Zuurvrij 49

De tijd vliegt. Ik kan me nog als de dag van gisteren het eerste nummer van Zuurvrij herinneren. Ondertussen zijn de Berichten uit het Letterenhuis toe aan aflevering 49. Er komen weer boeiende onderwerpen aan bod zoals de opmerkelijke loopbaan van Geert van Bruaene, eerste uitbater van het Brusselse kunstenaarscafé Goudblommeke van Papier, en de gecompliceerde verhouding tussen Maurice Gilliams en Lodewijk de Vocht.  Een erg fijne bijdrage in Zuurvrij 49 is, van Karl Scheerlinck, Tussen penseel en publiciteit over (de man op de foto hierboven) Herman Verbaere.

Scheerlinck belicht leven en werk van kunstenaar Herman Verbaere (1905-1993) die tevens reclameschilder was en met zijn vele affiches (jarenlang maakte hij die voor de NMBS) een groot publiek vertrouwd maakte met zijn stijl. Het is fijn dat Het Letterenhuis ook zorgvuldig omgaat met affiches en posters en die deftig archiveert en bewaart. Verbaere maakte beeldschone reclames voor de spoorwegen en allerhande toeristische bestemmingen. Goed dat het werk van die mens eens van onder het stof werd gehaald.

Zie de zon schijnt door de bomen

Het moge dan wel koud zijn, maar in het felle licht is de zonnebril dezer dagen een onontbeerlijke vestimentaire accessoire.

Op drie continenten

Ineens wilde ik zomaar even opzoeken hoeveel Inuit er eigenlijk zijn. Er leven er op drie continenten. In Canada, Denemarken (Denemarken en Groenland), de VS (Alaska) en Rusland (Tsjoekotski) zijn er in totaal zo’n 156.000. Dat is min of meer het inwonertal van Grenoble.

Zalig Kerstmis

 

Leuke kaart

Het is 125 jaar geleden dat deze kaart werd vervaardigd. De geografische en politieke eigenaardigheden van de Oude Wereld worden er karikaturaal op aangegeven. Eigenlijk best jammer dat dergelijke kaarten niet meer worden gemaakt….

Gladgeschoren winnaars

De laatste 105 jaar waren alle winnaars van de Ronde van Vlaanderen gladgeschoren. In 1914 was Marcel Buysse (1889-1939) triomfator en hij droeg een snor, in 1920 mocht Jules Vanhevel (1895-1969, de man hierboven in kleur) zich de beste van Vlaanderens Mooiste noemen en ook hij voerde fier een knevel. Neen, Tom Boonen telt wat mij betreft niet mee. Die had af en toe eerder modieus geen zin om zich te scheren, maar geen bedoelde snor. Tot zover dit Gemengd Bericht.

Spelenderwijs leren

Wie een beetje aan zijn talen wil werken doet er natuurlijk verstandig aan zich in een meertalig land, als België, te vestigen. Want je leert er spelenderwijs hoe bijvoorbeeld je boodschappen in de verschillende landstalen heten….

Bijna aaibaar (90)

 

Elk zeven

In de Benelux is Rotterdam de enige stad met drie professionele voetbalclubs in de hoogste afdeling: mijn club Feyenoord, Sparta en Excelsior. Er zijn echter nog twee steden met drie profclubs in de eerste klasse: Madrid en Praag. In Belgrado heb je er zelfs vijf, en in Londen zéven (Arsenal, Brentford, Chelsea, Crystal Palace, Fulham, Tottenham Hotspur en West Ham United). Maar Londen is niet alleen koploper in deze materie want ook Istanboel heeft niet minder dan zeven profclubs in de Süper Lig: Besiktas, Eyüpspor, Fatih Karagümrük, Fenerbahçe, Galatasaray, Istanbul BB en Kasımpaşa SK.

