De eerste

Het duurt nog wel even voor de advent begint (eerst moet de Goedheiligman nog aankomen, hier gewoon mét zwarte pieten), maar toen ik daarstraks wat ochtendboodschappen deed zag ik in De Wilde Zee de eerste openbare kerstverlichting al.

Uit een stadje in de heuvels

Uit de reeks-in-wording Gedichten uit een stadje in de heuvels de eerste voorpublicatie in Zuid-Afrika: bij Versindaba verschenen Sluitingstijd, De modelbouwer doet het licht uit en De dichter peinst. Binnenkort verschijnen uit deze cyclus ook gedichten bij Digther en Fleurs du mal.

http://versindaba.co.za/2014/11/03/bert-bevers-drie-gedichten-sluitingstijd-e-a/

Gevonden!

Een straat kun je in Antwerpen niet lang kwijt zijn hoor. Naar aanleiding van het vorige bericht liet Leo Spiessens weten dat de Rue du Fagot wel degelijk bestaan heeft ‘in de buurt van de academie’. Danny Braem wist dat het in elk geval de straat was waar de gebroeders Nottebohm hebben gewoond. En Hans Kleiss vond het antwoord heel concreet:  “In Straten en openbare plaatsen van Antwerpen van A. Thys uit 1879 staat op pagina 249: ‘De Mutsaertstraat, wier naam bij misvatting vertaald geweest is door Rue du Fagot .....’ En op pagina 250: ‘Melden wij nog in deze straat het huis nummer 30, tegenover den hof van het Museum, toehoorende in 1750 aan den ridder Jan-Daniel-Antoon Schockaert ....’” Hij stuurde zelfs een oude foto mee met daarop de dubbele benaming. De Rue du Fagot is dus de Mutsaardstraat geworden!

Verdwenen straat

Als ik een oude reclame tegenkom vind ik het altijd aardig om te gaan kijken op het daarin vermelde adres, om te zien hoe het er nu uitziet. Ik trof een zelfklever van de firma A. Alpaerts, waar je terecht kon voor allerhande kunstenaarsmaterialen, en voor boekbinden. Was gevestigd aan de Rue du fagot 11, Anvers. Een fagot is in het Frans een takkenbos. Maar er is in heel Antwerpen geen Takkenbosstraat te vinden. Voor de zekerheid even nagekeken of fagot ook niet gewoon het muziekinstrument is, maar een Fagotstraat is hier evenmin. Een verdwenen straat dus….

Geen echt

Dát had ik voor mijn verzameling Phaalangst & Sokophouders nog niet! Mijn goede vriend Ad Verbraak attendeert me op een krantenkop waarin het bizarre woord nephomohuwelijk in het oog springt!

http://www.bertbevers.com/sokofouders.htm

Watermerk

Vanmiddag in het mooie Middelburg, in het charmante Hildernisse aan Plein 1940, voorgelezen tijdens de Poëzieroute. Was er te gast samen met interessante dichters als Jacoline de Heer, Marieke van Leeuwen, Theo Raats (stadsdichter van de Zeeuwse hoofdstad), Raymond van de Ven, de als immer zonder microfoon uitstekend verstaanbare want schallende Jan J.B. Kuipers en mijn twee goede Antwerpse collegae Frank De Vos en Richard Foqué (hierboven een selfie van dit Scheldetrio). Tot onze vreugde was er (hetgeen geen evidentie is op poëziemiddagen, en al helemaal niet als l’été indien zich nog manifesteert) veel, en belangstellend, publiek. Er verscheen bij deze gelegenheid een aardige bundel, Watermerk, waarvoor de deelnemende dichters speciaal iets schreven.

http://www.vvvzeeland.nl/nl/vakantie/evenementen/410868/poezieroute-middelburg/walcheren/middelburg#general

Allerzielen

Vandaag is het Allerzielen. Een passende gelegenheid om aandacht te vragen voor de cyclus Kreunende tijd: http://www.kreunendetijd.blogspot.be/

Hulde

Telkens als ik dit monument op Schoonselhof passeer moet ik aan ons pa zaliger nagedachtenis denken. Als iemand werd bejubeld om in een zijn ogen niet bijzondere prestatie placht hij sarcastisch te zeggen “Hulde! Geef die vent een gulden!”….

