Andere taal op Radio Centraal

Komende woensdag, 23 februari, besteedt Radio Centraal Antwerpen aandacht aan mijn meest recente bundel Andere taal. Dat gebeurt in het programma Vhoorspel, dat van 17.00 tot 19.00 uur te beluisteren is. Programmamaker Rudy Claessens brengt dan niet alleen Andere taal onder de aandacht (er komen maar liefst dertien gedichten voor de microfoon) maar ook Antwerpse dichters, de bloemlezing die ik samenstelde voor het laatste nummer van het Zeeuwse literaire tijdschrift Ballustrada. Daarin staan twintig nieuwe verzen van twintig Antwerpse dichters. Woensdag leest Claessens die van Vera Alexander Beerten, Frank De Vos, Andy Fierens, Richard Foqué en Tony Rombouts. Het programma wordt muzikaal opgeluisterd met stukken van Graindelavoix. Radio Centraal Antwerpen is online te beluisteren via http://www.radiocentraal.be/

Sympathiek in de etalage

Ach, kijk eens welk een vriendelijke mens we tegenkwamen in de etalage van een van de vele antiquairs in de Leopoldstraat om de hoek. Anoniem, maar treffend geportretteerd: je ziet toch zo dat dit een sympathiek karakter is?

Het nut van rond

Iedere dag valt er wel iets te leren. Zo steek ik vandaag iets op van dagkalender De Druivelaar: Hebt u zich ooit afgevraagd waarom patrijspoorten rond zijn? Als patrijspoorten hoeken hadden, zou er door de voortdurend op-en-neergaande beweging van het schip te veel druk worden uitgeoefend op de hoekpunten, waardoor de scheepswand zou kunnen scheuren. Bij ronde raampjes wordt de druk gelijkmatig verdeeld. Dank u, Druivelaar!

Een mooi museum

Dat Museum Mayer Van den Bergh in de Lange Gasthuisstraat is trouwens wonderschoon! De meeste mensen trekken naar het Koninklijk Museum voor Schone Kunsten, het MUHKA en het Rubenshuis maar ook in dit voorbeeldig ingerichte en prachtig gehuisveste museum is het bijzonder aangenaam toeven. Brueghels De Dulle Griet is er een van de topstukken.
http://museum.antwerpen.be/mayervandenbergh/

Nieuw naast oud

In de Lange Gasthuisstraat hier bij ons om de hoek valt me altijd weer het bizarre contrast op tussen het Museum Mayer Van den Bergh en de nieuwbouw ernaast. Die oude trapgeveltjes naast dat glas en staal....Overigens bracht op de vierde verdieping van de gele building in het midden Maurice Gilliams de laatste decennia van zijn leven door.

Nieuwe bundel Richard Foqué

In 1967 debuteerde Richard Foqué als dichter met Alleen kringen in De Bladen voor de Poëzie in Lier. Bij diezelfde uitgever verscheen in 1969 De dieren komen. Bij het Gentse Yang zag in 1972 nog Drie millivolt van oneindig het licht. En toen leek het gedaan met zijn poëtische productie. Sedertdien concentreerde Foqué zich op zijn loopbaan als architect en hoogleraar. Maar ziet: het dichterlijk bloed kruipt waar het niet gaan kan: bijna vier decennia na zijn derde bundel is er een vierde op komst: Te laat het landschap verschijnt bij Uitgeverij Kleinood & Grootzeer. De bundel wordt donderdag 31 maart gepresenteerd in galerie De Zwarte Panter in Antwerpen. Voor meer informatie:
http://www.telaathetlandschap.blogspot.com/

Nergens vermeld

Giotto, de Meester van het altaar van Ulm, Quinten Matsys, Titiaan, Aubrey Beardsley, Gustave Moreau en Georges-Olivier Desvallières zijn maar enkele van de vele kunstenaars die zich door Salome lieten inspireren. Merkwaardig eigenlijk als je bedenkt dat de naam van Herodias' dochter nérgens in de evangelies vermeld wordt....

Führers niezen niet

Iedereen die zich een beetje bewust is van de historie heeft bij het horen van de naam Adolf Hitler altijd een bepááld beeld van de leider van het Derde Rijk. Dat werd mede gestuurd door 's mans hoffotograaf Heinrich Hoffmann, die het imago van zijn broodheer zorgvuldig mee kneedde en bewaakte. Sommige foto's mochten niét gepubliceerd worden, als ze niet pasten in de strategie bijvoorbeeld omdat ze Hitler lachend lieten zien. Het leiden van een Derde Rijk was immers een Ernstige Kwestie. Stuitte op twee foto's die destijds ook nooit werden gebruikt. Omdat Führers niet niezen. Omdat Führers geen nootjes aan een Eichhörnchen overhandigen....

