Kasteelrijk

Onlangs las ik dat het land met het grootste aantal kastelen….België is. Daar moest ik in de tram aan denken met de stadsplattegrond op schoot: op bladzijde 47 zijn er in het grensgebied tussen Mortsel, Boechout, Edegem en Hove niet minder dan 6 (= zés) kastelen aangegeven: Kasteel Mussenburg, Kasteel Cappenberg, Kasteel Rattennest, Kasteel Fruithof, Kasteel Hoveberg én Kasteel Weyninckhoven.

Ondertussen in de Kruidtuin

Een mooi, beregend, ensemble: een blad van de beverboom (magnolia tripetala) is op het op helmkruid (hebenstretia dentata) gedwarreld.

Reveil op Schoonselhof

Stadsdichter Maud Vanhauwaert nodigde in het kader van Reveil collega-dichters uit Antwerpen uit om op Allerheiligen voor te komen lezen op de perken van de begraafplaats Schoonselhof waar veel letterkundigen begraven liggen. Ik mocht er lezen uit eigen werk en (aan diens graf) dat van mijn betreurde vriend Henri-Floris Jespers. Onder de meewerkende dichters verder onder meer Lotte Dodion, Annemarie Estor, Peter Holvoet-Hanssen, Frans Roggen, Tony Rombouts, Michaël Vandebril en Paul Van Dessel. Na afloop werd er een tableau de la troupe gemaakt.

https://www.antwerpenboekenstad.be/nieuws/119/stadsdichter-maud-vanhauwaert-nodigt-50-dichters-en-u-uit-op-het-schoonselhof-voor-een-poetische-wake

Geel

Een geel raam waarop aangegeven staat dat het een geel raam betreft. Dat doet me een beetje denken aan van die brievenbussen waarop Brievenbus staat. Volkomen onnut. Wat moet er dan op staan? Groen raam? Klep in deurspleet? Tot zover dit Gemengd Bericht.

Mooie lettertypes (87)

Piramidepark

In Merksem trof me in het Bouckenborghpark deze discreet in het groen geplaceerde piramide. Wat verderop zag ik er nog een paar. Wat mij betreft een smaakvolle verrijking van deze aangename groene oase.

Cinema Trivia: Onthoudt die namen!

Een foto van vijf jonge actrices die pas een contract hadden getekend in Hollywood. Van links naar rechts Maxine Cantway (19), Loretta Andrews (18), Margaret Wind (19), Jane Shalduck (19) en Ann Hovey (20). Onthoudt u die namen eens raadde de redactie van het tijdschrift De Stad Antwerpen haar lezers in april 1933 aan. Van Wind en Shalduck werd nooit meer iets vernomen. Cantway, Andrews en Hovey speelden in een paar films in de dertiger jaren maar werden nimmer een ster. Wél, en dat is ook wat waard, werden ze óud: Cantway 90, Andrews 93 en Hovey op vier dagen na zelfs 96….

Jammer maar helaas

Wij wachten af, want zíj wilden weg. Allez, de meesten ervan toch op de dag van het referendum. Want terwijl Theresa May naar vele kanten krampachtig strooit met lege handen begint de omvang van de monstrueuze blunder die men begaan heeft te dagen bij veel méér dan de helft van de inwoners van het United Kingdom….

He-le-maal niéts....

Op het perron van metrostation Sportpaleis troffen me aan de wand de afbeeldingen van schaatsers en schaatssters. De enige medaille die België ooit behaalde op de Olympische Winterspelen was een bronzen, dankzij de genaturaliseerde Bart Veldkamp. Verder refereert de dichter Hendrik Carette in zijn bundels wel eens naar het glijden over bevroren water, maar voor het overige heeft dit land he-le-maal niéts met schaatsen. Ik begrijp dus niet goed waarom deze wandversiering er in deze vorm gekomen is….