Verfreclame

Deze ansichtkaart van de school waar ik in 1967 voor het eerst binnenstapte, werd niet verspreid door de paters maar door een….schilder- en/of verfbedrijf. Op de achterkant staat gedrukt Het Juvenaat H. Hart, Bergen op Zoom, werd na vele proeven geheel geschilderd met “Lotina” en Maas’ Standgroen 113. En dát heb ik nooit geweten. De foto is in zwart-wit. De naam van de firma die de wervende tekst produceerde staat nergens vermeld.

Balthazar

Van de Amsterdamse Uitgeverij Van Gennep ben je zware literatuur gewend. Dat is De avonturen van kater Balthazar zeker niet, maar wát een charmant (door Rob Pijpers vertaald) boekje van de Oostenrijkse schrijfster Marlen Haushofer (eerlijk gezegd had ik nog nooit van haar gehoord) is me dat zeg! Ik ben een eerder trage lezer, maar dit las ik in één ruk uit….

Fraai geplooid

Knap, wat mensen uit een eenvoudig velletje papier kunnen vouwen. Geertje kreeg dit op de tram van zo’n duivelskunstenaar. Wat is het? Een Chinees draakje? Een vosje? Doet er niet toe. Het is fraai geplooid!

Volle hevigheid

Een eeuw geleden woedde de Slag aan de IJzer in volle hevigheid. Zomaar ter herinnering aan een geweldsuitbarsting die we nooit mogen vergeten….

Wonderlijk

Welk een magnifieke camouflage heeft de Psetta maxima (ook wel Scophtalmus maximus) toch. Je moet echt moeite doen om de tarbot te ontwaren….

Uit een oude doos

Deze foto, die mijn broer achterhaalde, had ik nog nooit gezien. Het lage witte huis waarvoor de twee auto’s staan, is hetzelfde als dat op de opname in onderstaande link. De Nieuwe Markt, het Mineurstraatje en de kop van de Artilleriestraat in Bergen op Zoom moesten plaats maken voor de nieuwe heilige koe, de auto. Op deze prent is te zien dat er al meteen driftig werd geparkeerd.

http://www.meergemengdeberichten.blogspot.be/2014/09/terug-naar-het-verleden.html

Hellabrunn

Een van de fijnste dierentuinen die we kennen is Tierpark Hellabrunn, in München. Op een dag waren we daar eens de eerste bezoekers, en we werden er werkelijk vorstelijk bediend bij het ontbijt. Hellabrunn was de eerste geozoo ter wereld. Het concept: je treft er dieren bij elkaar in de buurt die ook in het wild buren zijn. Zo vind je de leeuw nabij giraf, olifant en zebra en niét bij andere grote katten als jaguar, poema of tijger. Ten tijde van de Weimar Republiek (toen Hindenburg en Ebert de Duitse postzegels nog sierden) werd Hellabrunn reeds aangeprezen als unicum: Besuchet den ersten geographischen Tierpark Hellabrunn München. Men wist toen nog niet dat er een Derde Rijk voor de deur stond….

