Piet Gerbrandy is een dichter
die ik zeer waardeer. We ontmoetten elkaar in Bredevoort, en kwamen tamelijk
snel tot de overeenstemming dat we toch zeker snorsgewijs van eenzelfde stam
afkomstig moeten zijn. Hans Mellendijk was de fotograaf van dienst.
Op deze foto zijn de blikken meer naar één
lens (die van Freek van Til) gericht, maar Jaap en Piet zijn amper zichtbaar.
De kans dat dit gezelschap dichters nog eens in deze samenstelling bijeen komt
is quasi verwaarloosbaar, dus wat mij betreft zijn het ‘literair-historische’
opnames….
Er waren ook heel wat dichters
naar het hartje van de Achterhoek afgereisd om de feestelijkheden bij te wonen.
Op deze foto van Aleid Tenkink boven van links naar rechts Ben Zwaal, Co
Woudsma, Albert Hagenaars, Job Degenaar, Jaap Robben, Marijke Hanegraaf, Piet
Gerbrandy, Hans Tentije, Bert Bevers, Thom Schrijer en (vormgever) Gerrit
Westerveld. Vooraan Barbara Breedijk, Bart FM Droog, Wim van Til,
Fred Penninga en Pim te Bokkel.
In Bredevoort
kreeg directeur Wim van Til van het Poëziecentrum Nederland de Gouden
Pauwenveer 2012 overhandigd. Dat is een prijs die het Prins Bernhardfonds
Gelderland om het jaar uitreikt aan een culturele instelling die zich bijzonder
onderscheidt. Bij deze gelegenheid zag ontmoet
de dichter…. het licht. Maandelijks ontvangt Van Til een dichter, en
telkens verschijnt dan een bibliofiel blad met een gedicht en een bijbehorende
prent van Gerrit Westerveld. Tot nu toe waren er 50 dichters te gast (ik mocht
er ook aanschuiven), en hun bijdragen zijn nu verzameld in een prachtboek.
De corvus corone, de kraai, is algemeen bekend in onze contreien. Toch
kan ik me niet aan de indruk onttrekken dat de vogel de laatste jaren bezig is
aan een opmars in de stad. Je ziet er veel meer dan pakweg tien jaar geleden.
Eerder rukte ook de ekster (de pica pica)
al op van de rand naar het centrum. Er wonen in elk geval kraaien in de bomen
naast onze slaapkamer. Neem van mij aan dat het aangenamer ontwaken is met het
geluid van de koolmeesjes dan van het gekras van deze kabaalmakers….
Een van mijn
favoriete strips blijft Heinz. Wat
is het toch jammer dat Windig & De Jong ermee zijn opgehouden. Dit is een
van mijn lievelingsstrookjes….
Veel schoon volk op de
Literaire Estafette van de Vereniging van Vlaamse Letterkundigen op de
Boekenbeurs (waar het zoals gewoonlijk weer bijzonder druk was). Las daar
vanmiddag in de Groene Zaal voor uit eigen werk (mijn Kleine suite). Verder traden ook onder meer ook Martin Carrette, Clara Haesaert, Mark
Meekers, Roger Nupie, Tony Rombouts, Gust Van Brussel en Nicole Van
Overstraeten er voor de microfoon. http://www.boekenbeurs.be/auteurspodium?page=0%2C8
Met gesloten ogen voor de poëziekast. Welke bundel zal ik er nu weer uit
halen? En welk gedicht zal ik nu zonder te kijken te voorschijn bladeren? Het
blijkt Het onverborgene van Lut de
Block (Arbeiderspers, 2006) waarvan ik bladzijde 56 opsloeg, met daarop Het geheugende:
Wat woorden zich herinneren:
het warme timbre van een stem, de losse lippigheid van een geliefde, de nagalm van de aarde in de klankkast van een schoot.
Hoe ze worden uitgemorst in roze oortjes en hun gangen gaan, versijpelen in verstild verdriet en verder vloeien in vervoering. Melancholie is water waarin verzet sneuvelt. Liefde gebeurt.
Meestal worden ze gehinderd
door automobilisten die in hun woonplaats niet aan het vervoermiddel gewend zijn,
maar sóms hebben trams last van….een andere tram !
De Boekenbeurs is in volle
gang, en dus loopt er ineens allerhande literair volk los in de stad. Hetgeen
aanhalen van oude contacten inhoudt, leuk. Bies van Ede, dichter en
kinderboekenschrijver (zijn teller staat ondertussen op 131 titels !) –
die we ondertussen toch ook al dik drie decennia kennen – kwam bijkletsen. Die
zwarte Borsalino hoort bij zijn Griezelgenootschap-uitdossing.
Jammer genoeg is de hoedenwinkel hier om de hoek waar hij een nieuw exemplaar
had willen aanschaffen sedert kort verdwenen.
“Hè, wat een weerlijk heertje,” dacht ik toen ik zag hoe onstuimig
het buiten is. Mijn vader zal glimlachend op me neer zien. Dat hebben we van
hem, dat verwisselen van beginletters….
