Vaarwel Benelux!

Nou, daar hebben ze bij de spoorwegen (waar ze niet eens in staat zijn een winters buitje te doorstaan zonder allerlei treinen uit de dienstregeling te halen) weer eens een fraaie verbinding weggesaneerd: vanaf vandaag rijdt die fijne Benelux, die reeds sedert 1957 tussen Brussel-Zuid en Amsterdam pendelde, gewoon….niét meer.

Verschil moet er zijn

Er zijn maar twee soorten mensen: mannen en vrouwen. Dat weet ik al jaren. Maar dat het verschil ook technisch zichtbaar was dan weer niet. Moest hartelijk lachen om deze prachtfoto die Fran/ck vond voor zijn blog:

http://desolaat.blogspot.be/

Oude winter

Dat vonden we vroeger al niet….

Lekker wit

De voorraadkasten zijn goed gevuld, en we hóeven vandaag nergens heen dus dan is het helemaal niet erg om in een besneeuwde stad te ontwaken….

Lettergreep te weinig

Goh, wat een geinig weetje (opgestoken van Hans Mellendijk): volgens Vic van de Reijt (in het begeleidende boekje bij de cd de Nederlandstalige Cover Top 100) schreef Jacques Brel zijn Port d’Amsterdam (opgenomen door onder meer David Bowie) eigenlijk bij de haven van….Antwerpen! “Brel kwam in Dans le port d'Anvers een lettergreep tekort en week daarom maar naar het noorden uit.”

Leuke verrassing

Wat een leuke verrassing: op de blog van Leen Huet draait een van de gedichten uit mijn meest recente bundel Arrondissementen mee:

http://leenhuet.wordpress.com/2012/12/05/madeleine/

Bevel of verzoek?

The City Of Westminster weet niet of ze vriendelijk of imperatief moet zijn : Please Keep Off The Grass. By Order.

Broedermoord met getuige

Een fascinerende verbeelding van de eerste broedermoord. Behalve Kaïn en Abel is er nóg iemand te zien. Was de eerste broedermoord gelijk al een heterdaadje? Uit de Bijbel blijkt dat nergens. Overigens hadden natuurlijk alleen Adam of Eva getuige kunnen zijn. Het schilderij maakt deel uit van een interessante tentoonstelling waarover Hans Mellendijk meer weet :

http://smelsslems.blogspot.be/2012/12/ondertussen-in-bredevoort.html

Smakelijk en voedzaam

Wat zijn dat toch eigenlijk een mooie dingen hè, walnoten? De natuur produceert zo veel schoonheid. Daar wordt te weinig stil bij gestaan. Fijne bijkomstigheid is dat de Juglans regia ook nog eens een bijzonder smakelijke en voedzame steenvrucht is….

De eerste sneeuw

Ze is weliswaar nog erg licht, maar de eerste sneeuw van deze winter ís er. In de Kruidtuin doet ze een ernstige poging om te blijven liggen….Tijd om onze stevige stapschoenen uit de kast te halen.

Walvissen zijn zóógdieren!

Banken samengevat

Ooit kreeg ik het verzoek van de gemeente Bergen op Zoom of ik iets wilde schrijven ter gelegenheid van het afscheid van de toenmalige burgemeester Ans van de Berg (vandaar van de berg...), die ook beschermvrouwe is van het landgoed Fort De Roovere. Daar werden drie banken geplaatst, met daarop van de berg glijdt het zicht / wars van gekonkel voldragen verte / hier, de stad in de rug & het hart. Ondertussen werd Fort De Roovere heringericht, en hebben ze twee van de drie banken herplaatst.  Eerst dacht ik nog dat er ook een regel verdwenen was maar neen, op de eerste bank staan nu twéé regels. Voor de oorspronkelijke versie, zie:

http://www.bertbevers.com/openlucht/halsteren.htm

Lange weken

Ik ben nog op zaterdagmorgen naar school geweest. Een tijdje terug had ik het daar met iemand over en die dacht even dat ik een grapje maakte. Wij van de lichting 1954 moesten op zaterdagmorgen gewoon de boekentas oppakken en klaswaarts. Op de lagere school, maar ook nog op de middelbare. Op het juvenaat hadden we zaterdags eerst (hoewel de leraar, Schoutens, een brave man was vréselijke lessen voor een eenvoudige άλφα als ik) twee uur wiskunde, en vervolgens twee uur gym. Dat was dan wel weer lekker.

