Nog goed weet ik dat er in
Blikopener, een tijdschrift waarop
het gymnasium dat ik bezocht was geabonneerd, eind zestiger jaren een cartoon
stond waarop twee wetenschappers in witte jassen bij een gigantisch apparaat
stonden. De linkse stopte er een briefje met daarop 1+1= in, en na een
heleboel geflikker van lampjes en interessant gepiep juichte de rechtse, een
heel eind verderop met een briefje 2
in de hand: “Het werkt!”. Daar moest ik aan denken toen
ik in Het Huis van Alijn deze ‘oercomputer’ zag, het soort tekstverwerker
waarmee ik zo’n twee decennia later leerde werken.