Toen we pas in Antwerpen
woonden waren er op één dag twee gevallen van taalverwarring. Ik wilde in een
winkel op de Sint-Katelijnevest een stekkerdoos kopen. Was er na enige
verwarring achter dat zo’n ding hier een prizenbox
heet. Daarna was het tijd om voor eten te zorgen. Het gerecht dat ik bij de
beenhouwer kocht oogde lekker. “Ge hoeft het alleen maar in de micro te
steken!” was die geestdriftig. Een micro
was toen voor mij nog de afkorting voor microfoon. Al rap werd het me duidelijk
dat hier met micro een magnetron wordt
bedoeld. Vanmorgen was ik bij de fijne slagerij Gysels in de Nationalestraat.
Voor mij aan de beurt was een sympathieke jonge Nederlander die zorgvuldig koos
voor een bereide maaltijd. De hier immens populaire balletjes in tomatensaus,
en een portie stoemp. Toen hij had afgerekend kwam hij nog even terug met de
vraag “Zijn die bakjes magnetronbestendig?” Waarop de traiteur in kwestie echt
moest nadenken. En ik voor de vertaling kon zorgen….
.jpg)