Klaar voor een nieuw voorjaar

Het kan natuurlijk goed zijn dat we nog bakken sneeuw over ons heen gaan krijgen, maar toch doet de lente zich her en der reeds vermoeden. De koolmeesjes in onze paardenkastanjes zijn opgewonden, de merel fluit er lustig op los en aan sommige takken staan al forse knoppen te pronken....

Oud en nieuw

De lagevloertram, de zogenaamde hermelijn, vervangt op termijn de oude modellen van De Lijn. Die zijn reeds lang (zie maar op onderstaande foto) in gebruik, al toen je op het Koningin Astridplein/Place Reine Astrid nog naar Cinema Savoy kon. Hier in Antwerpen waren de lijnen 3 en 8 de eerste die van het nieuwe type werden voorzien. Andere als bijvoorbeeld de 7 kachelen nog op hun zestiger jarens. Het verbaasde me dan ook toen ik net met een espresso in de hand even naar buiten stond te kijken om te zien dat ook de 8 toch nog niet helemaal gemoderniseerd is: hier kruisen een ouwe en een nieuwe Eksterlaar-Bolivarplaats elkaar....

Bont gezelschap

In hetzelfde doosje waarin ik de foto van het filmsterretje aantrof, vond ik een oude zwart-witopname van een bont gezelschap voor, in en naast het café Laurent et Stévenart (tenminste: die laatste naam lijkt mij achter die hoed links te schuilen). Men schonk er al Oxo. Achterop staat, in potlood, alleen 92. Aan de kleding te zien schat ik dat de opname rond 1920 werd gemaakt. Er staan geen dertien mensen op, zoals bij eerste oogopslag lijkt, maar veertien: kijk maar links achter dat stoeltje. De man links heeft het prima naar zijn zin, maar die madam rechts? Oeioeioei, wat kan dié boos kijken. Goeie genade....

Een handtekening van Patty

Toen ik wat rommelde in de kelder een doosje tegengekomen met spulletjes die ik ooit in een bric-à-braczaakje kocht. Ontdekt dat ik een foto met handtekening heb van Patty McCormack. Opgedragen aan Jackie, Vera en Hennie (geen idéé wie dat zijn). Eerlijk gezegd had ik van McCormack zelf ook nog nooit gehoord, maar in 1956 al (ze was toen pas 11) werd ze voor een Oscar genomineerd voor haar rol in The Bad Seed. Ook recentelijk, zo leerde Google me, is ze nog actief. Zo speelde ze Pat Nixon in Frost/Nixon (2008) en vorig jaar nog was ze te zien in Desperate Housewives. Toch een leuk hebbedingetje....

Identiteitscrisisje

Vorig jaar werden de pristella's in mijn aquarium het slachtoffer van een mysterieuze ziekte. Eén na een gingen de exemplaren van de pristella maxillaris dood. Tot er slechts ééntje resteerde. Geen idéé wat de oorzaak was, nog steeds niet. Alle andere vissen bleven gezond en wel. Waarom nou net die éne pristella aan de slachting ontkwam? Een raadsel. Pristella's zijn echte schoolvisjes. Net als neontetra's (paracheirodons innesi). De laatste der Mohikanen sloot zich gaandeweg bij de neontetra's aan. Onlangs besloot ik om toch weer nieuwe pristella's te kopen. Nu doet zich het merkwaardige feit voor dat die oude pristella (rechts op de foto) zich amper bij haar soortgenoten vertoont, maar veelal dicht bij de neontetra's blijft. Eigenaardig, niet?

Inventief

In Nederland zou het geen waar kunnen zijn met al die welstandscommissies en calvinistische ruimtelijke ordeningsregels. Maar er zijn zo van die landen (deze foto, zo leerde ik van Hans Mellendijk, werd ergens in Rusland genomen) waar bouwer en overheid wat minder moeite hebben om samen tot een oplossing te komen als de ruimte tussen gevel en stoeprand wat te beperkt is....

