Braziliaanse beelden

In de bijzonder aangename Galerie Verbeeck-Van Dyck aan het Verbindindingsdok Westkaai in Antwerpen is momenteel de tentoonstelling Braziliaanse beelden van Patrick Conrad te zien. De kunstenaar woont tegenwoordig in het verre Porto Alegre, vanwaaruit hij via Facebook laat zien dat zijn creatieve motor nog immer op volle toeren draait. Ik vind, al meen ik hier en daar de tekenzwier van  Lucebert te ontwaren, dat hij een herkenbare eigen stijl heeft. Het is mooi dat zijn omvangrijke recente collageproductie nu ook in levenden lijve te bekijken is.

Mooie neonreclames

Voor van die ouderwetsche neonreclames, in dit geval voor bier in café De Batavier, heb ik immer een zwak gehad. De lampen zijn er overigens ook erg fraai. Eigenlijk zou Le néon van Adamo er hebben moeten klinken uit een jukebox.

Cinema Trivia: Kennismaking

Amuseer me met de lectuur van De aap van Charles Dickens van Don Vitalski, die daarin een hardnekkig cliché uit de wereld wenst te helpen: ‘Het citaat “Me Tarzan, you Jane” klopt eigenlijk niet; in het echt wijst Tarzan eerst naar zichzelf en dan naar zijn geliefde, simpelweg zeggende: “Tarzan. Jane.”’ Goed dat Vitalski deze scène in herinnering brengt. Maar ik heb er ook nog eens naar gekeken, en volgens míj is de volgorde in deze kennismaking juist andersom en luidt ze “Jane. Tarzan.” Om helemaal volledig te zijn: “Jane. Tarzan. Jane. Tarzan. Jane. Tarzan. Jane. Tarzan. Jane. Tarzan. Jane….”

Feestelijke feestzaal

Omdat het er veelal overdruk is met kooplustige slenteraars blijf ik er het liefst zo veel mogelijk weg maar ik moest er een boodschap doen, en daarbij trof het me weer dat de Stadsfeestzaal immer uitermate feestelijk oogt.

Alles hetzelfde

Als jongetje al prefereerde ik regen boven zonneschijn en begreep ik niets van hen die mokkend zaten te wachten tot het droog werd. Ik was het dan ook altijd eens met John Lennon die in 1966 in Rain (de flipside van Paperback Writer) zong I can show you / That when it starts to rain / Everything’s the same / I can show you / I can show you / Rain, I don’t mind. Wat blijft het toch een formidabel nummer….

Momentopname

De nabije cultuurdragers zijn hic et nunc Amarcord van Federico Fellini, Parkscènes van Frans Budé, het Requiem van Orazio Vecchi door Björn Schmelzers Graindelavoix en Braziliaanse beelden van Patrick Conrad.

H.H. ter Balkts gevoel voor verhoudingen

De dichter Harry ter Balkt zaliger nagedachtenis schreef, al dan niet onder het pseudoniem Habakuk II de Balker, een imposant oeuvre bijeen. Gevoel voor dagdagelijkse verhoudingen heeft hij immer behouden, zo moge blijken uit de citaten waarmee zijn bundel  Uier van 't oosten opent: Elektriciens zijn belangrijker dan dichters (Een elektricien) / Elektriciens zijn belangrijker dan dichters (Een dichter).

Sfeervol aangelicht om de krant

Ik loop sowieso altijd al neuriënd om de kranten, maar in deze tijd van het jaar kuier ik nog contenter naar de gazettenwinkel vermits ons buurtje en in het bijzonder mijn wandelroute erdoorheen nu zo sfeervol verlicht zijn.

Lampoweer

Het is dat we weten dat hij er is maar soms kost het echt moeite om de toren van de Onze Lieve Vrouwekathedraal duidelijk te ontwaren. Geertje en ik noemen zulke mistmomenten ‘Lampoweer’ vermits Hubert Lampo in zijn boeken de protagonisten dikwijls in dergelijke meteorologische omstandigheden liet rondwaren.

Uitgestorven?

Zouden er mensen van jongere leeftijd zijn die nog een Rolodex gebruiken? Zo neen: zouden ze weten waar mensen zo’n apparaat vroeger voor gebruikten?

Die Angela....