De 100 mooiste

Mooie opkomst bij de voorstelling van de bloemlezing De 100 mooiste wielergedichten uit de Vlaamse & de Nederlandse literatuur (fráái boek!) in het Nationaal Wielermuseum in Roeselare. Een aantal auteurs van wie daarin werk werd opgenomen las daar voor. Staand van links naar rechts Pieter Bakker, Philip Hoorne, Karel Declercq, Dirk Nachtergaele, Bert Bevers, Martin Carrette, Herman Laitem en Miel Vanstreels. Zittend van links naar rechts Albert Megens, Achilles Surinx, Jeroen Wielaert, Paul Rigolle, Guy Van Hoof en samensteller Patrick Cornillie. De foto werd gemaakt door Jan Van meenen.

http://www.nieuwsblad.be/article/detail.aspx?articleid=blele_01339587

Dat wil ik wel eens zien

Bij de VRT moeten ze gaan bezuinigen. Het lijkt wel of de openbare omroep daar eigener beweging reeds mee begónnen is: vanavond duurt het programma 12 Minuten Over Vrede op Canvas blijkens de gids welgeteld….5 minuten. Benieuwd hoe ze dat aanpakken….

Rotjeknor

Ik ken een Rotterdammer die al bijna heel zijn leven in Noord-Brabant woont, maar aan wie je nog immer kunt horen waar hij vandaan komt. Tot zijn eigen verbazing, want hij vroeg me eens “Kun je écht nog horen dat ik uit Rotterdam komp?” Moest aan hem denken toen ik een oud hitje van Patricia Paay op de radio hoorde: Je bent niet hip, je bent niet vlot / Je ouwe fiets die is altijd kapot / Je bent niet rijk, je bent niet knap / Je drinkt geen bier maar tomatensap [….] / Maar jij bent lief en reuze trouw / Jij hoort bij mij en ik bij jou. Patricia komt óók uit Rotterdam, en haar tekstschrijver vermoedelijk ook. Vandaar dat de laatste regel klinkt zoals die klinkt, en niet luidt (hetgeen ik ervan zou hebben gemaakt) Jij hoort bij mij, ik hoor bij jou. Want zoals het er nu staat kun je bij uitbreiding zingen Jij hoort bij mij en ik hoort bij jou. Hetgeen fout is. Behalve voor mensen uit Rotjeknor natuurlijk. Tot zover dit Gemengd Bericht.

Campo Santo

Op Fleurs du mal, vanuit Tilburg de wereld in gestuurd door Jef van Kempen, staat voortaan mijn gedicht Campo Santo. Dat is een bijzonder pittoreske begraafplaats in Sint-Amandsberg, een voorstad van Gent:

http://fleursdumal.nl/mag/bert-bevers-campo-santo

Hè, jammer....

Donderdag gaat Ron Scherpenisse de laatste groepsfoto toevoegen aan de weblog Cabinet Collectif. Vanaf vrijdag beschouwt hij zijn verzameling als compleet. Het hoort zodra de computer aan staat bij mijn ochtendrituelen even te kijken wat Ron nu weer voor collectiefje opspoorde. Cabinet Collectif blijft uiteraard wel raadpleegbaar op het vertrouwde adres http://cabinetcollectif.blogspot.be/

Katholiek geheugen

Vreemd eigenlijk hoe iets zich in de loop der jaren structureel verkeerd in je geheugen kan nestelen. Ik zou gezworen hebben dat tot diep in de jaren zestig De Volkskrant als ondertitel Dagblad voor katholiek Nederland had. Qua teneur scheelt het niet zo veel, maar het wás Katholiek dagblad voor Nederland….Dat weet ik nu zeker dankzij Bram, die mijn lief voor haar verjaardag de krant schonk die verscheen op haar geboortedag.

Uit de kast (XXVIII): Martien Beversluis

Toen ik weer eens met gesloten ogen voor mijn poëziekast stond om er voor deze rubriek op goed geluk een bundel uit te halen had ik bijna een bundel van mezelf te pakken. Maar het was er juist een van mijn rechterbuurman (de linkerbuurman is Huub Beurskens) Martien Beversluis. Op bladzijde 5 van Het zaad (Uitgeverij De Gulden Ster, Amsterdam, 1943):

Wij zijn verwaaiend zaad...en dit is al.