Lijstjes

Vergelijkende lijstjes zijn leuk. Ik heb een boontje voor mensen die gaan zitten turven wie nu waar wél en niét in staat….:

http://www.tzum.info/2011/11/recensie-gerrit-komrij-mijn-poeziekalender-en-victor-schiferli-en-tjitske-jansen-dagkalender-van-de-poezie/

De scheurkalender van de poëzie

Vorig jaar nam Gerrit Komrij mijn gedicht Cantilene op in zijn Mijn poëziekalender voor het jaar 2012. Chrétien Breukers nam na Komrij’s overlijden op verzoek van Uitgeverij Van Gennep het estafettestokje over. Pas verscheen De scheurkalender van de poëzie. Daarin prijkt (op woensdag 2 oktober) mijn gedicht Petrarca reist ongewapend door de Ardennen. Mooi geschenkje voor Sinterklaas of latere decemberfeesten: de kalender kost € 14,95 (ISBN 9 789461 641199).

Dakloos

Leuk bericht op Album Amicorum gezien: deze foto van een Heinkell boven Londen is vervalst. Geen conclusie van historici of fototechnici, maar van….supporters van voetbalclub Millwall. Die missen namelijk het dak op hun stadion The Old Den. Dat werd in 1938 geplaatst, en dus moet  de luchtfoto volgens hen dateren van voor 1938….

Jammer van dat testament

Wat vínd ik het toch jammer dat Hergé bij testament vast heeft laten leggen dat niemand na zijn overlijden stripsgewijs met Kuifje aan de slag mocht. Ik begrijp hem wel enigszins. Kijk maar eens hoe Willy Vandersteen Suske & Wiske naar de artistieke kloten heeft laten gaan, maar als je ziet hoe waarlijk liefdevol mensen met Blake & Mortimer omgaan (de boeken die ná Edgar P. Jacobs’ overlijden verschenen zijn naar mijn smaak zelfs béter dan diens eigen laatste) vraag je je wel eens af wat voor mooie nieuwe avonturen van Kuifje je worden onthouden.

Tadaa!

Ha, er is weer een nieuw avontuur van Blake & Mortimer verschenen! En: De eed van de vijf lords is fantástisch! Bovendien komt in dit album hun ‘eeuwige vijand’ Olrik niét voor en ik vind dat eerlijk gezegd een verademing. Vaak was de spanning op voorhand geen spanning vermits je je er als ervaren Blake & Mortimer-kenner op voorbereidde dat die mysterieuze tegenstander dan toch wel weer Olrik zou blijken te zijn….Chapeau voor Yves Sente en André Juillard (die eerder al Het Voronov-complot, De sarcofagen van het 6^de continent en Het heiligdom van Gondwana creëerden).

Tradities, tradities....

Wat krijgen we nou? Sinds jaar en dag wordt de Ronde van Vlaanderen toch op de eerste zondag van april verreden, of vergis ik me danig? Zit de wielerkalender voor het komende seizoen te bekijken en merk dat Vlaanderens Mooiste op de rol staat voor….zondag 31 maart 2013! Een blik op Wikipedia leert dat die altijd wordt verreden op de veertiende zondag van het jaar, maar ook na vier keer hertellen kom ik er op uit dat 31 maart het komende voorjaar toch echt de dértiende zondag van het jaar is….Waarom? Tradities zijn er toch om in stand te houden?

Poëtische president

Stootte op Anthologie de la Poésie française, een bloemlezing die in 1961 verscheen bij de Parijse Librairie Hachette. Die werd samengesteld door niemand minder dan….Georges Pompidou, de latere president van de Vijfde Republiek. Waar tref je die nog, staatslieden met een hart voor poëzie ?