Sportief volkje

Goed, we vergeten even de Zweden Inge Danielson, Ove Kindvall en Ralf Edström, maar vroeger voetbalden er Amsterdammers bij Ajax, Rotterdammers bij Feyenoord en Brabanders bij PSV. Wat ik zo mooi vind aan Athletic Bilbao is dat de club spelers niet alleen contracteert omdat ze goed kunnen voetballen. Neen, ze moeten ook Bask zijn. Dat moet ook bij Euskadi/Euskaltel. De wielerploeg heeft alleen Basken in de gelederen. Una Etxebarria had dan wel een Colombiaans paspoort, maar was wel van Baskische afkomst. Ook renners met een Frans paspoort zijn welkom, als ze maar uit Baskenland komen....

Platenkelder op herhaling (bis)

Jan van de Kasteele is in zijn rubriek Van Bergse bodem in BN/De Stem nog niet klaar met zijn herinneringen aan de platenkelder van Van Vliet in Bergen op Zoom. Vandaag hoopt hij dat Marianne, Marjan, Marian zich zal melden.....

Zie ook:

http://meergemengdeberichten.blogspot.com/2011/02/platenkelder-op-herhaling.html

Meisjesnamen

Een van de foto's in het Tilburgs familiealbum van Joep Eijkens werd in de vijftiger jaren van de vorige eeuw genomen op een meisjesschool. Ans, Bets, Corrie, Frida, Jans, Jo, Leny, Maria (2), Netty (2), Ria (3), Riet (2), Sjan, Til, Tine, Ton, Toos, Truus en Wilma heetten ze. Verfrissend eenvoudige namen. Zoals ik ze mij herinner uit mijn eigen lagere schooltijd. Bij mij in de klas zaten ook Anzen, Corries, Rieten en Truzen. En Loes. En Ineke. En Ingrid. En Joke. En Lizet. De meest exotische naam droeg Miranda. Da's toch allemaal heel wat anders dan huidige Fremdkörper als Britney, Sharona en Tatjana....

Tilburgs familiealbum

Een uitermate charmant boek is het Tilburgs familiealbum van Joep Eijkens. Het is niet alleen voor (oud-)Tilburgers een feest van herkenning, maar voor iedereen die zich een beetje bewust is van de vergankelijkheid der dingen. Eijkens overliep met tientallen Tilburgers aan de hand van hun fotoverzameling de familiegeschiedenis. Het boek is aantrekkelijk opgemaakt, en lijkt hier en daar wel op een van de albums waaruit materiaal gehaald werd. De klassenfoto's, de opnamen van bruiloften, communiefeesten en verjaardagspartijtjes en de vakantiekiekjes zijn op zich zelf niet bijster interessant maar het is - net als bijvoorbeeld in het Gentse Huis van Alijn - de véélheid ervan die het project zo bijzonder maakt....

Kunst voor iedereen

Hier heeft iemand liefdevol een paar eh, ja wat zijn het eigenlijk?, staan voorzien van een nieuwe verflaag. Mijn kennis van bouwkunde is te gering om er een naam op te kunnen plakken, maar het gaat me om het effect: dit is toch een heus objet trouvé? Kunst zonder als dusdanig bedoeld te zijn? Ik vind het móói....

Te gast bij Ansiel

Vandaag ben ik te gast in de rubriek De Leeslamp op de website Ansiel - Andere cinema en literatuur. Zie:
http://ansiel.cinebelblogs.be/archive/2011/02/06/bert-bevers.html#more

André Oijen stelde me de vragen reeds vorig jaar. Andere taal is ondertussen al verschenen! Onder de leeslamp verschenen op Ansiel eerder collega-dichters als Hendrik Carette, Hans Claus, Maarten Das, Joris Denoo, Serge van Duijnhoven, Jess De Gruyter, Maarten Inghels, Johanna Kruit, Ruth Lasters, Joke van Leeuwen, Bart Plouvier, Vrouwkje Tuinman, ACG Vianen en Frank De Vos:
http://ansiel.cinebelblogs.be/archives/category/de-leeslamp.html

Voorpublicatie Krakatau

Krakatau brengt een voorpublicatie uit mijn later dit jaar te verschijnen bundel Arrondissementen, en doet zulks ruimhartig. Er zijn vijf gedichten opgenomen:
De landvoogd laat zich bijpraten:
http://www.krakatau.nl/?p=6932
Rue de Paris, temps de pluie:
http://www.krakatau.nl/?p=6929
Tot de orde:
http://www.krakatau.nl/?p=6923

Cimétière du Montparnasse:

http://www.krakatau.nl/?p=6920

Gare de Bercy:
http://www.krakatau.nl/?p=6917

144 titels....

