Volgens Peter Sloterdijk is onze
cultuur in de afgelopen zeventig jaar meer veranderd dan in de duizenden jaren
daarvoor, en dat komt omdat we onze kennis niet meer doorgeven aan de volgende
generatie: Alles wat we
cultuur noemen, vindt haar weg in transmissie – het doorgeven van waarheid en
kennis aan een nieuwe generatie. Dat is geen communicatie die horizontaal en
symmetrisch is. Transmissie is verticaal en asymmetrisch. Maar wij kunnen niet
meer doorgeven, omdat we geen zonen, dochters of leerlingen meer hebben. Zelfs
kinderen zijn de klanten geworden van hun docenten. Ze eisen voor zichzelf het
recht op om verveeld te zijn, en het recht om vermaakt te worden. We zijn nu
allemaal wezen. Vaderloos. Het mooie van internet, bedenk ik me
hierbij, is dat er een schat aan gegevens voor iedereen open ligt. Het nadeel
is dat je wat je vindt zelf moet zien te interpreteren. Wellicht dat kinderen
eerst moeten leren hóe te leren (dat ontbreekt er in mijn ogen meer en meer
aan), en pas dan gaan surfen. Wat heeft het voor nut als je probleemloos feiten
van het net kunt plukken, wanneer je oorzaken en gevolgen en dwarsverbanden
niet kunt duiden of zelfs niet in de gaten hebt?