Ieder jaar opnieuw
verdwijnt het bosje minikastanjes onder hun grote broers uiteindelijk weer,
maar deze keer begint het er toch op te lijken dat iets ervan over zal
blijven….
Nooit zo bij stil
gestaan, maar ik ben het eigenlijk eens met W.F. Hermans die het nut van het
gordijn in (de vroegere – want tegenwoordig heb je van die grote beeldschermen)
filmtheaters in twijfel trekt omdat in een echte schouwburg niemand weet wat er
achter het gordijn bekokstoofd is maar iedereen in een bioscoop weet wat er
achter het gordijn schuilgaat: een witte lap….
Tjongejonge, The Daily Telegraph (geen roddelrommel maar
een eerbiedwaardige conservatieve krant) kopt vanmorgen seriéus met Harry says birth of son ‘the most amazing experience
I could ever imagine’ as world awaits first sighting. Het koninkrijk is verscheurd door de Brexit-perikelen, Schotland
kondigde een onafhankelijkheidsreferendum aan, op het Ierse eiland wordt
ernstig over hereniging gesproken maar in Londen denken ze heus dat ‘de wereld’
zit te wachten op de publieke verschijning van een prinsje, een actrice van wie
niemand had gehoord tot ze in Engeland terechtkwam en een zuigeling waarvan
quasi niemand weet om de hoeveelste in de lijn van troonopvolging het gaat. Wat
een mafkezen.
Alarik was koning van de
Langobarden, Attila koning van de Hunnen, Geiserik koning van de Vandalen en
Theodorik koning van de Ostrogoten. Koning van een volk klinkt in mijn oren
stoerder dan koning van een land. Koning der Belgen. Dat klinkt toch
avontuurlijker dan Koning der Nederlanden. Jammer dat Filip zo’n sneu figuur
is, want anders zou je je hem kunnen voorstellen als gekroond ruiter aan het
hoofd van zijn troepen. Overigens vraag ik me van Willem-Alexander ook af of
hij kan blijven zitten op een galopperend paard….
Het is een merkwaardig
verschil, maar de gedachte erachter is niet geheel van logica verstoken: een
Amerikaan die hier op het gelijkvloers zou wonen zou zeggen dat hij op the first floor woont. Het ís natuurlijk
ook de eerste vloer. Wij wonen op de tweede verdieping, en dus éigenlijk op de
dérde vloer….
En toch, zo vonden Hans
en Tineke, tóch smaakt aan zee de paling net iets minder lekker wanneer je tijdens
de maaltijd misprijzend bekeken wordt door een chagrijnige zilvermeeuw die het
er niet mee eens is dat hij door glas gescheiden wordt van iets smakelijks….
Of het Bavikhoves of bij
uitbreiding gebruikelijk West-Vlaams is weet ik niet, maar ik hoorde iemand in
een café in de deelgemeente van Harelbeke een boeiende uitleg geven over de
verbuiging van bevestiging, van ja om
kort te gaan. Indien men, aangenomen dat ik het dialect beheers, zou vragen of
ik voor het eerst in die kroeg was zou ik moeten antwoorden met joak. Als men zou vragen of mijn
vriendin er voor het eerst was zou ik zeggen joas, en indien de vraag mijn vriend betrof joaj. Er is zelfs een meervoud: het antwoord op de vraag of zij er
voor het eerst waren luidt joam. Boeiende
geslachtelijke variatie, maar voor uitboorlingen niet eenvoudig….
Welk een mooi eenvoudige
liaan is de Hedera helix, de klimop,
toch. Heb de jonge aanwas daarvan op ons terras zojuist op mijn gemakje staan
te bestuderen. Zo frisgroen, en voorzien van die vernuftige zuignapjes.
Fabelhaft! Puzzelaars weten natuurlijk dat de plant ook wel eiloof en ifte
wordt genoemd, maar dit geheel terzijde.
In het Roxy Theater waarin
ik als zoon van mijn vader vele jongensuren doorbracht hingen in de gang tussen
zaal en foyer ingelijst in een zwartstalen lijst drie grote zwartwit-foto’s van
toenmalige filmsterren: Victor Mature, Van Johnson en Esther Williams. Ik vroeg
me ineens af of die ondertussen op het rijkelijk gevulde wereldwijde web te
vinden zouden zijn, en jawel hoor: exáct deze foto’s herinnerde ik me….
