw het Sint-Eligius Godshuis met aanpalende kapel. Op de 16de-eeuwse kaart van Antwerpen van Vergilius Bononiensis staan op de locatie van het projectgebied twee grote gebouwen afgebeeld, waarvan één met pagaddertoren. Deze verwijzen vermoedelijk naar de Sint-Eligiuskapel en het Godshuis.

Eindelijk gelijkberechtiging

Leuk berichtje op de blog van Coen Peppelenbos. In Ede bemerkte hij vrouwelijke stoplichten! Heb er eigenlijk nooit zo bij stil gestaan dat het altijd mánnetjes zijn die in verkeerslichten stilstaan dan wel een loopbeweging uitbeelden:
http://coenpeppelenbos.blogspot.com/2011/05/vrouwelijk-stoplicht.html

Een fijn besluit

Af en toe worden er in internationaal verband echt práktische besluiten genomen. De brand op de Kalmthoutse Heide (vanaf het dak van onze building te zien, © Danny Braem) is dermate heftig dat de brandweerkorpsen van juist over de grens (Bergen op Zoom, Woensdrecht) ter assistentie op werden geroepen. Dat heeft tegenwoordig nút, want bij de vorige grote heidebrand in 1996 kwamen de pompiers tot de ontdekking dat hun koppelingen niet op elkaars kranen pasten. Sinds enige tijd gebruiken ze dezelfde. Een fijn besluit....

Teloorgang

Aan het meest recente Eurovisiesongfestival (in vroeger dagen nog een begrijpelijk en overzichtelijk festijn) deden niet minder dan 43 landen mee. 41 daarvan passen zich bij het bekendmaken van de punten aan het internationale Engels aan, zelfs die uit de twee grootste taalgroepen Duits en Russisch. Het Frans verliest tot groot verdriet van Parijs steeds meer terrein: van de 43 landen gebruikten er nog maar 2 het Frans: Frankrijk en België....

Uit onverwachte hoek....

Kreeg het verzoek of men een gedicht van mij mocht plaatsen. Niet van een uitgeverij, een bloemlezer of een tijdschriftredactie maar van een....uitvaartverzekeraar. Dela heeft op haar website een rubriek met afscheidsredes die rouwenden wellicht kunnen inspireren:
http://www.afscheidsrede.be/nl/inspiratie.aspx

Een forse daling

Agrarisch Dagblad, Algemeen Dagblad, Barneveldse Krant, BN/De Stem, Brabants Dagblad, Cobouw, Dagblad van het Noorden, Eindhovens Dagblad, Het Financieele Dagblad, Friesch Dagblad, Gooi- en Eemlander, Haarlems Dagblad, IJmuider Courant, Leeuwarder Courant, Leidsch Dagblad, De Limburger, Nederlands Dagblad, NRC/Handelsblad-Next, Noord-Hollands Dagblad, Parool, PZC, Reformatorisch Dagblad, De Stentor, Telegraaf, Trouw, Tubantia en Volkskrant. Nederland telt nog 27 dagbladen. Titelmatig dan toch, want door de vele fusies zijn sommige kranten (BN/De Stem, PZC, De Stentor bijvoorbeeld) op het regionale nieuws na al quasi uniform.

De gratis kranten rekende ik niet mee. 27. Dan moest je 76 jaar geleden eens tellen: in 1925 waren er, zo leert een blik in deze oude almanak, niet minder dan 87 (= zévenentachtig!) zelfstandige dagbladen. Welk een luxe! Kom daar vandaag nog maar eens om. Nu natuurlijk nog even nagaan welke titels er anno 2011 nog steeds verschijnen. Dat zijn er (Nieuwe Rotterdamsche Courant en Algemeen Handelsblad vanwege tot NRC/Handelsblad gefuseerd niet meegeteld) nog slechts 6: Eindhovens(ch) Dagblad, Friesch Dagblad, Leeuwarder Courant (concurrentie ginder in het noorden!), Leidsch Dagblad, Telegraaf en Tubantia.

Dichters in het zonnetje

In Groningen blogt dichter Coen Peppelenbos er dagelijks vrolijk op los. Hij stelde ook een overzicht samen van dichters en schrijvers, ik verwees er al eens eerder naar, die met een filmpje op het internet zijn te vinden. Ook mijn Sprookjes en Avondklok zijn daar te vinden, alsmede een opname van oude vriend Victor Vroomkoning tijdens een editie van Dichters in de Prinsentuin. Zie:
http://coenpeppelenbos.blogspot.com/2010/07/dichters-en-schrijvers-op-internet.html
En vooruit, er mag nog wat poëzie op deze maandagmorgen nu ik deze foto weer eens tegenkwam. Met Frans Budé, Hans van de Waarsenburg, Wim van Til, Bert Bevers en Victor Vroomkoning op een zonnig terrasje aan een pint. Van Frans:
http://fransbude.blogspot.com/2011/05/bloemlezing-boomsma.html

