Krasse dame

Eens gekeken of er van de bekende medewerkers aan On the waterfront nog iemand in leven is. Lee J. Cobb (1911-1976) werd 64, Rod Steiger (1925-2002) klokte af op 77, Marlon Brando (1924-2004) rondde de kaap van 80, regisseur Elia Kazan (1909-2003) werd 94 en Karl Malden (1912-2009) zelfs 97. Maar Eva Marie Saint doet het nog! Deo volente wordt zij op 4 juli aanstaande 97.

Cinema Trivia: Titelvertalingen II

Voor On the waterfront heeft men destijds in andere taalgebieden ook stevige titels bedacht. In het Duits, Frans, Italiaans en Spaans werd de film aangeprezen met respectievelijk Die Faust im Nacken, Sur les quais, Fronte del porto en La ley del silencio.

 

Havenbeeld

Kwam deze opname weer eens tegen van mezelf bij mijn gedicht Havenbeeld, dat deel uitmaakte van een poëzieroute door de stad. Het stond op de Hanzestedenplaats, in de schaduw van het Museum aan de Stroom (MAS).

Machtig prachtig

Een machtig prachtig initiatief van de Vogelbescherming blijft Beleef de lente, de website met webcams waardoor je diverse vogels van nabij kunt volgen in het broedseizoen. Voortaan is ook het nest van de zeearend online. Wat een impressionante vogel toch. Maar je kunt ook de oehoe bestuderen, of de slechtvalk….:

https://www.vogelbescherming.nl/beleefdelente

 

Momentopname

De boeken, film en muziek die ik momenteel voor de pak heb: 1924 Atlas of the World and Gazetteer, The Fall Of The Roman Empire van Anthony Mann, Sanguines van Frans August Brocatus en Low van David Bowie.

Opvallende verschillen

Deksels, wat een grote verschillen zitten er in de leeftijden waarop in Europa kinderen het huis verlaten. Ik dacht altijd dat Italianen het langst in Hotel Mama bleven hangen: ze gaan gemiddeld met 30,1 jaar de deur uit. Maar er zijn vijf Europese landen die Italië op dit vlak nog vooraf gaan, respectievelijk Slovakije (30,9), Servië (31,1), Kroatië en Montenegro (31,8) en koploper Macedonië (33,1). In onze contreien ligt de gemiddelde vertrekleeftijd een pak lager: 20,1 in Luxemburg, 23,6 in Frankrijk, 23,7 in Duitsland en Nederland en 25,2 in België. Het rapst zeggen ze pa en ma vaarwel in Zweden. Daar vertrekt het kroost op gemiddeld 17,8 jaar.

Cinema Trivia: Held

Over acteur Rod Cameron (1910-1983) zei regisseur William Witney in 1960 dat hij nog nooit zo’n dappere man had gezien. De aanleiding? Cameron scheidde in dat jaar van Angela Alvers-Lico om vrijwel onmiddellijk te hertrouwen met dier…. moeder! Dat was Dorothy Eveleigh (1907-2001). De drie staan samen op bijgaande foto.

Pauzetekens

Ik bestudeer in een oude editie (1936) van Der Große Brockhaus het lemma over de Rundfunk en het overzicht van de Reichsdeutsche Pauzenzeichen (15. Sept. 1935). Wat zou ik vroeger een moeite hebben moeten doen om die te hóren te krijgen. Bibliotheek in, bibliotheek uit. Archief en museum in en uit. O, wat ben ik toch blij met het wereldwijde web. Want zou ergens iemand de pauzetekens van de toenmalige Deutschlandsender (Üb immer Treu und Redlichkeit) of de Reichssender Frankfurt (Zum Rhein, zum Rhein, zum deutschen Rhein) al online hebben gezet? Jawel hoor:

https://www.youtube.com/watch?v=RtxL2NbgCzI

Minderheid

Bij het bladeren door de wielergids viel me Natnael Berhane (Cofidis – op de foto) op vanwege zijn huidskleur. In bijvoorbeeld atletiek, boksen en voetbal zijn negers mannen van kleur alom present maar in de hoogste divisie van het wielrennen zijn er amper. Behalve Berhane heb je nog Nic Diamini (Qhubeka Assos), Tsgabu Grmay (Bikeexchange) en Merhawi Kudus (Astana). Weinig, dus.

