Ik schaam me een beetje. Natuurlijk ben
ik vereerd dat het mijne de reeks Het boekje van de dichter van de
onvolprezen Paul Rigolle mocht openen, maar wat was het een bijna vol en dus
wat geschalodderd exemplaar en waarom gebruikte ik toen een bic? Ik
schrijf altijd met vulpen! Die zal toen wel in reparatie geweest zijn, ik weet
het niet meer. De huidige situatie oogt alleszins een stuk netter. In elk geval
een leuke serie:
Recensie: Marjolein Houweling – Niemandsland
5 uur geleden