Uit de kast (LXXXIV): Albert Hagenaars

Eens in de maand ga ik voor deze rubriek met de ogen dicht voor mijn poëziekast staan om daar een willekeurige bundel uit te nemen. Deze keer is dat Londen van Albert Hagenaars (Unicum, Bergen op Zoom, 1979), waaruit ik het titelgedicht opensloeg:

weer ontmantelt

buiten alle seizoenen

een zware lange regen

mijn moederloos verdriet

en weer het huilen

in het verre schuilen

onder de hoge rokken

van een bioskoop

met aan m’n dij

de koele koele handen

van faye dunaway

tot in de underground

toe