Vertrouwd

Hakke hakke tuut tuut. Schuintamboer. Fluitefluitefluit. Met wat voor een merkwaardige ‘woorden’ zijn wij van kinds af toch vertrouwd. Singela. Kristalla. En wat te denken van rebusolleke? Als dat al het juiste woord ís, want volgens Wikipedia zijn er vele varianten van zoals rubisolleke, ruben solleke, riebeke solleke, kriebele solke, rubesholleke, remisolleke en riebesolleke….

https://meergemengdeberichten.blogspot.com/2015/03/van-jong-naar-schuin.html

Alsof hij hier altijd al heeft gewoond....

In het begin was hij begrijpelijkerwijze amper zichtbaar want nog onwennig onder de bank in onze bibliotheek maar ondertussen is onze geadopteerde kater op leeftijd Putsch helemaal gearriveerd ten huize Bevers. Hij heeft na 24 dagen zo zijn favoriete plekjes al, en ligt er alsof hij er altijd is geweest….

Ze hadden zussen

In de Bijbel steek je, vermoedelijk om eventuele vragen over mogelijke incestueuze consequenties voor te zijn, over hen niets over op maar Kaïn en Abel hádden zusters: Calmana en Delbora.

Louis Couperus nog immer actueel

“In het leven en ook in de taal zijn nuances alles.” Zo is het, Louis. Goed om zomaar in het midden van Antwerpen te constateren dat Couperus zelfs anno 2025 nog geciteerd, en hopelijk ook gelezen, wordt.

Braziliaanse beelden

In de bijzonder aangename Galerie Verbeeck-Van Dyck aan het Verbindindingsdok Westkaai in Antwerpen is momenteel de tentoonstelling Braziliaanse beelden van Patrick Conrad te zien. De kunstenaar woont tegenwoordig in het verre Porto Alegre, vanwaaruit hij via Facebook laat zien dat zijn creatieve motor nog immer op volle toeren draait. Ik vind, al meen ik hier en daar de tekenzwier van  Lucebert te ontwaren, dat hij een herkenbare eigen stijl heeft. Het is mooi dat zijn omvangrijke recente collageproductie nu ook in levenden lijve te bekijken is.

Mooie neonreclames

Voor van die ouderwetsche neonreclames, in dit geval voor bier in café De Batavier, heb ik immer een zwak gehad. De lampen zijn er overigens ook erg fraai. Eigenlijk zou Le néon van Adamo er hebben moeten klinken uit een jukebox.

Cinema Trivia: Kennismaking

Amuseer me met de lectuur van De aap van Charles Dickens van Don Vitalski, die daarin een hardnekkig cliché uit de wereld wenst te helpen: ‘Het citaat “Me Tarzan, you Jane” klopt eigenlijk niet; in het echt wijst Tarzan eerst naar zichzelf en dan naar zijn geliefde, simpelweg zeggende: “Tarzan. Jane.”’ Goed dat Vitalski deze scène in herinnering brengt. Maar ik heb er ook nog eens naar gekeken, en volgens míj is de volgorde in deze kennismaking juist andersom en luidt ze “Jane. Tarzan.” Om helemaal volledig te zijn: “Jane. Tarzan. Jane. Tarzan. Jane. Tarzan. Jane. Tarzan. Jane. Tarzan. Jane….”

Feestelijke feestzaal

Omdat het er veelal overdruk is met kooplustige slenteraars blijf ik er het liefst zo veel mogelijk weg maar ik moest er een boodschap doen, en daarbij trof het me weer dat de Stadsfeestzaal immer uitermate feestelijk oogt.

Alles hetzelfde

Als jongetje al prefereerde ik regen boven zonneschijn en begreep ik niets van hen die mokkend zaten te wachten tot het droog werd. Ik was het dan ook altijd eens met John Lennon die in 1966 in Rain (de flipside van Paperback Writer) zong I can show you / That when it starts to rain / Everything’s the same / I can show you / I can show you / Rain, I don’t mind. Wat blijft het toch een formidabel nummer….

