Er heten mensen écht zo!

Ik kende de naam tot nu toe alleen maar uit de titel van het Kuifje-avontuur De scepter van Ottokar maar er he(e)t(t)en klaarblijkelijk écht mensen zo: op het titelblad van Felicien Rops und sein Werk trof me de naam van de auteur: Dr. Ottokar Mascha!

Wat een verworvenheid

Wat ik nu toch weer bij de kassakoopjes vond: zwarte chips. Zwárte. De aardappelen waaruit die vervaardigd zijn: Agria, Lady Rosetta en Vitelotte Noir.

Rijker aanbod

Nog goed kan ik me herinneren hoe het me eind vorige eeuw toen we ons in Vlaanderen hadden gevestigd opviel hoeveel rijker het normale aanbod in de supermarkten hier is in vergelijking met dat in Nederland. Zojuist vielen me weer kwartels (zonder kop) op, Franse nestduif, eendenbouten, kwartelbouten, parelhoenfilet en versneden konijn. Kun je hier zo in je winkelwagen doen. In Nederland moet je voor zulk voedsel hopen dat er een poelier in je buurt is.

Selfies

Af en toe stel ik uit het oeuvre van een dichter een selfie samen, een gedicht dat bestaat uit regels van de dichter in kwestie zelf maar die door mij tot een nieuw gedicht zijn gecomponeerd. Deze Selfies zijn nu bijeen geplaatst op een blog. Wie ze eens wil lezen kan klikken op:

https://selfiesdoorbertbevers.blogspot.com/

De echte Rita

Dit is Meta Davis. Zij gaf ooit Paul McCartney een parkeerboete, én de inspiratie voor het nummer Lovely Rita. Ik herinner me nog hoe verrukt ik was toen ik meter en Rita, visueel toch met een apert verschillende uitgang, hoorde ríjmen. U weet nu wat ik vandaag een poosje zal neuriën: Standing by a parking meter / when I caught a glimpse of Rita….

Mooier zonder kaft

Vond op een boekenmarktje een exemplaar van de Volksausgabe (in 1941 uitgegeven door E.S. Mittler & Sohn in Berlijn, zesde druk van de oorspronkelijke editie uit 1920) van Meine Kriegserinnerungen 1914-1918 van Erich Ludendorff, in de Groote Oorlog generaal van Wilhelm II. Het boek is véél mooier zonder de kaft. Toen ik die eraf haalde kwam er een beeldschone boekband tevoorschijn!

Bijna aaibaar (87)

 

Ongewijzigd uitzicht

Ons uitzicht is in een eeuw niet gewijzigd. Dat bedenk ik bij het bestuderen van deze opname van een stoet van marcheergrage socialisten door de Bourlastraat, die toentertijd nog Sint-Jorispoortstraat heette. De linkerkant, waar wij nu wonen, is ondertussen flink verbouwd maar de Nationale Bank staat er ook anno 2025 exact zo bij….

Dat kan niet meer

Ik was het plakkertje in dat boek vergeten, maar nu ik het weer tegenkom ben ik het nog steeds met mezelf eens: Met ‘De doden stierven vooral tijdens de gevechten om de Messines Ridge.’ is weliswaar grammaticaal niets mis, maar semantisch natuurlijk wel: doden kunnen immers niet sterven….

Hoge sleutel

Toen ik boodschappen ging doen dacht ik toen ik even omhoog keek naar de Boerentoren en iets zag glanzen “Dat lijkt wel een sleutel.” Inzoomen leerde dat het een glanzende goudkleurige sleutel wás. Een grote….