Hoogtevrees moet je toch echt
niet hebben als je onderhoudswerkzaamheden aan torenspitsen (zoals hier die van
de Sint-Joriskerk) uit moet voeren. Wel ben je dan beroepsmatig natuurlijk even
dichter bij de hemel….
Fraai contrast op het
Stationsplein van Roeselare. Sommige mensen vinden dat automobielen er door de
jaren heen fraaier op zijn geworden, maar daar ben ik het hartgrondig mee
oneens. Eerder voor het linkse dan voor het rechtse model zou ik overwegen nog
een rijbewijs te gaan halen….
Veel van de jeugd van
tegenwoordig heeft geen idee meer van de rijkdom van de katholieke cultuur,
maar gelukkig wel nog gevoel voor humor. Ik moest in elk geval wel lachen toen
ik dit van een modern jongerenpetje voorziene beeld zag….
In de Kruidtuin valt nu goed
te zien dat de herfst in het land is. Het heuveltje van Gilliams daar is
vrijwel volledig bedekt met bladeren in allerhande tinten bruin….
Hier in België is het vandaag
ouderwetsch zondag. Allerheiligen: eerbetoon aan alle bekende en onbekende
heiligen in de hemel die op de overige dagen van het jaar niet op de kalender
voorkomen. Daar staan op deze hoogdag wél op: de heiligen Benignus, Cesarius,
Cyrenia, en Maturin.
In het nabije Hemiksem staat de
Sint-Bernardusabdij, eeuwenlang een machtig bolwerk aan de Schelde. Dit
vroegere cisterciënzerklooster herbergt nu allerhande moderne gemeentelijke
diensten, maar het dateert al uit 1243. Als het lekker weer is, is het
aangenaam toeven op de dijk langs de rivier daar….
O ja, en (kreeg natuurlijk een berichtje van hem, ik had
niet anders verwacht) Ad laat weten dat we ook La Paz zijn vergeten. Toch geen
dorpje….(Later) Dzju, zelfs een Europese hóófdstad (nou ja: hoofdstadje) vergeten: Vaduz....(Nog later) We hadden toen toch wel beter op moeten letten eigenlijk: Metz....
“Wij hebben zes
bekende steden in de wereld kunnen vinden waarvan de naam op een z eindigt. Kent u ze?” Dat is een van de
vragen die Ad Verbraak en ik stellen in het quizboek Het Geheim Van De Breedlip. Het antwoord: Biarritz, Cadiz, Fez,
Koblenz, Mainz en Sankt Moritz, Realiseer me nu dat we de blik te weinig naar
de Nieuwe Wereld hebben laten gaan: je hebt ginder immers Santa Cruz en
Veracruz. En o ja: in Henegouwen heb je ook nog het stadje Péruwelz, maar of je
dat als bekend mag veronderstellen….
Zomaar even weer aandacht voor
Levitatie, het filmpje dat mijn neef
Maarten Bevers maakte bij het gelijknamige gedicht dat ik schreef bij de film Záhrada van Martin Sulik :
Geen idee waar Jogla voor staat.
Tenminste: ik denk dat daar Jogla
staat. Maar wat ik me vooral afvraag is hoe men er in is geslaagd zo hoog boven
een autostrade dergelijke graffiti aan te brengen….
Wanneer ik als stadsmens zo af
en toe eens over het platteland struin, slaat mijn fantasie op hol als ik
dergelijke bestrating tegenkom. Een oude Romeinse heirbaan? Een restant van een
middeleeuws dorpspleintje? Neen hoor. Gewoon scherven die door plaatselijke
boeren in het paadje werden gestampt om daar als het flink regent fatsoenlijk over
te kunnen steken, zo leerde ik van inboorlingen….
Herinner me ineens (waar de
associatie vandaan komt is me een raadsel) dat ik al vrij vroeg muzelmannen in
de buurt had. In de Plataanstraat vormde een aantal Grote Jongens een band. Buurjongen
John van Kooten drumde daarin. We werden als omwonenden wel eens zot van zijn
getrommel want hij oefende dikwijls, buiten, voor de drumband waarvan hij lid
was (De Artilleristen? Odiles Rapid?). Die band heette aanvankelijk This
Generation, en wat later (hier duiken dan de islamieten op) The Moslems. Ik was
te jong om naar hun optredens te mogen, maar ze gaven een keer een ‘fanavond’
in het parochiezaaltje waar wij tegenover woonden. Ik herinner me dat ik door een
raam een glimp van The Moslems live op kon vangen. Het was een mooie
zomerse dag, en ik was nog buiten aan het spelen toen ze begonnen. Ik herinner
me zelfs waarmee: Baby Come Back van The Equals….
Momenteel ligt de Nationalestraat
op de schop in het kader van een grote renovatie. Je moet er honderden meters
lopen vooraleer je een plek vindt om over te steken. Ook verschijnen er
merkwaardige constructies als deze: de nieuwe tramsporen liggen nog op elkaar,
en lijken in deze constructie wel een muur die de stad verdeelt….
