Even een hoekje uit de filmgeschiedenis afstoffen,
omdat het me ineens weer eens irriteert hoe vaak de Amerikanen goeie sier maken
met andermans ideeën, daar vaak iets platters van maken maar er dikwijls ook
veel succesvoller mee zijn. Massimo Girotti. Ooit van gehoord? Waarschijnlijk
niet. Maar de naam Kirk Douglas doet waarschijnlijk bij iedereen een belletje
rinkelen. De meesten krijgen er een beeld bij voor ogen van een man met een
kuiltje in zijn kin, en denken er ook maar gelijk zijn vertolking van Spartacus
bij. Mag. Absoluut geen onaardige film, en hoe dan ook stevig in de markt en
het collectief geheugen gezet. Maar Stanley Kubrick blikte Spartacus wel
pas in 1960 in. Reeds in 1952 (acht jaar eerder dus) echter, en dat wil ik
gewoon maar even kwijt, draaide Riccardo Freda al een versie van Spartacus. Met Massimo Girotti, die een uitstekend
acteur was, in de titelrol. Italianen waren goed in ‘sandalenfilms’, de peplums.
Tik op YouTube Massimo Girotti + Spartacus maar
in, en u kunt zien waar Douglas (die dit jaar deo volente overigens 101 wordt)
destijds de mosterd haalde.
.jpg)