Nooit uitgezonden

De enige keer dat ik ooit heb gereageerd op een radioprogramma was in de zeventiger jaren van de vorige eeuw toen André van Duijn en Ferry de Groot hun hilarische Dik Voor Mekaar Show maakten. Onderdeel daarvan was wekelijks een raadseltje, dat immer op de rand van de meligheid balanceerde maar waarom ik dikwijls smakelijk kon lachen. Het zingt, is geel en draagt een bril bijvoorbeeld. Antwoord: Banana Mouskouri. Of: het zingt en kan niet naar buiten kijken. Antwoord: De Zangeres Zonder Raam. Voor die rubriek bedacht ik er ook een: het zingt en het is besmettelijk. Antwoord: Epidemisch Roussos. Ik vind hem nog steeds grappig, eigenlijk. Het is nooit uitgezonden want juist in die periode werd het programma stopgezet. 

Onderweg met de tram: Lijn 903 in Duisburg

In Duisburg kun je met Straßenbahnlinie 903 van de Rheintörchenstraße naar de terminus aan Dinslaken Bahnhof:

https://www.youtube.com/watch?v=2Kijqa4XfTQ

Voorzichtig verzwijgen

“Nooit mag men liegen: nochtans is het soms goed, en zelfs noodig, de waarheid met voorzichtigheid te verzwijgen.” Hè, héérlijk die ouderwetsche souplesse van de Onderwijzingen over de Christelijke Leering naar den Mechelsen Catechismus, uit 1905….

Leg het maar eens uit....

Het Nederlands is moeilijk voor anderstaligen. Probeer die maar eens uit te leggen waarom we (het zijn twee woorden die ik zojuist vlak bij elkaar op eenzelfde pagina tegenkwam) vrijgezel uitspreken als vrijgezel en zijgevel als zijgevel….

Het geluk bij het handenwassen

Soms vergeet je wat je zelf zoal geschreven hebt. Kwam, eigenlijk op zoek naar informatie over Werner Masten, op het internet de cyclus tegen die ik bij nota bene diens debuutfilm op papier zette. Het geluk bij het handenwassen verscheen destijds in Dietsche Warande & Belfort:

http://www.dbnl.org/tekst/_die004198801_01/_die004198801_01_0145.php

Een eigen berg!

Met collega-dichters Yella Arnouts, Norbert De Beule, Fleur De Meyer, Patrick Cornillie, Frank Pollet, Paul Rigolle, Miel Vanstreels en Willie Verhegghe werkte ik in het vorige decennium mee aan het project Geelzucht, waarvoor we de Ronde van Frankrijk dagelijks van een vers gedicht voorzagen. Ik neem in dat gezelschap een bijzondere plaats in, want Miel laat vanuit zijn glooiende Heimat weten dat ik de er de enige dichter van ben met een eigen berg: in Gulpen, dat ik tot nu toe eigenlijk alleen van het pilsener kende, is de Beversberg te vinden! Miel, nog immer vrijwel dagelijks op zijn fiets te vinden: “Niet zo maar een heuvel, zeker niet als je al zestig kilometer in de benen hebt….”

Beetje scheef

Een natuurgetrouwe positie. Die neemt in een globe de aarde in. Zocht eens op waarom de aarde in een globe eigenlijk altijd scheef is geplaatst. Welnu: in het echt ontstaan de seizoenen juist door de schuine stand van de aardbol. Als onze aarde recht zou staan, zou de temperatuur overal ter wereld constant zijn, vergelijkbaar met de tropen. 

Volkjes in de Zoo

Wie op zijn gemakske de Passer domesticus, de huismus, wil bestuderen moet tegenwoordig eigenlijk naar de dierentuin. Het zogenaamd ordinaire vogeltje (Ik vind het een van de mooiste) is in onze nabije omgeving allengs minder te zien omdat er amper meer kreupelhout, toegankelijke dakgoten en struikgewas zijn. Maar in de volière in de Zoo voelen mussenvolkjes zich thuis. In de struiken zijn ze nauwelijks te tellen, en ze wassen zich op hun gemakje vlak voor je voeten zonder op te schrikken.