Angela Trimble is haar werkelijke naam. Later ging ze zich Deborah en nog later Debbie Harry noemen. Maar we kennen haar natuurlijk eerst en vooral als Blondie. Daarvan had ze nog niet echt veel weg op deze oude schoolfoto….

Niet bevorderlijk

Ik stel me zo voor dat de naam van de straat waarin je woont invloed kan hebben op je welbevinden. Het lijkt me uitgaande van die veronderstelling dat het voor neerslachtige zielen niét bevorderlijk is om te wonen in de Eenzaamheidsstraat....

Putsch

Dit is Putsch. Hj is onze nieuwe huisgenoot, een heertje dat al enigszins op leeftijd is. We zijn blij met deze late gezinsuitbreiding. De eerste dagen verstopte hij zich nog wat in het achterhuis, maar gaandeweg leert hij zijn kersverse woning beter kennen. Hij ligt nu al op zijn gemakske op de bank, van waaraf hij alles een beetje in de gaten kan houden.

Uit de kast (CLXII): Coen Peppelenbos

Eens in de maand ga ik voor deze rubriek met de ogen dicht voor mijn poëziekast staan om daar een willekeurige bundel uit te nemen. Deze keer is dat De valkunstenaar van Coen Peppelenbos (Uitgeverij kleine Uil, Groningen, 2011), waaruit ik het titelgedicht opensloeg:

Vallen is loslaten
het moment bepalen
dat je je overgeeft
aan zwaartekracht.

Ik ben te verdrietig
om je te vertellen
dat.

Vasthouden is de voorbode
van vallen. Vasthouden
is onzekerheid in de vingers.

De oceaan opvaren is
horizontaal vallen.
Je laat de onzekerheid
achter bij de mensen
die je uitzwaaien.

Je ziet mij huilen
je ziet mij vallen
je ziet mij vertrekken
dit laat je niet los.

Er is nog wat was

Hoorde mezelf tegen mijn lief zeggen dat ik de machinekamer ging activeren, met het zinnetje: “Er is nog wat was….” Welk een filosofisch getinte huishoudelijke mededeling eigenlijk….

Dromerig starend

Een uiterst charmante opname vind ik bovenstaande, waarop 15 meisjes (exacter: 15½) de toekomst over het algemeen vol vertrouwen tegemoet blikken. En....1 jongen. Die daar rechts wat dromerig naar al die exemplaren van het andere geslacht staat te staren. Zou hij op een van hen een oogje hebben? En zo ja: op wie?

Zigzag

In de beeldschone ruimte van Galerie Campo & Campo, eertijds een cinema, aan de Grote Steenweg in Berchem is momenteel Zigzag te bekijken, een erg fraaie tentoonstelling met werk van Floris Jespers (1889-1965). Jespers studeerde aan de Antwerpse Academie voor Schone Kunsten. In de vorige twintiger jaren vertoefde hij, met zijn broer Oscar, in de avant-garde rond Paul van Ostaijen. Hun samenwerking en vriendschap plaatsen hem in het hart van de modernistische beweging in Antwerpen, waar beeldende kunst, literatuur en muziek elkaar beïnvloedden. Onderdeel van Zigzag zijn ook portretten die Jespers, wiens werk nog immer fris en overtuigend oogt, van Van Ostaijen vervaardigde.

www.campocampo.be

Beter in beeld

De districtsraad van Antwerpen heeft beslist het standbeeld dat Rik Poot van Maurice Gilliams vervaardigde op het Blauwtorenplein te gaan plaatsen. De sculptuur staat sedert 1997 in de tuin van Het Elzenveld, die tegenwoordig onderdeel uitmaakt van het Botanic Sanctuary Hotel en bijgevolg niet langer publiekelijk toegankelijk is. Een prima idee dus, die verhuizing.

Gestage krimp

Wat de Amerikaanse en Hebreeuwse publiciteitsfabrieken ook mogen verkondigen, het is er daar voor de Palestijnen alleen nog maar slechter op geworden….

Huiswerk bij de radio

Bij het beschouwen van deze foto moest ik er aan denken hoe ik vroeger altijd goed mijn huiswerk kon maken met de radio aan. Ik had in die tijd het idee dat ik net zoveel leerde van de prachtige hypernieuwe klanken die daaruit kwamen golven als van de Commentarii de bello Gallico. Zin om A Hole In My Shoe weer eens te horen, en The Wind Cries Mary, en King Midas In Reverse, en I Am The Walrus….