Geen steak onder water

De leden van het Ampzing Genootschap zijn absoluut geen taalpuristen. Zij vinden dat leenwoorden als baby, computer en folder horen bij een levende taal. Maar.... aqua and leisure host in plaats van badmeester, fingerfood in plaats van borrelhapjes, assistant manager in plaats van knecht en hairdresser in plaats van kapper zijn het genootschap een doorn in het oog. Helemaal mee eens. Datzelfde geldt voor de dubbeltalige woordgrapjes die bij de club te vinden zijn: Kind noch cry bijvoorbeeld, of Steak onder water of Broodkast. www.ampzing.nl

Oscarreke

"Wat een leuk karreke". Van een glazenwasser zo te zien. Zelfs van een glazenwasser met gevoel voor taal zagen we toen we dichterbij waren gekomen. De glazenwasser heet waarschijnlijk Oscar, en doopte zijn vehikel dus Oscarreke!

Vervuiling

Er moet toch érgens in de wetgeving iets te vinden zijn om de schotelvervuiling tegen te gaan? Waren we net van die vreselijke televisie-antennes af, kwamen die rare ronde dingen opduiken. Vrijheid van meningsuiting en vrijheid van informatievergaring zijn natuurlijk mooi, maar het oog wil óók wat (of in dezen: niets). Verplicht gewoon een dakschotel (dit gezegd zijnde: waarom moet je per se een zender willen ontvangen die niet wordt doorgeprikt in het land waar je toch zo graag bent komen wonen – is er al geen aanbod genoeg?)! Het zijn overigens niet alleen huisjesmelkerspanden waar die gedrochten tegenaan hangen, ook de stad Antwerpen doet niets aan het verschijnsel op haar sociale woningen.

Zonder dauw

Hoorde daarstraks op een radio Conny van den Bosch langskomen met haar hit Roosje, mijn roosje. Hele volksstammen kunnen dat nog meezingen. Ik geef je een roosje m’n Roosje / Ik geef je een roos elke dag / En ik hou van jou, tot de wei zonder dauw / En de echo niet lacht om een lach. Dat is toch haast hermetische poëzie? Knap hoor, dat je mensen zinnen als En ik hou van jou, tot de wei zonder dauw / En de echo niet lacht om een lach mee kunt laten brallen….

Viltjeskunst

Regelmatig dweil ik wat galeries af, zomaar op zoek naar boeiende zaken. Vaak vind ik die, maar deze keer was de oogst minnetjes. Die teleurstelling moest ik maar wegdrinken met een frisse pint, vond ik. Terwijl ik die zat te savoureren speelde ik wat met de bierviltjes op tafel. Gezegend zij Ename Abdijbier stond er op de voorkant. Ik draaide er een om, en nóg een en ineens had ik interessanter dingen voor ogen dan de galeries me deze keer konden bieden….

65.5 op 80

Omdat onze collega Casimir Steenackers verhinderd was waren we maar met drie, terwijl de ploegen van de tegenstanders uit de maximaal toegestane vijf spelers bestonden. Desalniettemin wist onze ploeg Grafzerkje de quiz in DC Victor De Bruyne in Hoboken gisteren te winnen. Van links naar rechts Leo Spiessens, Bert Bevers en Jacques Buermans. We scoorden 65½ op 80, 7½ meer dan de naaste belagers!

Geen jaloezie

Wat een geweldig voorbeeld van de onwetendheid van de huidige generatie plaatjeszoekers. Bij het NTGent en De Standaard doet die gewoon maar wat. Boven de kop Jaloezie plaatsten de campagnebedenkers een foto (uit 1957) van Sophia Loren en Jayne Mansfield, twee namen die zij waarschijnlijk niet eens kénnen. Deze foto heeft absoluut niéts met jaloezie te maken, maar met misprijzen. La Loren is (zij leeft nog) niet alleen een duizend keer betere actrice dan Mansfield maar zij had destijds beslist een minstens zo mooie boezem als die bimbo. Dat is geen jaloezié die uit haar blik spreekt maar ónbegrip, voor zoveel sletterigheid….

Hij is er weer

Warme jeugd

Dat mijn moeder daar destijds met me mee blies kan ik me niet meer herinneren. Een warme jeugd des te beter. De kerststal stond er al….