Momentopname

De nabije cultuurdragers zijn hic et nunc Amarcord van Federico Fellini, Parkscènes van Frans Budé, het Requiem van Orazio Vecchi door Björn Schmelzers Graindelavoix en Braziliaanse beelden van Patrick Conrad.

H.H. ter Balkts gevoel voor verhoudingen

De dichter Harry ter Balkt zaliger nagedachtenis schreef, al dan niet onder het pseudoniem Habakuk II de Balker, een imposant oeuvre bijeen. Gevoel voor dagdagelijkse verhoudingen heeft hij immer behouden, zo moge blijken uit de citaten waarmee zijn bundel  Uier van 't oosten opent: Elektriciens zijn belangrijker dan dichters (Een elektricien) / Elektriciens zijn belangrijker dan dichters (Een dichter).

Sfeervol aangelicht om de krant

Ik loop sowieso altijd al neuriënd om de kranten, maar in deze tijd van het jaar kuier ik nog contenter naar de gazettenwinkel vermits ons buurtje en in het bijzonder mijn wandelroute erdoorheen nu zo sfeervol verlicht zijn.

Lampoweer

Het is dat we weten dat hij er is maar soms kost het echt moeite om de toren van de Onze Lieve Vrouwekathedraal duidelijk te ontwaren. Geertje en ik noemen zulke mistmomenten ‘Lampoweer’ vermits Hubert Lampo in zijn boeken de protagonisten dikwijls in dergelijke meteorologische omstandigheden liet rondwaren.

Uitgestorven?

Zouden er mensen van jongere leeftijd zijn die nog een Rolodex gebruiken? Zo neen: zouden ze weten waar mensen zo’n apparaat vroeger voor gebruikten?

Die Angela....

Angela Trimble is haar werkelijke naam. Later ging ze zich Deborah en nog later Debbie Harry noemen. Maar we kennen haar natuurlijk eerst en vooral als Blondie. Daarvan had ze nog niet echt veel weg op deze oude schoolfoto….

Niet bevorderlijk

Ik stel me zo voor dat de naam van de straat waarin je woont invloed kan hebben op je welbevinden. Het lijkt me uitgaande van die veronderstelling dat het voor neerslachtige zielen niét bevorderlijk is om te wonen in de Eenzaamheidsstraat....

Putsch

Dit is Putsch. Hj is onze nieuwe huisgenoot, een heertje dat al enigszins op leeftijd is. We zijn blij met deze late gezinsuitbreiding. De eerste dagen verstopte hij zich nog wat in het achterhuis, maar gaandeweg leert hij zijn kersverse woning beter kennen. Hij ligt nu al op zijn gemakske op de bank, van waaraf hij alles een beetje in de gaten kan houden.

Uit de kast (CLXII): Coen Peppelenbos

Eens in de maand ga ik voor deze rubriek met de ogen dicht voor mijn poëziekast staan om daar een willekeurige bundel uit te nemen. Deze keer is dat De valkunstenaar van Coen Peppelenbos (Uitgeverij kleine Uil, Groningen, 2011), waaruit ik het titelgedicht opensloeg:

Vallen is loslaten
het moment bepalen
dat je je overgeeft
aan zwaartekracht.

Ik ben te verdrietig
om je te vertellen
dat.

Vasthouden is de voorbode
van vallen. Vasthouden
is onzekerheid in de vingers.

De oceaan opvaren is
horizontaal vallen.
Je laat de onzekerheid
achter bij de mensen
die je uitzwaaien.

Je ziet mij huilen
je ziet mij vallen
je ziet mij vertrekken
dit laat je niet los.

Er is nog wat was

Hoorde mezelf tegen mijn lief zeggen dat ik de machinekamer ging activeren, met het zinnetje: “Er is nog wat was….” Welk een filosofisch getinte huishoudelijke mededeling eigenlijk….

Dromerig starend

Een uiterst charmante opname vind ik bovenstaande, waarop 15 meisjes (exacter: 15½) de toekomst over het algemeen vol vertrouwen tegemoet blikken. En....1 jongen. Die daar rechts wat dromerig naar al die exemplaren van het andere geslacht staat te staren. Zou hij op een van hen een oogje hebben? En zo ja: op wie?

