Eens in de maand ga ik voor deze rubriek met de ogen dicht voor mijn poëziekast staan om daar een willekeurige bundel uit te nemen. Deze keer is dat Appelblauwzeegroen van Herlinda Vekemans (Poëziecentrum, Gent, 2022), waaruit ik op bladzijde 19 Dagschuw opensloeg:
avonden werden onbetrouwbare wolven
ze gromden vervaarlijk
en huilden met hoog geheven muilen
naar de koude maan, de opgeslokte horizon
de verlaten schaduwen
van dagen in nacht en as gelegd
klein en laag lag de stad
huizen smeulden
mensen dwaalden
bomen doofden
klein en laag lag het land
ze gromden vervaarlijk
en huilden met hoog geheven muilen
naar de koude maan, de opgeslokte horizon
de verlaten schaduwen
van dagen in nacht en as gelegd
klein en laag lag de stad
huizen smeulden
mensen dwaalden
bomen doofden
klein en laag lag het land
.jpg)
