Kwam in een documentaire beelden tegen
van Werner Baus in diens Radio- und Kinomuseum in Hesla. Daar bewaart en
onderhoudt hij een aantal oude filmprojectoren, bij de aanblik waarvan ik
onmiddellijk terug in de cabine bij mijn vader beatae memoriae was. Ik zag hem
zo weer aan de slag met het verwisselen van spoelen, het plaatsen van nieuwe
koolspitsen, het door het projectievenster kijken of de film zuiver stond….
Recensie: Harry Martinson – Aniara
1 uur geleden