Mannen met baarden

Bladerend door de wielergids voor dit seizoen viel me de foto van Julien El Fares (EF) op. Die heeft een baard. Niet zo’n pubersikje als dat van Julian Alaphilippe. Ook niet zo’n getrimd George Michaelbaardje (standje 1 op de tondeuse) maar een échte baard. Eens gaan kijken of er meer mannen met baarden in het Worldteamspeloton zitten. Thomas de Gendt is een twijfelgeval maar Simon Geschke (Cofidis – op de foto nog bij CCC), Marco Haller (Bahrain), Alex Howes (EF), Quinn Simmons (Trek) en Rick (goh, wat lijkt hij toch op zijn vader) Zabel hebben ook een mooie. Geertje vindt het vreemd, en ik ben het met haar eens, dat ze wél hun benen scheren....

Kranige stad

Antwerpen is veel. Antwerpen is de stad van Rubens en Panamarenko, van Anna Bijns en Paul van Ostaijen, van Peter Benoit en Stef Kamil Carlens, van Julien Schoenaerts en Matthias Schoenaerts. Antwerpen is de grootste stad van het land. En Antwerpen is natuurlijk een kranige stad!

Cinema Navelpluis: Full Moon, Hot Sun

 

Ontroerend fijn

Kijk toch eens met welk een ontroerend fijne bloemetjes de skimmia (Let wel: bedektzadig en tweezaadlobbig!) eigenlijk is uitgerust. Wunderbar!

Verboden in de bus

Benjamin Rich is voor zijn aanbevelenswaardige reisvlog Bald and Bankrupt op reis in Oekraine, in de buurt van de roerige regio rond Donetsk. En daar wordt duidelijk gemaakt wat je allemaal niet mee mag nemen in de bus: een pistool, een schaar, zo’n negentiende eeuwse bom (zeker niet met brandende lont) en een mes. Zelfs een bijl is niet toegestaan.

Het nut van rond

Hebt u zich ooit afgevraagd waarom patrijspoorten rond zijn? Als patrijspoorten hoeken hadden, zou er door de voortdurend op-en-neergaande beweging van het schip te veel druk worden uitgeoefend op de hoekpunten, waardoor de scheepswand zou kunnen scheuren. Bij ronde raampjes wordt de druk gelijkmatig verdeeld. Tot zover dit Gemengd Bericht.

Wat een treurigheid

Wanneer je denkt dat de culturele verloedering zo’n beetje haar dieptepunt heeft bereikt volgt er nóg een neerwaartse beweging: het is nauwelijks te geloven maar (lees er de Mainzer Beobachter maar op na) in Frankrijk beginnen musea het gebruik van Romeinse cijfers af te schaffen omdat….mensen ze niet meer kunnen lezen!

https://mainzerbeobachter.com/2021/03/17/romeinse-cijfers/

Samen vrolijk

Het kan niet dat deze klas collectief alleen maar zo vrolijk is omdat de fotograaf van dienst “Lach eens naar het vogeltje!” heeft gezegd. Wij hebben er voor immer het raden naar, maar de vrouwen die toen die meisjes waren herinneren zich misschien nog wel wat er achter, bij of wellicht aan die fotograaf zo lachwekkend was….

Zetfout

Tot het collectief geheugen behoort natuurlijk de achterkant van de albums met avonturen van Kuifje. Nu heb ik die albums al zo lang, en pas nú valt me op dat ik een druk met zetfout heb van De zaak Zonnebloem: op de achterzijde daarvan heet Kuifje in Tibet abusievelijk Kuifje en Tibet….

Onderweg met de tram: Lijn 16 in Poznan

In Poznań onderhoudt Lijn 16 de verbinding tussen Franowo en Os Sobieskiego:

https://www.youtube.com/watch?v=ilCjdoz-3OM

Dichterstraten

Een aantal van mijn lievelingsdichters heeft al op meerdere plaatsen straten naar zich vernoemd gekregen: zo heb je een Luceberthof in Heemskerk, een Lucebertlaan in Amstelveen en Lucebertstraten in Almere, Leiden, Nijmegen en Spijkenissse. Paul van Ostaijen kreeg lanen en straten in Amstelveen, Antwerpen, Berkel en Rodenrijs, Den Haag, Hove, Lint, Rotterdam, Wageningen, Wevelgem, Zele en Zemst en er is een Hugo Claushof in Leiden, een Hugo Clauslaan in De Haan en er zijn Hugo Clausstraten in Machelen, Nijmegen en Voorschoten. Harry Mulisch zal jaloers zijn in de door hem ontdekte hemel vermits hij het moet stellen met vernoemingen in Haarlem, Leiderdorp en Voorschoten.