Gisteravond
voor het eerst sedert jaren weer samen met Jan Verbraak, Mat Buuron en Ad
Verbraak (van links naar rechts) meegedaan aan een quiz. En niet aan zomaar een
quiz, maar een quiz die werd georganiseerd door Carnavalsvereniging d’Ossekoppe
in Ossendrecht. Zulks doet wellicht een spervuur van slechts voor inboorlingen
begrijpelijke lokale vragen vermoeden, maar neen: het was een échte quiz! Het
was druk in het MFC (dat staat voor multifunctioneel
centrum) De Drieschaar: er deden 25 teams mee. En OK, Prove It! (onze ploeg) eindigde op een eervolle vierde plaats….
(En
allez, nog een beetje reclame:http://www.artus.be/auteur.php?auteur=7)
De Antwerpse, de Belgische en de
Europese vlag gezusterlijk naast elkaar, en alledrie al even vervaald en
gerafeld. Zouden ze op het stadhuis nou echt niet weten dat je gewoon bij de
Krak alle vlaggen kunt kopen, en dat ze daar maar 5 euro kosten? Misschien dat
de nieuwe burgemeester iets gaat doen aan dergelijke details….
Deze
foto van ons buurtje maakte ik vanuit de panoramazaal van de Boerentoren. Links
in het midden een stukje van de Nationale Bank waar we tegenover wonen, en
rechts de Sint-Joriskerk. En neen, op de foto hieronder sta ik niet voor de
Sint-Joris, maar voor de Sainte-Clotilde aan de Rue de Martignac in Parijs. Het
origineel, want deze kerk stond model voor de Sint-Joris.
Ze hebben dan wel ogen aan de
zíjkant van hun hoofd, maar wie durft nog te beweren dat vogels je niet áán
kunnen kijken als je deze jonge mus, deze nog donzige passer domesticus, ziet? Het blijft een van mijn favoriete
foto’s….
In
Gent vind je tussen de Hoogpoort en de Onderstraat dit steegje. Dat moet voor
liefhebbers en vervaardigers van graffiti toch wel de mooiste plek op aarde
zijn….
Deze opname maakte ik op
Schoonselhof, de Antwerpse versie van Père Lachaise. Mooie gelegenheid om nog
eens te verwijzen naar Kreunende tijd,
de cyclus gedichten die ik er schreef bij foto’s van Joep Eijkens:http://www.kreunendetijd.blogspot.be/
Blader door de eervorige eeuw, in
de jaargang 1897/1898 van Katholieke
Illustratie. Kom daarin het artikel Een
bezoek aan een medico-mechanisch Zander-Instituut tegen. In die instelling
kon je terecht voor het draaien van den
voet, voor het zijwaarts strekken der
armen en zelfs voor borstverwijding.
Er staan prachtige plaatjes bij….
Mijn op een na vroegste
herinnering ligt in de Prinses Marijkestraat (op een boogscheut van waar nu
Uitgeverij Kleinood & Grootzeer is gevestigd). Op het achteruitje stond een
fiets, ter plakking van een band waarschijnlijk, ondersteboven. In een
onbewaakt ogenblik ging ik daarmee aan de slag. Interessant, die draaiende
ketting. Vermoedelijk uit louter nieuwsgierigheid stak ik daar de middelvinger
van mijn rechterhand tussen, en door die proefondervindelijke gewaarwording
hing de top daarvan ineens aan een enkel draadje los van de rest ervan.
Ik heb er na de ingreep van de
dokter nog maanden met iets wat me nu voorkomt als een condoom omheen gelopen.
Dat het mijn rechtermiddelvinger was weet ik zeker, want nog steeds zijn het
litteken en de nooit volledig doorgegroeide nagel zichtbaar. Nog helder voor de
geest staat me dat pa me troostte met een in mijn jongetjesogen reusachtige speelgoedkiepauto in felle elementaire kleuren. Ik was daar blij mee. Ik
droomde nog lang van kiepauto’s, waarin ik dan achter het stuur zat.Een rijbewijs heb ik echter nooit genomen….
Dit is een oude foto van Huize
Sint-Gertrudis in Bergen op Zoom, in de volksmond ook bekend als d’n Blok. In het hoekje daar rechts achteraan
van de Minderbroeder-, Geweldiger- en Goudenbloemstraat ligt mijn vroegste
herinnering. Ik was daar in mijn jongste jaren af en toe met pa en ma op visite
bij oma Bevers. Herinner me mijn dutjes in de
alkoof, terwijl de Grote Mensen verder babbelden. Het geheimzinnig
zachtblauwgroenglanzende (nu weet ik dat je dat fosforescerend noemt) handvaatje van het
touwtje van haar bedlamp zie ik zo nog voor me heen en weer wiegen…..
Kijk
Zoeteke en Stefke nou toch eens mooi synchroon liggen slapen. Als er in de
dierenwereld Olympische Spelen waren, zouden zij deze discipline met vlag en
wimpel winnen….
Wat
een prachtig olifantenpad zag Hans
Mellendijk in Kassel! Het is niet zijn eerste, vermits hij regelmatig bijdragen
leverde aan mijn Gebaande paden. Onderaan
deze link kunnen belangstellenden daarheen: