Uit de kast (VII): Reine De Pelseneer

Met gesloten ogen voor de poëziekast. Welke bundel zal ik er nu weer uit halen? En welk gedicht zal ik nu zonder te kijken te voorschijn bladeren? Het wordt deze keer Aan alles vast van Reine De Pelseneer (Uitgeverij De Contrabas, 2011) waarvan ik bladzijde 41 opsloeg, met daarop Wasem:

Door damp uit de douche omvat
praat de vrouw als een gek
in zichzelf:  ‘Er is een vrouw
die op mij lijkt, maar nooit dezelfde

is. Ze speurt noest naar een naam

die haar adem herkent, blikt
walend in de spiegel, noemt zich

Tijger en trekt trage strepen

op het glas.’ Ze zou willen
dat het ochtend werd
dat ze een ander was.