Ik weet dat er mensen zijn (50% van Huize Bevers hier behoort
daartoe) die de stripavonturen van Urbanus maar flauwekul vinden, maar ik
geniet daarvan. Urbanus (scenario) en Willy Linthout (tekeningen) zetten een
surrealistische wereld neer waarin de verhaallijnen op hilarische wijze alle
kanten op springen maar uiteindelijk op het laatste plaatje steeds toch weer op
Urbaneske wijze in de plooi vallen. Ik kan erg genieten van melige details als
de Washandje voor vanonderenstraat, maar beslist ook van taalkundige
spitsvondigheden. Zo stappen de Tollembeekse flikken René en Modest huize
Urbanus binnen met een huiszoekingsbevel, waarop Eufrazie (Urbanus’ moeder)
repliceert: “Ge moet ons huis toch niet meer zoeken? Ge staat aan ons
voordeur.” In de Van Dale dient huiszoeking per ommegaande verbeterd te
worden in huisdoorzoeking….
Recensie: Harry Martinson – Aniara
3 uur geleden