De jonge generatie driebanders (Dick Jaspers, Daniel Sanchez, Semih Sayginer) heeft ook al wel wat nationale, Europese en wereldtitels op haar naam geschreven maar blijft waarschijnlijk toch tot in lengte van dagen in de schaduw van Raymond Ceulemans. Die draagt als bijnaam niet voor niets Mister Hundred. Raymond rijfde 61 Belgische, 48 Europese en 35 wereldtitels binnen! Vandaag werd er hier in de Stadsfeestzaal (zie foto onder) een demonstratie driebanden gegeven door huidige toppers. Natuurlijk liet ook Raymond Ceulemans, in zijn 74ste levensjaar ondertussen maar er nog immer patent uitziend, zijn gezicht daar zien. Op de bovenste foto staat hij breed lachend achter Dick Jaspers. 144 titels. Tjonge....

Verliefd

Grappig hoe bepaalde talen sommige dingen hetzelfde uitdrukken. Wij (en de Duitstaligen, die sich in einander verlieben) worden verliefd maar Engelsen én Fransen vállen: to fall in love en tomber amoureux….

Dikke boom

Toen ik even in mijn geboortestad Bergen op Zoom was realiseerde ik me, toen ik het passeerde, plotsklaps dat ik nog geen fatsoenlijke foto had van mezelf bij mijn gedicht Dikke boom dat daar in quasi onverslijtbaar staal vereeuwigd is op het Gouvernementsplein. Dat euvel heeft Geertje even voor me verholpen....Het állereerste gedicht dat ik ooit schreef (het is verloren gegaan) werd ook door deze majestueuze reus geïnspireerd.

Een wereld zonder mannen

Wie maar geen genoeg van vrouwen kan krijgen doet er verstandig aan eens een kijkje te gaan nemen op Deux femmes, een website waarop Danny Braem oude foto's plaatst die gemeen hebben dat er telkens twéé vrouwen op staan....:
http://www.deuxfemmes.be/

Platenkelder op herhaling

Vorige week kwamen er heel wat jeugdherinneringen boven toen Jan van de Kasteele, in Bergen op Zoom journalist bij het dagblad BN/De Stem alsmede oud-klasgenoot, het had over de platenzaken waar hij begin jaren zeventig wekelijks de papieren versie van de Top 40 ging halen. Onder meer over Van Vliet op de Bosstraat, waar 'een knappe meid met een bos blonde krullen de platenafdeling in de kelder bestierde'. Ik stuurde hem een Gemengd Bericht van maart vorig jaar door:
http://gemengdeberichten.blogspot.com/2010/03/radio-nostalgia.html
Zo weet Jan weer dat zij Marianne heette. Dat kan natuurlijk ook Marian of Marjan zijn, dat weet ik niet. En hoe ik mijn hersenen ook laat kraken, haar achternaam schiet me maar niét te binnen....Hoe dan ook: vandaag komt Jan er in de krant op terug.

De Erik Heyman Triptieken

In het Stedelijk Museum 't Gasthuys van Aalst is momenteel de tentoonstelling Erik Heyman - Triptiek van poëzie en beeldende kunst te zien. Negen beeldend kunstenaars (Willy Beeckman, Lieve Bollaert, Chris Bulté, Walter De Rycke, Jan Dierick, Michel Janssens, Jean-Pierre Paeleman, Renaat Ramon en Patrick Van Craenenbroeck) lieten zich daarvoor inspireren door een vers uit de Verzamelde Gedichten van Erik Heyman beatae memoriae (1960-2010), vorig jaar bij De Contrabas verschenen. Daarop maakten negen dichters (Patrick Bernauw, Bert Bevers, Piet Brak, Reine De Pelseneer, Albert Hagenaars, Frank Pollet, Anja Van Geert, Kirstin Vanlierde en Willie Verhegghe) een gedicht bij een van die kunstwerken. De Erik Heyman Triptieken zijn smaakvol tentoongesteld in het beeldschone Gasthuys. Er is ook een catalogus met het werk verschenen.
http://www.alberthagenaars.nl/laatstenieuws/aalst.htm

Winters bloesemend

Ik wéét dat ze erg vroeg bloesemt, maar tóch ben ik ieder jaar opnieuw verrast (aangenaam, dat wel) als ik haar zo wonderbaarlijk wit zie uitwaaieren op een gruwelijk koude januariavond: de magnolia hier om de hoek doet, terwijl de stenen uit de stoep vriezen, net of het geen winter is....