Reveil

Stadsdichter Maud Vanhauwaert nodigt in het kader van Reveil collega-dichters uit Antwerpen uit om op Allerheiligen voor te komen lezen op het ereperk van de begraafplaats Schoonselhof, waar veel letterkundigen begraven liggen. Ik mag er lezen uit eigen werk en dat van mijn betreurde vriend Henri-Floris Jespers. Voorts zullen onder meer Lotte Dodion, Annemarie Estor, Peter Holvoet-Hanssen, Tony Rombouts en Will van Broekhoven acte de présence geven. Iedereen is donderdag 1 november welkom vanaf 15.00 uur.

https://www.antwerpenboekenstad.be/nieuws/119/stadsdichter-maud-vanhauwaert-nodigt-50-dichters-en-u-uit-op-het-schoonselhof-voor-een-poetische-wake

Escher-effect

Kunst gebruikt elementen uit de werkelijkheid. Soms lijkt die werkelijkheid op kunst: wie moet er bij dit trappenhuis niet denken aan het werk van Maurits Cornelis Escher?

Knur & Spell

Met bewondering keken we naar een verslag van een wedstrijd Knur & Spell, een eigenaardigheid van The Yorkshire Dales. Welk een merkwaardige sporten bedachten de Britten toch: https://www.youtube.com/watch?v=T22eIJZFCaY

Eindelijk....

“Eindelijk een passende illustratie,” zuchtte de schrijver van Oorlogsmisdadiger en Verbouwereerde Ouderling - Sketch voor twee heren toen hij op deze opname stuitte.

De buurt in 1968

Vond wat oude ansichten van plekjes in de buurt, uit 1968. Een halve eeuw geleden kon je hier om de hoek nog de Sint-Jacobskerk zien. Daar staat nu de Stadsschouwburg voor in de weg, maar die mag weg wat de burgemeester (en mij) betreft dus wie weet komt dit uitzicht even terug. Op de Meir mochten nog auto’s (het lijken wel Dinky Toys of Matchboxes) rijden en parkeren, en Tram 3 ging nog bovengronds.

Leuke woorden

Judasoog, kiebitzer, loeg, mongos, neutel, ozena, profetenbrood, rammelappel, uitredding, zuurzakboom.

Ver van de zee

Wanneer je me zou vragen welke muziek het dichtst de hemel benadert zou ik zeker het Requiem 1863 van Peter Benoit noemen, en die is van bij ons. Maar toch ben ik het eigenlijk wel eens met deze overdenking van Georges Perros: “Is het toeval dat de belangrijkste muziek uit Midden-Europa komt, ver van de zee? Ik geloof het niet. De zee roept geen echo op. De echo is nu juist de essentie van de klassieke muziek, het is het woud, Salzburg. Mozart noch Beethoven kun je je zonder het woud voorstellen. Vooral Beethoven niet. Zijn sonates zijn tochten door het bos, met opeens tra’s, en schaduwrijke stukken, beken, plekken die je in vervoering brengen, schemeringen.”

Ondertussen in....

Is het nu een goede zaak of niet om een eigen burgemeester te hebben in een dorp met (ik noem nu maar iets) 649 inwoners? Ik blijf het me afvragen, zoals het me blijft verbazen dat in Frankrijk nog immer iedere nederzetting een eigen burgervader heeft.

Echte stripsnoepkes

Camaracum. Zo heette Cambrai (Kamerijk) zo’n tweeduizend jaar geleden. Als we het mogen geloven was de stad toen al befaamd om haar snoepjes, vermits Asterix en Obelix er in het album De Ronde van Gallia speciaal stoppen om zich bêtises de Camaracum aan te schaffen. Ook anno nu kun je die er nog kopen, al heten ze voortaan wel bêtises de Cambrai….

Vanuit de hoogte

Ze staan er klaarblijkelijk al sedert vorige december, maar vanaf straathoogte zie je die dingen niet. Het verbaasde ons, kortom, vanaf een achtste verdieping te zien dat er in het noorden van de stad al zoveel windmolens staan….

