Het boek is één feest van herkenning. Wat
een originele insteek om een decennium terug in de herinnering te roepen aan de
hand van louter advertenties. Dat we destijds die bruine en oranje interieurs
écht mooi hebben gevonden. Of die olifantspijpen. Dat er nog vrolijk gerookt
mocht worden. En dat Hans van Mierlo werkelijk ernstig werd genomen. De
SRV-man, zou die er nog zijn? Sommige advertenties zie ik soms nog als ik door
ingebonden jaargangen tijdschriften uit die tijd blader. Zo pak ik Hollands
Diep uit 1976 wel eens uit de kast, of De Tijd uit 1978. Maar
dankzij Roelof Bouwman en Minke de Vogel blijven er nu veel meer bewaard. Een
ver-ruk-ke-lijk kijkboek.
Recensie: Marjolein Houweling – Niemandsland
4 uur geleden