Toen we ons hier
vestigden was dit plekje in de oksel van de Schelde tegenover het strand van
Sint-Anneke nog een beetje ‘op den buiten’. Nu nadert de stad er zienderogen:
links een van de nieuwbouwtorens op het eilandje, het Red Starline Museum en
het MAS. Dat hebben we allemaal gebouwd zien worden, dus we wonen hier
ondertussen al een poosje.
In
een buitenwijk van mijn geboortestad is een flatgebouw gerenoveerd en gedoopt
tot De Zeester omdat volgens de woordvoerster van de woningcorporatie – braaf
geciteerd door een jonge verslaggeefster van het plaatselijk dagblad die ook
niet beter weet – er vroeger een strandpaviljoen in de buurt was dat
Sterre de Zee heette. Sterre de Zee, Sterre de Zee. Toemetoch. Van een
genitief-r heeft men geen weet meer, laat staan van de theologische betekenis
van Stella Maris…. Je ziét het historische besef en benul van taal voor je
ogen verdwijnen.
Voor het
eerst sinds lange tijd De
schat van Scharlaken Rackham weer eens gelezen. Wat is het
(samen met het voorafgaande boek Het
geheim van de Eenhoorn) toch een knap verhaal. En wat is
Kapitein Haddock er toch in op dreef. Een van de mooiste scènes vind ik die op
pagina 20, waar de stokdove professor Zonnebloem als verstekeling wordt
ontdekt. Hij liet Haddocks voorraden whisky achter op de kade om de kisten
waarin die drank zich bevond te vullen met het plaatijzer voor zijn haaivormige
duikboot. Als Haddock vraagt waar zijn whisky is antwoordt Trifonius “Aan
boord, natuurlijk!” Haddock: “Aan boord!...God zij geprezen!...” Zonnebloem
(denkend dat naar zijn duikboot wordt gevraagd): “Hij is natuurlijk wel
gedemonteerd…”
En een verbijsterde Haddock: “Gedemonteerd?...M’nwhisky
gedemonteerd?” Hilarisch.
Minstens zo leuk om voor je
beeldscherm mee op reis te gaan als de Führerstandsmitfahrte
zijn de Straßenbahnfahrte. Overal
ter wereld heb je wel liefhebbers die het traject van bepaalde tramlijnen
online zetten. Deze keer reed ik met Lijn 61 mee door Bonn:
Het is in een land als
België nauwelijks te geloven maar er zijn allengs minder en minder dorpscafés.
Momenteel telt het land er nog 14.500. Dat zijn er 3.113 minder dan tien jaar
geleden. Er verdwijnt dus quasi élke dag een café….
In Tilburg werd heden aan de website Fleurs
du mal mijn gedicht Selfie – van Gerrit Achterbergtoegevoegd. Uit
Met een godverlaten knars, de
recensie van Peter J.R. Vermaat over Je
tikt er tegen en het zingt in Poëziepuntgl:
“Bert Bevers maakt in zijn gedicht Selfie
gebruik van een andere kwaliteit van Achterbergs gedichten, namelijk de
viervoetige jambe die regel voor regel ook als een soort spreuk, of zo je wilt
bezwering, te gebruiken is. Bevers maakt van acht regels uit acht
Achterberg-gedichten (deze getal-woordsymboliek had de dichter doen glimlachen)
een geheel nieuw gedicht.”
Ik realiseerde me pas
hoe vanzelfsprekend ik in de stad keek hoe laat het was op de klokken van de
Onze Lieve Vrouwekathedraal toen ik zag dat ze, eh….wég waren. Gelukkig komen
ze terug. Een kwestie van groot onderhoud.
Sommige filmsterren
hadden behalve op het witte doek nog een andere carrière. Johnny Weissmuller en
Jason Statham bijvoorbeeld waren Olympische sporters, John Gavin was ambassadeur
en Sterling Hayden schrijver en zeeman. Er waren er ook succesvol in de
politiek: Clint Eastwood, Arnold Schwarzenegger en Ronald Reagan als
respectievelijk burgemeester, gouverneur en staatshoofd. Dat Hedy Lamarr een
andere loopbaan ontwikkelde wist ik niet. Niet alleen was de schoonheid de
eerste naakte vrouw in een speelfilm (de Tsjechische rolprent Extase uit 1933) en (tegenover Victor Mature) de verraderlijke
Delilah in Cecil B. DeMille's Samson and
Delilah uit 1949 maar ze verwierf op 11 augustus
1942 ook patent 2292387 op haar Secret
Communication System, dat het op grote hoogte vliegende observatietoestellen
mogelijk maakte torpedo’s te kunnen besturen. Tot zover dit Gemengd Bericht.