Een kleine vonk in een ontzag’lijk branden.
Een tengre grashalm in een groot gedein,
zelfzuchtige strijd en eeuwig offerande.
En d’aarde is een korrel uit Gods handen
en ieder zaad is als een gansch heelal.

Het is er weer weer voor

Merkwaardig toch hoe rap je van frisse slaatjes en pasta met vis overschakelt op een gerecht met spruitjes van zodra het herfst is. Het smaakte opnieuw heerlijk! Zal binnenkort ook weer eens een mooie pot met stoofvlees maken….

Klaphek

Er bestaan nu mogelijkheden om ze met zoekfuncties in digitale woordenboeken allemaal in één keer te vinden maar ik tref ze liever zelf aan, de ph-woorden voor mijn collectie Phaalangst & Sokofouders. Wim van Til stuurde me klaphek. Dat woord stond al in het bestand. Maar een foto ervan had ik nog niet….

http://www.bertbevers.com/sokofouders.htm

Heftige Straßenkämpfe

Ofschoon ik nu toch al lang in Antwerpen woon blijf ik mijn geboortestad natuurlijk wel zoveel als mogelijk volgen. Middels het plaatselijke dagblad vooral. Jan van de Kasteele heeft daarin een boeiende rubriek, Van Bergse bodem. Dat er op het einde van de Tweede Wereldoorlog aardig wat gevochten werd in de omgeving wist ik wel, maar dat zulks ook de voorpagina’s haalde in Het Derde Rijk dan weer niét. Heftige Straßenkämpfe sind in Bergen op Zoom entbrannt kopte de Montagspost op 30 oktober 1944. Zou iemand in Berlijn toentertijd geweten hebben waar Bergen op Zoom, zo prominent op de voorpagina, lag? Mooie vondst Jan!

Val aan!

Natúúrlijk blijf ik mijn hele leven supporter van Feyenoord (dat toen ik zulks werd nog Feijenoord heette) want van clubliefde kun je (herstel: mág je!) niet veranderen, maar een mooie naam heb ik het nooit gevonden. Voetbalclubs verdienen heldhaftiger namen. Een van de mooiste vind ik (een klasgenoot uit mijn tijd op het Rooms-Katholiek Gymnasium Juvenaat Heilig Hart, die in De Heensche Molen woonde, speelde er – op de website van de club zie ik dat een oudere broer van hem er erelid van is) Val aan! De R.K.V.V. Val aan werkt de wedstrijden af in De Heen. Het eerste elftal wordt getraind door Mark Dam, het dameselftal door Lia Perdams. Val aan heeft geen jeugdelftallen meer. Hoe spijtig. Maar wat alles goed maakt is de náám: Val aan, Val aan!

Uitkijken!

Je moet bij deze weersomstandigheden natuurlijk wel een beetje uitkijken waar je loopt. Let vooral op oudere bomen. Die kunnen het zomaar begeven. En het kan lelijk zeer doen wanneer je daaronder terechtkomt….

Hè, lekker....

Hè, lekker: het is plotsklaps écht herfst! Ons lievelingsseizoen. Vrienden weten dat dit Bert en Geertjeweertje is. En dat terwijl het afgelopen weekeinde nog dik boven de twintig graden was….

Kladblok

Natuurlijk is de stichting de Algehele Aanraking ook online aanwezig, maar ze is me extra sympathiek omdat ze haar nieuwsbrief, Kladblok, óók nog ouderwetsch op een handmatig opgemaakt dubbelgevouwen A3’tje verspreidt….

www.algehele.blogspot.nl

Oude jeugdserie

Wat een fantástische naam heeft de kersverse president van Indonesië: Joko Widodo! Doet eerder denken aan een oude jeugdserie op televisie, genre Dappere Dodo of Okkie Trooi. Joko Widodo. Wunderbar!