Over 'De veer van César'

Voor het eerst in mijn leven ben ik te zien op een still uit een film: op deze foto zit ik voor de Carolus Borromaeus de krant te lezen. Allez: ik was figurant dus ik zat te dóen of ik de krant las.....Zie:
http://mededelingen.over-blog.com/article-bert-bevers-film-de-veer-van-cesar-maandag-in-premiere-74294243.html

72 dagen

Op 18 januari 1886 stapte Vincent van Gogh in Antwerpen de kunstacademie binnen. Echt geestdriftig wist hij zijn docenten niet te maken. Op 30 maart van datzelfde jaar al stapte hij er voor het laatst de deur uit. Maar ja, postuum werd hij wereldberoemd en toen vonden ze op zijn oude school dat ze toch maar moesten gaan pronken met het kortstondig verblijf van Vincent. In de poort hangt dan ook een bescheiden plaquette met de mededeling dat Van Gogh Leerling Koninklijke Akademie [sic] Antwerpen van 18-1 tot 30-3-1886 was. Daaronder het logo van de VTB-VAB (voor mijn Nederlandse lezers: die afkortingen staan respectievelijk voor Vlaamse Touristen Bond en Vlaamse Automobilisten Bond). 72 dagen....

Het andere slurfdier

Iedereen denkt bij het woord slurfdier, begrijpelijk overigens, aan de olifant maar er bestaat er nóg een: de tapir. Ik bestudeer dat merkwaardige dier, de Tapirus Acrodcodia Indicus, in de Zoo immer met plezier. Hier heet het de Maleise tapir. Onder zie je moeder en kind op wat latere leeftijd (dat krijgt dan een witte, nou ja eerder grijze, achterhand) maar het jong is als het zuigeling is nog ontroerend mooi gevlekt (zie boven).

Even een eigen postzegel....

Pas daarstraks viel het me me op dat de fles met daarin het poëtische Darwin-project van dichtersgroep De Omsmeders (waaraan ik ook een bijdrage leverde), ik heb nummer 18 van 70, een postzegel (van de Posta Romana) draagt met daarop een....bever! Althans....dat dacht ik even. Want nadere beschouwing leerde dat het de marmota marmota is, de Alpenmarmot. Er staat ook nog 4L en M-TIPKETEZATULUI op....Dit alles geheel terzijde.

Aardige weetjes

Steek al bladerend in Wie Wat Waar? Jaarboek 1954 (ooit gekocht omdat het mijn geboortejaar is) allerhande aardige weetjes op. Wist u bijvoorbeeld dat een vrouwtjesmier 6 tot 16 jaar kan worden, maar een mannetje slechts enkele weken? Het lijstje Normale levensduur van dieren bevat nog meer verrassingen. We weten allemaal dat krokodillen, olifanten, papegaaien en schildpadden de mens met gemak overleven, maar karpers? En wat te denken van oesters? Die worden 80 tot 100 jaar! Ook een riviermossel schijnt een eeuw oud te kunnen worden, net als de raaf en de zwaan! Bij de levensduur van sommige bomen word je pas echt een beetje stil: een eik haalt tussen de 1200 en 2000 jaar, en een plataan kan zelfs 4000 worden....

Un type sympa

Kom al zappend Laurent Jalabert tegen, die tegenwoordig wielercommentator is voor een Franse televisiezender. Was een goede wielrenner, en is vooral un type sympa. Door kerels als Jaja weet je dat er in de sport nog mededogen bestaat. Herinner me de 12de etappe in de Vuelta van 1995. Bert Dietz, een anonieme Duitse coureur, reed van de 238 kilometer die Marbella en Sierra Nevada scheiden er 190 (!) alleen op kop. Op 50 kilometer van de meet had Dietz 10 minuten voorsprong, maar toen het serieus begon te stijgen slonk en slonk die marge. Op 200 meter van de finish stak Jalabert, die later deze Vuelta zou winnen, hem voorbij. De wanhoop, de troosteloosheid die op dat moment van Dietz afstraalden moeten ook de Fransman tot in het diepst van zijn ziel hebben geraakt. Hij kneep in de remmen en gunde de afgepeigerde vluchter de zege, die de grootste uit diens carrière zou blijven. Weet nog goed dat ik een brok in de keel kreeg toen ik die majestueuze geste zag....

Drijvende stad

Toen ik daarstraks de Reyndersstraat in fietste zag ik een 'nieuw' bouwwerk boven de huizen uit torenen (zie foto boven). "Tiens, wat is dat? AIDA?" Bleek het een werkelijk enórm cruiseschip te zijn dat aan de Plantinkaai ligt afgemeerd. Wat een kolos zeg! Het is echt een drijvend stadje....