Eens in
de maand ga ik voor deze rubriek met de ogen dicht voor mijn poëziekast staan
om daar een willekeurige bundel uit te nemen. Deze keer Daar is maar één land van René De Clercq (Heideland, Hasselt, 1964),
waaruit ik op bladzijde 67 het gedicht Bede
opensloeg:
Neem van mijn hart mijn haat, o God,
en laat mij vroom vergeten
wat mij aan leed wordt toegemeten,
aan laster, smaad en spot.
Op aarde weegt een schuld.
De ganse mensheid boet.
Het grauw, met rauwe kreten,
eist zuivering door bloed.
Neem van mijn hart, o God,
Mijn toorn en ongeduld,
Gij die alleen kunt weten
en nimmer spreken zult.
.jpg)