Onbeschaamd lui

Ze ligt er zo onbeschaamd lui bij dat je als poezenliefhebber de neiging krijgt over haar buik te gaan kriebelen. Een goed advies: niét doen. Overigens heb ik, in London Zoo, eens écht een tijger (die met de rug naar me toe tegen de tralies aan lag) even geaaid. De verstoorde grom die ik te horen kreeg vergeet ik niet gemakkelijk. Maar: ik héb ooit een tijger geaaid!

Poëzieroute in Middelburg

Over twee weken, op zondag 2 november, ben ik met mijn Antwerpse poëzievrienden Frank De Vos en Richard Foqué te gast in Middelburg. We lezen dan in de Zeeuwse hoofdstad voor uit eigen werk in Hildernisse aan Plein 1940. Het volledige programma staat op Richards blog:

http://www.richardfoque.blogspot.be/2014/10/watermerk-poeziezondag-in-middelburg.html

Noordwaarts!

Een foto werd toentertijd nog een lichtbeeld genoemd. Exáct een eeuw geleden stempelde het Gemeentebestuur van Merxem (thans Merksem, en een district van de Stad Antwerpen) een document af op basis waarvan de toen 10-jarige Jozef Van Eeckhoven uit de Lange Congostraat 16 naar het neutrale Nederland (ook toen al abusievelijk Holland genoemd) af mocht reizen.

Opkrabbelen

Euro’s uit Griekenland. Daar mag je hier ook mee betalen. Zouden ze in de bakermat van onze beschaving economisch al een beetje op aan het krabbelen zijn?

Ballentent

Keith Moon (de betreurde drummer van The Who), nog zo’n aparte, speelde af en toe met de Bonzo’s mee. Zijn aanwezigheid zorgde voor hilarische gebeurtenissen. Een citaat uit Ginger Geezer: “Moon joined the band on some dates in the West Country, where they stayed in the same hotel. They were doing four or five gigs and the first night they get to the hotel the officious manager told them they had to wear a tie to eat in the restaurant. The following night the whole band, including Moonie, came parading down the central staircase, all wearing ties. They were bollock naked – apart from the ties.”

Ginger Geezer

Niet dat ik daar ooit mee zat (ik vond mijn haarkleur prachtig), maar als jongetje werd ik regelmatig uitgescholden voor vuile rooie. Moest daar voor het eerst sedert lange, lange tijd weer aan denken nu ik bezig ben in Ginger Geezer (vandaar), de biografie van Vivian Stanshall, die bizarre mafketel. Werd in mijn jeugdjaren fervent fan van diens groep, The Bonzo Dog Doo Dah Band. Zit zijn levensbeschrijving nu te lezen met op de koptelefoon ’s mans album Teddyboys Don’t Knit. Wat is Calypso To Collapso toch een heerlijk nummer….

Dubbelop

Wat bezielt iemand toch om een riem én bretels te dragen? Moest toen ik vanochtend op tv deze man met die beide vestimentaire attributen zag weer denken aan Henry Frank Fonda, die zich in Once Upon A Time In The West afvraagt: “How can you trust a man who doesn’t even trust his own trousers?”

Op naar het zuiden

De Rode Duivels hebben het qua loting trouwens bijzonder getroffen: ze komen uit in een poule met behalve Bosnië-Herzegovina nog Andorra, Cyprus, Israël en Wales. De weg naar het Stade de France lijkt wijd open te liggen. Overigens ben ik het er nog steeds niet mee eens dat Israël, dat tot nader order in Azië ligt, mee mag doen aan de kwalificatiewedstrijden voor het Européés Kampioenschap.

Twee tegen een?

Voor mensen die hun aardrijkskunde niet zo goed op orde hebben moet het soms wel lijken dat het nationale voetbalelftal een interland tegen twéé landen tegelijk af moet werken. Dat dacht ik toen de Rode Duivels het opnamen tegen Bosnië-Herzegovina. Geef  toe: Bosnië-Herzegovina-België: dat klinkt toch als drié landen?

