De kennis in de Angelsaksische wereld
omtrent de wereld voorbij de eigen grenzen schreit ten hemel, dat wisten we al.
Wij zouden soms vergeten hoe ruim onze blik op de, toch op zijn minst westerse,
wereld is. Gerbrand Bakker ergert zich in zijn jongste boek Knecht, alleen
tijdens een literair symposium in Norwich aan de hardnekkigheid waarmee
Amerikaanse, Engelse en Gemenebestschrijvers Dickens, Keats en Shakespeare als
literaire referentiepunten blijven gebruiken. Hij vraagt zich er af of ze in
Engeland wel doorhebben dat er elders op de wereld óók boeken worden
geschreven. En stelt dat je ook Thomas Mann kan aanhalen als voorbeeld van het
eenofander, of Fernando Pessoa of Arto Paasilinna. Enig idee hoe groot het
aandeel vertaalde boeken in het complete (lees: com-ple-te) Britse en
Amerikaanse boekenaanbod is? Niet schrikken: 3%! Drié procent….
.jpg)