Een been van $ 25

Wellicht een aardig weetje: het beroemde been op het affiche van The Graduate, een van de iconische rolprenten van de late jaren zestig, is helemaal niet van hoofdrolspeelster Anne Bancroft. Het betreft het rechterbeen van de actrice Linda Gray (80 ondertussen), die het dan weliswaar als filmster niet heeft weten te maken maar wis en waarachtig wél als televisiester: van 1978 tot 1989 en ook nog in 1991 speelde ze in niet minder dan 308 episodes Sue Ellen Ewing, de drankzuchtige echtgenote van J.R. Ewing, in de wereldwijd veelbekeken serie Dallas. In 1967 nam ze allerhande klusjes aan om in Hollywood aan de kost te komen. Waaronder het uitlenen van haar been aan Miss Bancroft. Ze kreeg daarvoor destijds welgeteld….$ 25! Voorwaar een habbekrats voor een van de beroemdste benen uit de filmgeschiedenis.

logen

Al spelend met de ondertitels bij Tom Tykwers Cloud Atlas componeerde ik logen. Het vierluik staat op de blog Afzonderingen:

http://afzonderingen.blogspot.com/

Bont gezelschap

Van links naar rechts, wezenlijk waar, Ir. Evert van der Pik, Captain Beefheart, Sjef van Oekel en Cindy. Bien étonnés de se trouver ensemble. Wat een bont gezelschap was er in 1974 te gast in Sjef van Oekels Disco Hoek. Als Cindy haar Ik ben zo verliefd heeft gelipt is het de beurt aan niemand minder dan Captain Beefheart (de man van onder meer het enigmatische dubbelalbum Trout Mask Replica, en onvergetelijke regels als My Head Is My Only House Unless It Rains) die zich duidelijk afvraagt bij wat voor een mafketel hij te gast is. Na zijn Upon The My O My komt dan weer Anneke Grönloh met Zomer. Wat een rariteitenkabinet toch. Heerlijk om eens terug te zien….

https://www.youtube.com/watch?v=akLIXoRiLOA

Gevarieerd springen

Hoewel er hier en daar semantische overeenkomsten zijn (tussen springen en sauter bijvoorbeeld) verbaast me de enorme variatie in benamingen voor de sprinkhaan. Duitstaligen noemen het beestje Heuschrecke. Nadere bestudering leert dat de meeste Europese talen er een eigen woord voor hebben: cavaletta (Italiaans), çekirge (Turks), graeshoppe (Deens), heinäsirkka (Fins), konik polny (Pools), locust (Engels) en sauterelle (Frans). Tot zover dit Gemengd Bericht. 

Hongertje

 

Opgelost

Ik begreep de titel van de tweede lp van The Move, Shazam, nooit. Ik raakte nu al surfend verzeild in The Adventures of Captain Marvel, een matineeserie van Republic Pictures uit 1941, waaruit me duidelijk wordt dat het de spreuk is waarmee Billy Batson zich desgewenst kan omtoveren tot Captain Marvel. Angelsaksische flauwekul die me altijd vreemd is geweest. Heb het nooit zo gehad op het soort superhelden als Marvel, en Batman en Superman die onderbroekjes dragen over strakke pakjes. Maar ik ben wel content dat ik nu weet waar die Move-titel vandaan komt.

Momentopname

De nabije cultuurdragers hic et nunc: seizoen 3, over twaalf afleveringen van vijftig minuten, van de betoverende serie Babylon Berlin van Achim von Borries, Henk Handloegten en de briljante Tom Tykwer, Plan met alphabetische lijst der straten van Antwerpen uit de tijd dat telefoonnummers hier nog vijf cijfers telden, het Concert voor cello en orkest van Luigi Boccherini door Yo-Yo Ma en Uiteindelijk van Wim van Til.