Vooral paarden

Deze kaart kocht ik ooit in de Neue Pinakothek in München. Ik vond dit beeld van Albert Hinrich Hussmann prachtig. En dat vind ik nog steeds. Van Hussmann (ik heb eens wat gegoogeld) is amper iets meer bekend dan zijn geboorte- en sterfjaar (1874-1946) en het feit dat hij studeerde aan de academie van Berlijn. Hij maakte vooral beelden van paarden (al dan niet met ruiter).

4, 3, 2....

De Dormifabelen, die sedert jaar en dag de jaarlijkse quizavond van d’Ossekoppe winnen, worden een beetje nerveus. In 2012 schreven (van links naar rechts) Jan Verbraak, Mat Buuron, Ad Verbraak en ik ons met onze ploeg OK. Prove It! voor het eerst in voor deze krachtmeting in Ossendrecht, het dorp waar Jan Janssen in 1968 werd gehuldigd als eerste Nederlandse Tour de France-winnaar. We werden toen vierde. Vorig jaar haalden we brons, en gisteravond deden we nóg beter: we eindigden op de twééde plaats! De Dormifabelen sloten af met 634 punten en een gemiddelde van 84,53%, wij met 602 (dat waren er vorig jaar 600) en een gemiddelde van 80,27%. Het gat met nummer drie (Door Dik En Dun, die afklokten op 543 en 72,40) was ruim. Er deden maar liefst 23 teams mee. 4, 3, 2…. Zou het dan volgend jaar lukken?

In an octopus' garden....

Waarom krijg ik als ik naar een Cephalopada zit te kijken toch altijd ineens trek in een mooi bordje kalamariasalade bij de Griek?

Groen overheerst

In de Kruidtuin hier om de hoek is groen nog meer dan gedurende de rest van het jaar de overheersende kleur. Het lijkt er een beetje tropisch. Dat komt door de cacteeën die buiten staan. Hun serre was een paar maanden geleden de dupe van die enorme hagelbui. De trompetbloemen bloeien er nog voluit.

Prachtvondst

Een van de snelst weer uitgestorven nieuwe uitvindingen van de laatste decennia is de fax. Wie gebruikt dat communicatiemiddel nog nu internet goed functioneert? Ik zou er eigenlijk alleen wel weer een willen om een prachtig woord op mijn visitekaartje te kunnen gaan gebruiken: faxofoon. Zag dat op het briefpapier van uitgeverij De Letterloods. Faxofoon….Fabelhaft!

Waar houdt het op?

Waar houdt ons continent op? Dat vraag ik me af nu ik Eurostat weer eens raadpleeg. De tien jongste Europese regio’s liggen in Frankrijk (vier stuks), Ierland (idem) en Spanje en het Verenigd Koninkrijk (elk een). Volgens Eurostat is Frans-Guyana de jongste Europese regio, 34% van de bevolking is er jonger dan 15. Hallo daar: Frans-Guyána!? Dat ligt wel in Zuid-Amerika, hè? Ook Reúnion hoort bij de tien jongste EU-regio’s. En het Spaanse Mellila. Dat ligt ook in Afrika. Als we de grenzen niet duidelijk definiëren eist Nederland straks nog het recht op om zich het land in de Benelux te mogen noemen met het hoogste punt, omdat de Mount Scenery op Saba zich 887 meter boven zeeniveau verheft….

Momentopname

De lectuur en de muziek die ik vandaag nabij heb: De benen van de hemel van Peter Theunynck, Zoutkrabber Expedities van Peter Holvoet-Hanssen, Ons stipje op de waereldkaart van Piet de Rooy, Stan Ockers – Van Borgerhout naar Frascati van Stefan Gevaerts, Requiem for my friend (dat was Krzysztof Kieślowski) van Zbigniew Preisner en een box met kamermuziek van Francis Poulenc.

Meer blauw op straat....