Geertje zat naar een
televisieprogramma te kijken met een toentertijd in Nederland populaire
Indonesische kok terwijl ik in mijn hoekje van de bank de krant zat te lezen.
Plotsklaps rolden me, bij het horen van het liedje Sarina in dat tv-programma, op onverklaarbare wijze de tranen
onstuitbaar over de wangen. Toen mijn lief me vroeg wat daar de oorzaak van was
wist ik het niet. Het liedje zei me niets, maar deed me ontegenzeglijk iets.
Snikkend gezocht in wat toen betrouwbare naslagwerken leken, maar niks
gevonden. Juist de dag erop was mijn moeder zaliger nagedachtenis jarig. En zij
vroeg of we toevallig het programma van die Indonesische kok waar ze
klaarblijkelijk altijd graag naar keek hadden gezien. “Ja ma, en ik moest
onbedaarlijk huilen bij zo’n vreemd liedje dat ik niet thuis kon brengen, Sarina,” zei ik. “O, dat zong ik altijd
toen ik jou de borst gaf,” zei ze tussen neus en lippen door terwijl ze ons nog
wat inschonk….
https://www.youtube.com/watch?v=N_hd6wX8MeE
.jpg)
