Ook nu weer was ik benieuwd welke bundel ik, met de
ogen toe, uit onze poëziekast zou plukken. Het werd Wachttijd van Gert Vingeroets (Uitgeverij Kramat, Westerlo, 2003).
Even zo willekeurig sloeg ik bladzijde 32 op, met daarop Respijt:
Door de zomertuin
waart een grauwe gestalte
met winterogen, waarlangseen landschap van verschrikking
zich een uitweg banen wil.
In de plotse schemer zie ik
haar nog even met hooggehevenarmen in bezwering bij het tuin-
hek staan. Dan lost zij op
in regen en in waan.