Eens in de maand ga ik voor deze rubriek voor de
poëziekast staan om daar met de ogen toe op goed geluk een bundel uit te
plukken en daaruit een willekeurige bladzijde op te slaan. Ditmaal pakte ik De Cadillac van Mallarmé van Patrick
Conrad (Uitgeverij Vrijdag, Antwerpen, 2016). Daaruit bladerde ik ‘blind’
bladzijde 31 op, met het titelloze:
Vandaag is ze jarig,
De vergeten dichteres zonder leeftijd.
Daarom verbergt ze, op deze roze zomeravond,
gelijk aan alle avonden sinds de uitvinding van de nacht,
het geheim van haar eenzaamheid
in de gouden nevels van haar verleden.
Terwijl beneden op aarde,
in de donkerte van Boheemse wouden,
de nagalm van de feesten weerklinkt waarop zij,
krolse knechten en prinsen ontwijkend,
in een vorige eeuw met haar schuilnaam praalde.
.jpg)
