Uit de kast (XCIX): Roger Nupie

Toen ik voor deze rubriek weer voor de collectie dichtbundels ging staan om er met afgewende blik willekeurig een exemplaar uit te pikken, viel mijn hand op Abrikozen voor Ali van Roger Nupie (De Oostakkers Cahiers, Antwerpen, 2005), waaruit ik met de ogen toe bladzijde 22 opsloeg, met daarop dit titelloos gedicht:

Gooi de witte tanden

weg.

Gouden tanden

in de doos.

Ringen van de vinger,

oorringen eveneens.

Indien te weinig tijd

mét vingers, mét oren.

Kunstarmen en -benen

bij de krukken.

Kijk: rolwagentjes

aan de horizon.