Opgemaakt uitrusten

Je kunt lekker uitrusten in deze kleurrijke lipstickzetel. Leuk dat dergelijke dingen ontworpen kunnen worden, maar zou er zich iemand ooit echt een áánschaffen?

Bergsche Krabbetjes

Toen mijn geboortestad in 1987 het 700-jarig bestaan van stad en land van Bergen op Zoom vierde introduceerden de lokale bakkers de zogenaamde Bastaert. Die wordt nog gemaakt. Kwam een oude foto tegen van een product dat de Bergse bakker Asselbergs ooit in de etalage had: Bergsche Krabbetjes. En daarvan had ik nog nooit gehoord….

Weer iets geleerd

Regelmatig mag ik met echte Antwerpenaars samenwerken, en van hen leer ik dikwijls woorden waarmee ik niet ben opgegroeid. Matabish bijvoorbeeld, dat betekent smeergeld. Of zibulateur. Wat in Nederland een flesopener heet is in Vlaanderen een zibulateur, maar ook de alternatieve benamingen klinken fascinerend: aftrekker, decapsulateur, opendoender en stoppentrekker.

Variabele kleinste

Een diepe bewondering heb ik voor mensen die kunnen meten. Bijvoorbeeld voor zij die hebben berekend dat van de Engelse graafschappen Rutland en Isle of Wight de groottes zo weinig verschillen dat bij eb Rutland het kleinste graafschap is maar bij vloed het Isle of Wight.

Een aangename verrassing

Ik dacht dat mijn destijds 15- of 16-jarige neef een geintje maakte toen hij zei dat hij in zijn vrije uurtjes graag ging vissen. Dat leek me in jeugdige ogen zó’n oubollige bezigheid, maar hij méénde het. Van jonge kunstenaars zou je verwachten dat ze van atelier naar openbare ruimte hollen met spuitbussen in de hand, maar er zijn er tegenwoordig die….bréien en borduren. Klaas Rommelaere (˚Roeselare, 1986) is er zo een. Zijn werk oogt flitsend modern, maar het is toch echt met breinaalden en wol en naald en draad vervaardigd. De installatie Future die hij dit jaar maakte is nog tot 24 februari te zien in het Maurice Verbaet Center aan de Mechelsesteenweg 64A in Antwerpen, in het kader van de met het ModeMuseum ingerichte expositie Soft? – Tactiele Dialogen. De moeite waard.

Geknipt en geschoren

In Douai trof me op de hoek van de Rue du Kiosque en de Rue de Paris dit stoere exemplaar van een plataan. Hoe mooi strak geknipt en geschoren! Verderop in Dowaai zag ik dat er daar meer bomen zo verzorgd worden. De mannen van de plantsoenendienst zullen er de handen aan vol hebben…..

Attentie!

Het tijdperk van de mondialisering gaat gepaard met een hoog Big Brother is watching you-gehalte. Vroeger was het nog toegestaan om als je daar zin in had lekker onbeschaamd uit je nek te kletsen. Vandaag de dag sturen ze direct de Zwaminspectiedienst op je af….

Mooie lettertypes (86)

Redukt

Ben nog steeds blij met dit werk van beeldend kunstenaar Bert Timmermans, uit zijn reeks Redukt. Daar schreef ik ooit een cyclus bij. Tijd om ons project daaromtrent weer eens onder de aandacht te brengen: http://timmervers.blogspot.com/

Snel!

Jésus revient vite. Je zou een dergelijke boodschap van iemand op leeftijd verwachten, niet van iemand die middels graffiti wil communiceren….

