Hoorde
daarstraks op een radio Conny van den Bosch weer eens langskomen met haar
hit Een roosje, mijn Roosje. Hele volksstammen kunnen dat nog
meezingen. Ik geef
je een roosje m’n Roosje / Ik geef je een roos elke dag / En ik hou van jou,
tot de wei zonder dauw / En de echo niet lacht om een lach. Dat is toch haast hermetische
poëzie? Knap hoor, dat je mensen zinnen als En ik hou van jou, tot de
wei zonder dauw / En de echo niet lacht om een lach uit volle borst mee
kunt laten zingen….
.jpeg)