Ramscheut

Toen ik tegen Geertje zei dat het vallen van de bladeren van de paardenkastanjes nou echt een ramscheut aan het nemen was vroeg ik me ineens af of dat woord wel in de Van Dale staat. Neen dus. We kennen elkaar al zo lang dat ook ik klaarblijkelijk af en toe Tilburgs bezig, want dat is het: Hè naam unne ramscheut èn ge zaagt um nie mir is het resultaat wanneer je op het internet ramscheut opzoekt….

https://www.youtube.com/watch?v=PzW4W8KsGYk

De uitzondering

Weer wat opgestoken. Toen ik met mijn ochtendespresso in de hand even naar buiten stond te kijken zag ik dat het stuur in de camions van de vuilophaaldienst niet links maar rechts zit. Tot zover dit Gemengd Bericht.

Homerusfeest, 1967

Vanuit Tilburg mag via Jef van Kempens onvolprezen cultureel magazine Fleurs du mal voortaan ook mijn gedicht Homerusfeest, 1967 deel uitmaken van de digitale wereld.

https://fleursdumal.nl/mag/bert-bevers-homerusfeest-1967

Naar het evenbeeld

Boeiend citaat van Xenophanes van Colophon: “Als paarden en leeuwen handen hadden, of met hun handen konden tekenen of zulke dingen maken als mensen kunnen maken, dan zouden de paarden de goden afbeelden als paarden, en de leeuwen als leeuwen, en zouden ze de lichamen afbeelden zoals hun eigen lichamen zijn.”

Het Antwerpse gebergte

Eventjes, eventjes maar hoor, dacht ik dat we in de bergen woonden toen de wolken in het westen bij avondval leken op de Alpen. Maar het kunnen ook de Dolomieten geweest zijn….

Bosje

Wanneer je er ín kuiert ben je je dat niet zo bewust maar onze Zoo, een van de oudste dierentuinen, is uit de lucht gezien amper als zodanig te herkennen. Hij heeft dan meer iets weg van een bosje….

Niet iedereen welkom

Op zoek naar woonruimte in Londen in 1960 zou ik (blank, Europeaan) reagerend op twee van deze advertenties (voor de derde moest je Brits zijn) kans hebben gemaakt. Dat dacht ik bij het bekijken van Monitor: John Mortimer’s Hampstead. De niet zo ‘verbindende’ kanttekeningen British only, Europeans only en White people only mogen tegenwoordig niet meer zo expliciet worden vermeld.

Bloeiend in september

Al is het dan weer september, en al worden de vermoedens van herfst allengs sterker, de passiflora op ons balkon knalt er nog lekker even wat bloemen uit….

Uit de kast (CLIX): Blanka Gyselen

Eens in de maand ga ik voor deze rubriek met de ogen dicht voor mijn poëziekast staan om daar een willekeurige bundel uit te nemen. Deze keer is dat Door roode vuur van Blanka Gyselen (Uitgeverij Steenlandt, Kortrijk, 1936), waaruit ik bladzijde 8 met daarop De Zomer opensloeg:

Wat danst mijn dronken, donker bloed

als dol om zooveel overvloed:

 

al avonden zoo schuldig-stil

tot gul genieten zonder wil,

 

al liefde-nachten, zwart en zwoel,

al morgenvreugd, verzadigd-koel….

 

Hoe laait door deze zomerkoorts

mijn hart: die hooge, roode toorts!..

Net niet

Dat de maand juli genoemd is naar Julius Caesar (mensis Iulius) wist ik, maar niét dat de naamgever dat geweten heeft maar ‘zijn’ maand nimmer beleefde. In 45 voor Christus kwam Gaius Julius Caesar triomferend uit Gallië terug naar Rome. In het begin van het jaar 44 voor Christus besloot men te zijner ere de maand die tot dan toe Quintilis heette – Caesars geboortemaand – naar hem te vernoemen. Op de Idus van maart (dat jaar de 15de – de volle maan viel ook wel op de 13de) 44 voor Christus echter viel Caesar onder moordenaarshanden. Toen de allereerste juli aanbrak was hij er dus al niet meer....