Naegelholt

Ik leerde (tijdens een smakelijke maaltijd in Café Schiller in Aalten) nog een ander nieuw Achterhoeks woord kennen. “Wil jij ook wat stukjes naegelholt?” werd me gevraagd. Naegelholt? Wat was me dat nu weer? Naegelholt is een typisch Achterhoekse specialiteit. Een soort runderrookvlees, maar dan zoeter. Naegelholt wordt gemaakt van de muis van een rund, een lange bilspier van onbesproken komaf, met een mooie structuur die het schaven van dunne krullen gemakkelijker maakt. Vroeger hing de naegelholt maandenlang in de wieme, het rookhok waar vlees, kaas en worst te drogen werd gehangen. In die tijd werd het zo hard,dat het leek op het hout waar men nagels (spijkers) van maakte, vandaar de naam. En: het is héérlijk!

Barg

In de bossen van de Achterhoek (in Klein Dochteren meer bepaald) viel mijn oog op een in  de perceptie van deze stadsjongen sprookjesachtig bouwsel. Maar volgens Hans en Louis was dat gewoon maar een barg. Sloeg er het Achterhoeks woordenboek op na: ’n Barg besteet uut één of meer roeien en’n kappe. An de roe drei i-j de bargkappe met ’n haspel óp en neer. Met de barglere – de lange lere – klim i-j der in of uut. I-j hebt één-, twee- en vierroejege barge. Klinkt het niet geweldig, dat Nedersaksisch? Ze verstaan dat tot in Duitsland toe. Het is met het West-Vlaams mijn lievelingsdialect.

Langs de Berkel

Welk een beeldschone streek is de Achterhoek toch. Kom daar zeer graag. Deze keer werd ik vanuit ‘zijn’ Varsseveld op een rondrit getrakteerd door Hans Mellendijk. In Lochem deden we ook Louis Radstaak aan, die ons dan weer vergastte op een pracht van een wandeling naar de Staringkoepel. Daartoe dien je langs het pittoreske riviertje de Berkel (foto) te kuieren, en jezelf op een voetgangerspontje naar de overkant te trekken….

http://smelsslems.blogspot.be/2012/11/excursie-staringkoepel.html

Moeder en zoon

Hij mag het grote perk nog niet op als zijn vader daar vertoeft, maar Nestor begint al serieus op een echte leeuw te lijken. De welp is ondertussen tien weken. Zijn moeder Maouli verliest hem geen moment uit het oog.

Overvloed op TZUM

Vanmorgen verscheen mijn gedicht Overvloed op dat fraaie magazine TZUM:

http://www.tzum.info/2012/11/gedicht-bert-bevers-overvloed/#more-19222

Snorverwantschap

Piet Gerbrandy is een dichter die ik zeer waardeer. We ontmoetten elkaar in Bredevoort, en kwamen tamelijk snel tot de overeenstemming dat we toch zeker snorsgewijs van eenzelfde stam afkomstig moeten zijn. Hans Mellendijk was de fotograaf van dienst.

Tableau de la troupe bis

Op deze foto zijn de blikken meer naar één lens (die van Freek van Til) gericht, maar Jaap en Piet zijn amper zichtbaar. De kans dat dit gezelschap dichters nog eens in deze samenstelling bijeen komt is quasi verwaarloosbaar, dus wat mij betreft zijn het ‘literair-historische’ opnames….

Tableau de la troupe

Er waren ook heel wat dichters naar het hartje van de Achterhoek afgereisd om de feestelijkheden bij te wonen. Op deze foto van Aleid Tenkink boven van links naar rechts Ben Zwaal, Co Woudsma, Albert Hagenaars, Job Degenaar, Jaap Robben, Marijke Hanegraaf, Piet Gerbrandy, Hans Tentije, Bert Bevers, Thom Schrijer en (vormgever) Gerrit Westerveld. Vooraan Barbara Breedijk, Bart FM Droog, Wim van Til, Fred Penninga en Pim te Bokkel.

Ontmoet de dichter....

In Bredevoort kreeg directeur Wim van Til van het Poëziecentrum Nederland de Gouden Pauwenveer 2012 overhandigd. Dat is een prijs die het Prins Bernhardfonds Gelderland om het jaar uitreikt aan een culturele instelling die zich bijzonder onderscheidt. Bij deze gelegenheid zag ontmoet de dichter…. het licht. Maandelijks ontvangt Van Til een dichter, en telkens verschijnt dan een bibliofiel blad met een gedicht en een bijbehorende prent van Gerrit Westerveld. Tot nu toe waren er 50 dichters te gast (ik mocht er ook aanschuiven), en hun bijdragen zijn nu verzameld in een prachtboek.