Mooi filmpje

Een betoverend mooi filmpje ontdekte ik via Smelsslems, de blog van bevriende internaut Hans Mellendijk:
http://smelsslems.web-log.nl/smelsslems_zacht_tikkend_/2011/01/ondertussen-in-osaka-flrentijn-hofman.html

Audrey en Audrey

Zou Audrey Tautou vernoemd zijn naar Audrey Hepburn? Het is een eerder zeldzame naam, dus ik vermoed dat Tautou's mama (of papa natuurlijk, dat kan ook) een bewonderaarster van La Hepburn was. Ook Jean-Pierre Jeunet (de regisseur van Audrey Tautou in Le fabuleux destin d'Amélie Poulain en in Un long dimance de fiançailles) moet een boontje voor die andere Audrey hebben: de slotscène van Le fabuleux destin d'Amélie Poulain, waarin Audrey 2 achter op de brommer zit bij Mathieu Kassovitz, is voor filmkenners duidelijk een vette knipoog naar de scène uit Roman Holiday waarin Audrey 1 achter op de scooter zit bij Gregory Peck. Tot zover dit Gemengd Bericht.

Mooi huilen

Er zijn nogal wat synoniemen voor huilen. Het ene al minder bekend dan het andere. In Bergen op Zoom bijvoorbeeld brullen. Kramers Het Juiste Woord van dr. L. Brouwers en dr. F. Claes geeft dat niet. Wel vele anderen. Zoals drenzen, grienen, janken, simmen en snotteren. Maar het mooiste huilen voor mij toch wel de Vlamingen: die schreien of wenen....

De stand: 106-88

Niet dat ze daar in Jeruzalem of Washington van wakker liggen, maar na Brazilië heeft nu ook Argentinië laten weten Palestina te erkennen als een vrije en onafhankelijke staat binnen de grenzen van voor de Zesdaagse Oorlog van 1967. Ook Paraguay en Uruguay schijnen dat binnenkort af te gaan kondigen. Daarmee tekent zich toch wel een patroon af. Met Paraguay en Uruguay meegeteld zijn er immers reeds 106 landen die Palestina erkennen. Er zijn 194 landen.

Lachen....

Hahaha, wat woordvoerders het publiek zoal wijs denken te kunnen maken: "Prinses Máxima legt zowel in het binnenland als buitenland meer publieke bezoeken af dan haar echtgenoot. Volgens een woordvoerder van de Rijksvoorlichtingsdienst betekent dat niet dat zij meer werkt dan hij: 'Een deel van de activiteiten van de prins speelt zich achter de schermen af, zoals overleg met de krijgsmacht'". Overleg met de krijgsmacht....Hahaha.

Voorkeur voor zwart-wit

Sommige poezen kijken graag naar tennis op televisie, en volgen (tot het hen gaat vervelen uiteraard, en meestal is dat snel) de bal geboeid. Ons Zoeteke geeft niets om tennis. Ze heeft echter wel een eigenaardige voorkeur: de zwart-witfilm! Zodra ze in de gaten heeft dat ik er een zit te beschouwen komt ze naast me zitten om mee te kijken. Ook nu weer: ze volgt Otto e mezzo (8½) van Federico Fellini op haar dooie gemakske mee....

Vergelijkende muziekwetenschap

In 1965 bereikte het nummer Santo Domingo (ook wel bekend als Fernando, Alfredo en José) de 6de plaats in de Veronica Top Veertig. In verschillende versies, zoals die van Ria Valk en van Imca Marina. Het merkwaardige, dat valt me nu na al die jaren pas op, is dat het nummer op de hoesjes en in de hitdossiers Santo Domingo (de naam van veel plaatsen in de Spaanstalige wereld) heet, maar dat zowel Valk
(Luister maar: http://www.youtube.com/watch?v=wgEQ7sq9KIk)
als Marina
(Luister maar: http://www.youtube.com/watch?v=6SlLiK-5_jM)
geen Santo Domingo zingen maar Santá Domingo. Merkwaardig. Valk is zeer consequent, Marina lijkt te twijfelen vermits bij haar ook Santao Damingo (er was klaarblijkelijk geen geld om de opname nog eens over te doen) te horen is. Wat een indrukwekkend kapsel heeft ze overigens. Het lijkt me knap lastig daarmee overeind te blijven staan....

