Fijne verrassing bij de post: de bundel Nootvat. Kwashaal. Stapel. van Bernard Odendaal uit Kaapstad, met daarin een vertaling van mijn gedicht Weg. Leerde hem kennen tijdens een door Carina van der Walt van de Potchefstroomse Universiteit georganiseerde poëziemiddag in Het Wevershuisje in Tilburg waar Zuid-Afrikaanse en Nederlandse dichters elkaar ontmoetten en voorlazen uit eigen werk. Op de foto luisteren Desmond Painter en Bernard (rechts) naar me.
Weg
Na Bert Bevers se gelyknamige gedig.
In memoriam Wilfried Adams (1947-2008)
En dan is dit tyd, glip jy die hoek van vroeër dóér
se pyn en droefnis om. Is die poort daar waaronder
jy bestem was om te staan en terugkyk: ‘Só was dan
dié lyfwees.’ Ek hoop dat jy die hiernamaals as
’n dralende vriend herken; dat dit is
soos jy verwag het. Hoe vonk die dink nie
heen nie, ongesiens soos soentjies blaas uit
nagtreine. Dat doodwees mooi is, bid ek.
Dat jy rusvind liefkry. Dat dit goed mag gaan
gunter in die ruim ou agterkamer van geduld.
© vertaling Bernard Odendaal
Weg
In memoriam Wilfried Adams (1947-2008)
En dan is het tijd, sla je de ooit zo verre hoek van
pijn om en verdriet. Is er die poort waaronder
je zonder toeval hoort en ziet: ‘Dat was dan
dit lichaam’. Ik hoop dat je het naleven als
een langzame vriend herkent, dat het is
wat je ervan verwachtte. Hoe gedachten
vervonken, ongezien zoals kushandjes uit
nachttreinen. Dat je mooi dood bent bid ik.
Dat je rust mag hebben. Dat het je goed gaat
ginder in dat diepe, diepe klooster van het geduld.
https://www.nb.co.za/en/view-book/?id=9780624092278
In memoriam Wilfried Adams (1947-2008)
En dan is dit tyd, glip jy die hoek van vroeër dóér
se pyn en droefnis om. Is die poort daar waaronder
jy bestem was om te staan en terugkyk: ‘Só was dan
dié lyfwees.’ Ek hoop dat jy die hiernamaals as
’n dralende vriend herken; dat dit is
soos jy verwag het. Hoe vonk die dink nie
heen nie, ongesiens soos soentjies blaas uit
nagtreine. Dat doodwees mooi is, bid ek.
Dat jy rusvind liefkry. Dat dit goed mag gaan
gunter in die ruim ou agterkamer van geduld.
© vertaling Bernard Odendaal
Weg
In memoriam Wilfried Adams (1947-2008)
En dan is het tijd, sla je de ooit zo verre hoek van
pijn om en verdriet. Is er die poort waaronder
je zonder toeval hoort en ziet: ‘Dat was dan
dit lichaam’. Ik hoop dat je het naleven als
een langzame vriend herkent, dat het is
wat je ervan verwachtte. Hoe gedachten
vervonken, ongezien zoals kushandjes uit
nachttreinen. Dat je mooi dood bent bid ik.
Dat je rust mag hebben. Dat het je goed gaat
ginder in dat diepe, diepe klooster van het geduld.
https://www.nb.co.za/en/view-book/?id=9780624092278
.JPG)
