Ik dacht altijd (Nou ja, vanaf mijn
achttiende of zo) dat het schwa was, van schwa indogermanicum,
maar de Van Dale geeft aan dat schwa een onjuiste spelling is en dat het
sjwa is. Merkwaardig. Goed, even een korte uitleg: Als de laatste letter
op één na van een zelfstandig of bijvoeglijk naamwoord een l of r is die
onmiddellijk gevolgd wordt door een p, k, f, g/ch of m, laten we tussen beide
een korte sjwa horen; deze overgangsklank wordt niet geschreven!
Het gaat dus om een stomme e, zoals in bijvoorbeeld kurk, melk of palm. Tot
zover dit Gemengd Bericht.
.jpg)