Een decennium geleden

Zomaar eens gekeken wat ik vandaag exact tien jaar geleden, op 9 maart 2011 dus, postte op Gemengde Berichten:

https://meergemengdeberichten.blogspot.com/2011/03/vergeten-column.html

Wannes bij Fabian

Als jongen keek ik graag naar Vlaamse jeugdfeuilletons als Kapitein Zeppos, Johan en de Alverman, Axel Nort en Fabian van Fallada. Kwam een fragment uit laatstgenoemde avonturenreeks tegen en bij de aftiteling viel me op dat de muziek daarvoor al werd gemaakt door de later in Vlaanderen wereldberoemde bard Wannes Van de Velde zaliger, al werd zijn naam abusievelijk geschreven als Wannes Vandevelde. Zijn onvergetelijke De brug van Willebroek moest hij toen nog op plaat zetten.

Bijna aaibaar (27)

 

Leuke woorden

Alhidade, biddeman, flokhout, jakkepoes, kieuwprik, lapsoes, moraline, naaldaar, overhouder, patapar, spreukbeker.

Nacht van de Melancholie

Dik dertig jaar geleden reeds dat ik uit mijn poëzie voorlas tijdens de Nacht van de Melancholie in De 3 Weesgegroetjes in Roosendaal. Kwam deze foto al snuisterend in mijn archief weer eens tegen. Mijn snor was nog ros. Er stond gewoon nog een asbak op de lessenaar. Ook dames in het publiek róókten. En: lúisterden.

Twijfelgeval

Houden ze zich hier, vermits er geen peuken óp dat interdictiebord liggen, nu wél of niet aan het rookverbod?

Onbekende kiosk

Mijn zusje stuurt me regelmatig oude foto’s uit onze geboortestad. Ik wist dat de Grote Markt in Bergen op Zoom de weekmarkt heeft gehuisvest, plaats heeft geboden aan de kermis en dat er een waterpomp op heeft gestaan maar niet dat er ooit een kranten- en tijdschriftenkiosk op heeft gestaan. Dank je wel, Nell!

Cinema Trivia: Titelvertalingen (I)

Toen ik me onlangs verbaasde over de verschillende vogels waarmee Michael Curtiz’ The Sea Hawk werd vertaald was ik ineens benieuwd naar de titels van andere beroemde films in vertaling. Zo heette Alfred Hitchcocks North By Northwest in het Nederlands De man die verdwijnen moest. Daarvan kon ik geen affiche opsporen. De titels in respectievelijk het Duits, Frans en Italiaans zijn ook best sterk: Der unsichtbare Dritte, La mort aux trousses en Intrigo internazionale.

PVMDBH

Benieuwd hoeveel mensen er deze keer bij de verkiezingen in Nederland hun stem uit zullen gaan brengen op de Partij Voor Mensen Die Bert Heten (PVMDBH). Vorige keer heeft ze geen zetel weten te bemachtigen….

Wonderlijke eendracht

Er zijn verspreid over de Oude Wereld enorm veel woorden voor appel. We noemen slechts amena, jabuka, manzana, mela, obuolys, sêv, vašli en xnjor. De wonderlijke eendracht over ananas (slechts het Engels en het Spaans wijken af) ananas springt dan ook extra in het oog….

Engel te gast

Collectioneur Gert Voorjans heeft in zijn uitstalruimte hier aan de Sint-Jorispoort een mooie engel te gast.

Uit de kast (CVI): Pol Le Roy

Toen ik voor deze rubriek weer met de ogen toe voor de poëziekast ging staan om daar op goed geluk een bundel uit te pakken kwam daar deze keer Spel en spiegel van Pol Le Roy (Uitgeverij De Roerdomp, Brecht/Antwerpen, 1967) uit. Daarvan sloeg ik, eveneens met gesloten ogen, bladzijde 277 op, waarop het titelloze:

met een geduld als dat
der diademen van de nacht
der fluisterlippen van de morgen
heeft nu de geest het laatste steen
genut van zijn verval
een hongerwitte wolf
is in de vlam van zijn bewind getreden

Simpelweg omgedraaid

Het is bekend dat de Fransen veel moeite doen om hun taal vrij te houden van Engelse invloeden. Ze proberen voor nieuwigheden een éigen woord te vinden. Soms echter heb je de indruk dat ze zich daar met een Jantje van Leiden vanaf maken. Ontdekte dat een walkietalkie in het Frans een talkiewalkie is. Da’s toch niet écht creatief....