Op CharmAntwerpen is weer eens te zien doe dikwijls Danny Braem er in
slaagt om op het juiste moment af te drukken. Wat te denken van deze verrukkelijke
Duif met smiley? Zie ook:
Op het Landgoed Enghuizen in Hummelo
is in het kader van de Enghuizer Dialogen (de tiende editie reeds!) Een cadavre exquis te vinden, de
poëziecarrousel die kunstenaar Jan Opdam maakte met gedichten van het
collectief De Omsmeders. De laatste regel van het eerste kwatrijn werd de
eerste van het volgende en zo verder. Met bijdragen van onder meer Margót
Veldhuizen, Bert Bevers, Ankh Gussinklo, Bert Scheuter, Hans Mellendijk en Wim
van Til:
Een goede zaak dat het
tegenwoordig voor aannemers verplicht is de archeologische dienst de tijd te
geven indien er weer een stuk verleden aan het licht is gekomen. Momenteel is
er een opgraving gaande aan het Vleminckveld.
Ah, de rustgevende
werking van de tabak…. Dat waren mooie tijden, toen je nog ongestraft zo’n
spreuk mocht bezigen. Een niet-roker lijk ik ondertussen wel, maar ik zal het
nooit worden. Ik zal altijd een niet-rokende roker blijven.
Toen onze haren nog ros
waren (zie foto hieronder) werden de mogelijkheden al overwogen, maar zo af en toe moeten er knopen doorgehakt worden: de Gebroeders Bevers zijn in zaken! Wel moet er nog overlegd
worden over de vraag of 1 bon voor 1 boulet eigenlijk niet te weinig is…..
In het Museum Plantin-Moretus
is de tentoonstelling Grotesken ingericht.
Een kleine maar fijne expositie die de loep houdt boven talloze grillige wezens
die de kunst door de eeuwen – niet in het minst door de invloed van Bosch en Bruegel
– heen baarde. Toegepaste kunst zoals van Paul Vredeman de Vries maar ook grafiek
van zulke uiteenlopende grootheden als de Meester van de Paardenhoofden (Ornament met een putto, een sater en
groteske figuren uit 1500), Harmen Jansz. Muller (Cartouche met zeewezen uit 1564) en James Ensor (onder meer De eigenaardige insecten uit 1888). Er zijn
echter ook werken van nog actieve kunstenaars te zien zoals Carll Cneut, Fred
Bervoets en het jonge, pas 22-jarige, talent Adriaan Marin, onlangs nog winnaar
van de Prijs Frans Dille 2018-2019. Zijn ets Een zonderlinge herfst (2017) maakt indruk en doet een mooi oeuvre
vermoeden.
Ter gelegenheid van de
Goede Week de sterke column Kruisweg
die JACE van de Ven voor Brabant
Cultureel wijdde aan de gelijknamige cyclus van Albert Servaes:
In Parijs brandt de Notre
Dame. Hallucinante beelden. Zoveel erfgoed dat in vuur opgaat. Bergenaren van
mijn leeftijd kijken nog nét iets anders naar de brand omdat ze traumatische
herinneringen hebben aan de ochtend van 10 april 1972, toen de Gertrudiskerk in
Bergen op Zoom – waarvan de restauratie bijna klaar was – vlam vatte….
In Brabant Cultureel twee gedichten over wijlen Pina Bausch: dans vir jou teregstelling van Carina van der Walt en Wuppertaler
vademecum van uw dienaar:
De nabije cultuurdragers hic et nunc: Frank Witte: Works for banjo door Black Business featuring Arno
Hagenaars, De rafelranden van Europa
door Ivo van de Wijdeven, Lamentazioni
per la Settimana Santa door het Concerto Soave onder leiding van Jean-Marc
Aymes en De verdeelde aarde door
Hans Dijkhuis.
Mijn kameraad Hans
Mellendijk kwam een prachtige cartoon aangaande de Brexit tegen. Ik wéét dat de
Britten gevoel voor komische humor hebben, maar ze zijn de laatste tijd zo ongezond
met alleen zichzelf bezig dat ik me werkelijk afvraag of ze wel doorhebben hoe maywarig
meewarig ze door ‘ons’ worden bekeken en of ze deze grap wel snáppen….
Kocht een zak spruitjes.
Tegenwoordig moet op al je boodschappen vermeld staan waar die vandaan komen.
Bij sprúitjes zou je onder Oorsprong
verwachten Nederland, of België, of Duitsland. Maar Marokko?