Cinema Trivia: Prachtposter

Amuseerde me met The Man In The White Suit van Alexander MacKendrick uit 1951, met Alec Guinness. Ik wil het even niet over de film zelf hebben, maar over de poster waarmee daar destijds propaganda voor werd gemaakt: wat een prachtig ontwerp! Je kunt zo’n affiche niet niét zien. Er gaat naar mijn smaak net zo’n kracht van uit als van de swastikavlag of van de Japanse vlag.

Afdalend in de Schelde....

Ik ervoer het als heel bijzonder om nabij het onbeduidende Le Catelet, onderdeel van het even zo onooglijke gehucht Gouy, de oorsprong van de verderop zo machtige stroom te zien. En te erváren, want ik moest er natuurlijk de Schelde ook even ín….

Aan de bron

Aan de monding ervan ligt Vlissingen, de geboortestad van ons pa. Maar bij de bron van de Schelde waren we nog nooit. Mijn broer Peter en ik togen erheen. Ik woonde in Bergen op Zoom, Bath, Bergen op Zoom en nu leef ik in Antwerpen, dus ik ben al gans mijn leven Scheldetrouw.

Oei....

Goh, had ik terwijl ik alleen het groene licht maar op wilde roepen toch bijna de wereld zoals we die kennen naar een vorige versie gedrukt….

De schuld van alles

Moest lachen om Patrick Conrad, die ter gelegenheid van de herdenking van onze vriend Henri-Floris Jespers uit de Vaucluse over was gekomen. Toen we aan de rand van het gezelschap artistiek en literair volk wat stonden te babbelen vroeg hij of ik wist waar het graf van Paul van Ostaijen (op de foto achter ons) was. “Jazeker, hier vlak achter de hoek.” “Kom, dan gaan we hem eens een goeiendag zeggen,” zei Patrick. “Hij is per slot van rekening de schuld van alles…..”

In memoriam Henri-Floris Jespers

Vanmorgen is op de begraafplaats Schoonselhof het graf ingewijd van Henri-Floris Jespers (1944-2017), naar een ontwerp van Renaat Ramon en (centraal op de foto) Jan Scheirs. Er waren verheugend veel van Henri’s goede vrienden bij aanwezig. Matthijs de Ridder (op de foto hieronder) duidde de betekenis van het oeuvre van HFJ, die vandaag jarig zou zijn geweest.

Leuke woorden

Brui, jadder, kevie, loggerbom, nakkedikker, opvolgmelk, priemel, teffteler, vlaszwingelaar, zuiliep.

Cinema Trivia: Figurerende bassist

Het eerste echte concert dat ik, samen met wat schoolkameraden, bezocht was er een van The Byrds. Op zaterdag 22 mei 1971 waren we in Het Turfschip in Breda getuige van hun optreden. De bassist van de groep was toen Skip Battin. Ontdekte net dat hij ooit ook even figurant in een film was: zag hem naast Albert Popwell (die later in een aantal Dirty Harry-films zou opduiken) tegenover Clint Eastwood in Coogan’s Bluff uit 1968. Een piepkleine rol, maar keurig op de aftiteling vermeld!

Uit de kast (LXXVII): René De Clercq

Eens in de maand ga ik voor deze rubriek met de ogen dicht voor mijn poëziekast staan om daar een willekeurige bundel uit te nemen. Deze keer Daar is maar één land van René De Clercq (Heideland, Hasselt, 1964), waaruit ik op bladzijde 67 het gedicht Bede opensloeg:

Neem van mijn hart mijn haat, o God,

en laat mij vroom vergeten

wat mij aan leed wordt toegemeten,

aan laster, smaad en spot.

Op aarde weegt een schuld.

De ganse mensheid boet.

Het grauw, met rauwe kreten,

eist zuivering door bloed.

Neem van mijn hart, o God,

Mijn toorn en ongeduld,

Gij die alleen kunt weten

en nimmer spreken zult.

Over de brug

Sinds lijn 70 in gebruik is kun je ook met de trám over de Londenbrug. Het heeft even geduurd om de sporen passend op de brug te krijgen maar het is gelukt.