Op de blog van mijn goede vriend Frans Budé las ik het gedicht Het noorden van de IJslandse dichteres Gerður Kristný (ik dacht overigens dat de achternaam van IJslandse meisjes altijd op dottir eindigt, maar dit terzijde). Dat begint met Even langzaam als een potvis / glijden we door de donkere storm. En dat zette me aan het denken vermits ik helemaal nooit het idee had dat potvissen langzaam zijn. Natuurlijk gun ik Kristný haar dichterlijke vrijheid, maar een zoektochtje leert al snel dat potvissen 35 kilometer per uur kunnen zwemmen. Dat vind ik niet echt langzaam. Bij de walvissen is de orka met 56 kilometer per uur het rapst, een bruinvis haalt er gemiddeld 20. De beloega is de traagste walvis. Die zwemt meestal aan 3 tot 9 kilometer per uur. Kijk, dát is langzaam. De beloega kan achteruit zwemmen. Dat dan weer wel.
https://fransbude.blogspot.com/2025/02/gerur-kristny-het-noorden.html