maandag 4 november 2019

Uit de kast (XC): Wim van Til


Eens in de maand ga ik voor deze rubriek met de ogen dicht voor mijn poëziekast staan om daar een willekeurige bundel uit te nemen. Deze keer is dat De vrouw van Toulmond van Wim van Til (Uitgeverij Innocenti, Utrecht, 1997), waaruit ik op bladzijde 30 het gedicht Foto van een oude man opensloeg:

Het jaar is rond, een lage zon
strekt week zijn trage benen.
De laatste dag raakt aan de grond,
Schaduwen op molm en blad. Een gat
in de haag, waarin de maanden
bleven steken.

Een nieuw licht staat op
de punten van vertrek. Lijnen
lijken nauwelijks getrokken;
soms is mist al bijna
opgelost. Een grens vervaagt
in taal en teken.