In zijn verrukkelijk boek Hartstochtjes neemt Kees van Kooten het onder meer op voor het betere rijm. Zo af en toe kun je het waarlijk hartgrondig met iemand eens zijn: ‘Ook na deze regels honderdmaal te hebben gehoord ril ik nog altijd een beetje van tevredenheid om het achteloze rijm in Op een mooie Pinksterdag van Annie M.G. Schmidt:
’t Kan ook nog vandaag
’t Kan van de behanger zijn
of van een Franse zanger zijn
of iemand uit Den Haag.
Zulk een simpel, natuurlijk kloppend rijm geeft een behaaglijk gevoel van opluchting. Het voelt alsof luisteraar en tekstdichter tezamen de wereld naar hun hand hebben gezet en het leven voor heel even te snel af zijn.’
.jpeg)
.jpeg)