Kraa-kraa-kraa

De corvus corone, de kraai, is algemeen bekend in onze contreien. Toch kan ik me niet aan de indruk onttrekken dat de vogel de laatste jaren bezig is aan een opmars in de stad. Je ziet er veel meer dan pakweg tien jaar geleden. Eerder rukte ook de ekster (de pica pica) al op van de rand naar het centrum. Er wonen in elk geval kraaien in de bomen naast onze slaapkamer. Neem van mij aan dat het aangenamer ontwaken is met het geluid van de koolmeesjes dan van het gekras van deze kabaalmakers….

Bordje

Een van mijn favoriete strips blijft Heinz. Wat is het toch jammer dat Windig & De Jong ermee zijn opgehouden. Dit is een van mijn lievelingsstrookjes….

Woest en Ledig

De Dichtersbankjes die mijn Varssevelder vriend Hans Mellendijk zo noest de wereld in stuurt blijven niet onopgemerkt. Zelfs in het verre Drenthe worden ze, op Woest en Ledig, waargenomen:
http://www.woestenledig.com/woestenledig/2012/07/dichtersbankjes-waarom-ook-niet.html

Wapperende soutane

Trof op de Boekenbeurs Guido Lauwaert in wapperende soutane….

http://mededelingen.over-blog.com/article-vertrouwelijk-samenzwering-bert-bevers-en-guido-lauwaert-112256839.html

Drukte op de Boekenbeurs

Veel schoon volk op de Literaire Estafette van de Vereniging van Vlaamse Letterkundigen op de Boekenbeurs (waar het zoals gewoonlijk weer bijzonder druk was). Las daar vanmiddag in de Groene Zaal voor uit eigen werk (mijn Kleine suite). Verder traden ook onder meer ook Martin Carrette, Clara Haesaert, Mark Meekers, Roger Nupie, Tony Rombouts, Gust Van Brussel en Nicole Van Overstraeten er voor de microfoon.
http://www.boekenbeurs.be/auteurspodium?page=0%2C8

Uit de kast (IV): Lut de Block

Met gesloten ogen voor de poëziekast. Welke bundel zal ik er nu weer uit halen? En welk gedicht zal ik nu zonder te kijken te voorschijn bladeren? Het blijkt Het onverborgene van Lut de Block (Arbeiderspers, 2006) waarvan ik bladzijde 56 opsloeg, met daarop Het geheugende:

Wat woorden zich herinneren:

het warme timbre van een stem,
de losse lippigheid van een geliefde,
de nagalm van de aarde
in de klankkast van een schoot.

Hoe ze worden uitgemorst in roze oortjes
en hun gangen gaan, versijpelen in
verstild verdriet en verder vloeien
in vervoering. Melancholie is water
waarin verzet sneuvelt. Liefde gebeurt.

Opstopping

Meestal worden ze gehinderd door automobilisten die in hun woonplaats niet aan het vervoermiddel gewend zijn, maar sóms hebben trams last van….een andere tram !

Bies op bezoek

De Boekenbeurs is in volle gang, en dus loopt er ineens allerhande literair volk los in de stad. Hetgeen aanhalen van oude contacten inhoudt, leuk. Bies van Ede, dichter en kinderboekenschrijver (zijn teller staat ondertussen op 131 titels !) – die we ondertussen toch ook al dik drie decennia kennen – kwam bijkletsen. Die zwarte Borsalino hoort bij zijn Griezelgenootschap-uitdossing. Jammer genoeg is de hoedenwinkel hier om de hoek waar hij een nieuw exemplaar had willen aanschaffen sedert kort verdwenen.

Weerlijk heertje

“Hè, wat een weerlijk heertje,” dacht ik toen ik zag hoe onstuimig het buiten is. Mijn vader zal glimlachend op me neer zien. Dat hebben we van hem, dat verwisselen van beginletters….

Dichter bij de hemel

Hoogtevrees moet je toch echt niet hebben als je onderhoudswerkzaamheden aan torenspitsen (zoals hier die van de Sint-Joriskerk) uit moet voeren. Wel ben je dan beroepsmatig natuurlijk even dichter bij de hemel….