Zigzag

In de beeldschone ruimte van Galerie Campo & Campo, eertijds een cinema, aan de Grote Steenweg in Berchem is momenteel Zigzag te bekijken, een erg fraaie tentoonstelling met werk van Floris Jespers (1889-1965). Jespers studeerde aan de Antwerpse Academie voor Schone Kunsten. In de vorige twintiger jaren vertoefde hij, met zijn broer Oscar, in de avant-garde rond Paul van Ostaijen. Hun samenwerking en vriendschap plaatsen hem in het hart van de modernistische beweging in Antwerpen, waar beeldende kunst, literatuur en muziek elkaar beïnvloedden. Onderdeel van Zigzag zijn ook portretten die Jespers, wiens werk nog immer fris en overtuigend oogt, van Van Ostaijen vervaardigde.

www.campocampo.be

Beter in beeld

De districtsraad van Antwerpen heeft beslist het standbeeld dat Rik Poot van Maurice Gilliams vervaardigde op het Blauwtorenplein te gaan plaatsen. De sculptuur staat sedert 1997 in de tuin van Het Elzenveld, die tegenwoordig onderdeel uitmaakt van het Botanic Sanctuary Hotel en bijgevolg niet langer publiekelijk toegankelijk is. Een prima idee dus, die verhuizing.

Gestage krimp

Wat de Amerikaanse en Hebreeuwse publiciteitsfabrieken ook mogen verkondigen, het is er daar voor de Palestijnen alleen nog maar slechter op geworden….

Huiswerk bij de radio

Bij het beschouwen van deze foto moest ik er aan denken hoe ik vroeger altijd goed mijn huiswerk kon maken met de radio aan. Ik had in die tijd het idee dat ik net zoveel leerde van de prachtige hypernieuwe klanken die daaruit kwamen golven als van de Commentarii de bello Gallico. Zin om A Hole In My Shoe weer eens te horen, en The Wind Cries Mary, en King Midas In Reverse, en I Am The Walrus….

Apen geven het voorbeeld

Hoe opent ú een banaan? Hoogstwaarschijnlijk op dezelfde manier als ik dat tot aan het ontdekken van dit filmpje al sedert mijn jeugd deed. Hóeft niet. Apen doen het anders. Daar wordt van geleerd:

http://www.youtube.com/watch?v=nBJV56WUDng

Rara....

In de Bacchuslaan in Berchem is sinds lang een parochiezaal waar al talloze communiefeesten, rommelmarkten en wafelbakken waren georganiseerd voordat iemand vond dat de naam mee moest in de vaart der tijden. Parochiezaal klonk te suf. Wat werd het? Paroza. Afkorting van parochiezaal. Achter diverse firmanamen vermoed ik ook een afkorting. Veelal is dat er een van de namen van de oprichters, dikwijls van hun voornamen. Neem Elvi. Ik neem aan dat die zaak niet naar de zanger Presley is genoemd en dat de laatste letter van diens voornaam weg is gevallen. Maar naar wie dan wel? Ik weet het niet. Elvira en Vincent? Elly en Victor? Ellemieke en Viggo? Eleonora en Virgil?

's Lands wijs, 's lands eer

Wat bestaan er toch eigenaardige gewoontes. Zo steek ik op uit een vlog die ik volg dat je in Italië niet zomaar een aannemer met een verbouwing of andere klus kunt laten beginnen wanneer je maar wilt: Nè di Venere nè di Marte non si da principio all’arte. “Je begint geen kunstwerk op een vrijdag of een dinsdag.” Op een 17^de mag je ook niet beginnen want dat brengt ongeluk, en op een 13^de evenmin want dat is het nummer van de Heilige Antonius (hoe dat laatste precies zit weet eigenlijk niemand). Voor de rest maakt het niet uit….