Bevers terug

Het gaat, het zal u niet verbazen dat dit nieuws mij deugd doet, heel goed met de bevers in Nederland. Het knaagdier lijkt weinig last te hebben van geschrapte ecologische verbindingszones en uitgestelde corridors. In 1988 werden in De Biesbosch de eerste paren uitgezet en ondertussen zijn daar al 90 burchten. Goed voor zo'n 300 bevers! Gedurende anderhalve eeuw was het knaagdier uitgestorven in Nederland. In 1826 werd het laatste exemplaar geschoten bij Zalk. De jacht was de oorzaak van de verdwijning van de bever in Nederland. Wat ik niet wist: niet alleen zijn pels was gewild, maar ook zijn vlees! Dat kwam omdat dat ook in de vastentijd gegeten mocht worden omdat bevers net als vissen zogenaamd 'waterdieren' waren....

Uit de kast (21)

Maandelijkse traditie. Ook deze keer weer was ik benieuwd wat ik met de ogen dicht voor mijn poëziekast staande op goed geluk in mijn handen zijn nemen. Het is de bundel Het drijvende erf van Frans Depeuter geworden, die in 2000 het licht zag bij Facet in Antwerpen. Op bladzijde 19 daarvan staat:

De schommel

De dag die blaft, de zomer spant zijn bogen,
de wereld geurt naar vlier en marjolein;
van paal tot paal buigt zich de middaglijn
waaraan gestijfseld zonlicht hangt te drogen.

Het kind zit op de schommel, omlaag, omhoog en
ziet heel even boven de heggelijn
het korenveld dat schreeuwt van pijn.
Het daalt alweer, sluit duizelend de ogen.

Zo was het toen. De tuin vol laaiend licht.
Geen spijt om wat verloopt, geen vraag
naar later. Er stierf geen mens, geen doodsbericht
drong door de brede beukenhaag
naar binnen. De tijd lag dicht:
wat toen bestond, was slechts vandaag.

Eindelijk de meerderheid

Ik realiseer me ineens dat ik vrijwel mijn hele leven tot een minderheid heb behoord. Maar sedert 2008 is dat omgedraaid: nu behoor ik tot de meerderheid! Sinds twee jaar immers zijn er wereldwijd meer stedelingen dan plattelandbewoners....

Gejuich alom

Overigens ooit eens écht zoiets meegemaakt. Aad de Mos had zo zijn talenten. Hij was de enige trainer die Marco van Basten op de bank durfde te zetten, en in 1988 won hij met KV Mechelen de Europa Cup II ten koste van zijn vorige werkgever Ajax. Maar sindsdien maakte hij vooral naam als Aadje Afkoopsom. Hij maakte niet alleen bij Ajax zijn termijn niet vol, maar kwam evenmin zijn afspraken na bij Vitesse, AO Kavala en Sparta. Ook bij PSV maakte hij zich niet geliefd. Met zijn grote bek en falend tactisch inzicht joeg hij in Eindhoven en ver daarbuiten PSV-supporters al snel tegen zich in het harnas. Ik herinner me haarscherp hoe ik in september 1995 van het station in Bergen op Zoom naar huis liep, en bij V&D voor het stoplicht moest wachten. Naast me stond een steiger met daarop allerhande bouwvakkers die met iets bezig waren dat ik nu vergeten ben. Ze hadden, zoals gebruikelijk bij bouwvakkers, hun radio keihard aanstaan. Toen ik daar wachtte tot het groen werd klonk het : 'Piep, piep, piep. Het nieuws van drie uur. Voetbalclub PSV heeft met onmiddellijke ingang trainer Aad de Mos ontslagen.' Ik riep met gebalde vuist 'Eindelijk!' tegen de bouwvakkers die massaal in juichen uit waren gebarsten. 'Blij dat we van die eikel af zijn,' riep er een naar me, met opgestoken duim....

Ethervervuiling

Sommige nummers zijn terecht naar de vergetelheid verwezen. Maar tot mijn schrik hoorde ik daarstraks op de radio toch een van de ergste gevallen van ethervervuiling uit de geschiedenis van de popmuziek: You're My Heart, You're My Soul, waarmee het enge duo Modern Talking in 1985 een grote hit scoorde. Ik heb zelden zo moeten lachen toen ik de clip daarvan eens tegenkwam in het BBC-televisieprogramma Top Of The Pops 2, waarbij de gebruikelijke informatie betreffende de getoonde artiesten onder in beeld langs kwam gerold. Bij de BBC waren het ook niet bepaald fans. De tekst besloot: Street parties heralded the news of their split, in 1987! Ik zag, en zie, dat helemaal voor me....

Dubbele vondst

Het internet huisvest talloze bizarre verzamelingen. Zo zijn er de dichtersbankjes van Hans Mellendijk, waarbij hij indien vindbaar een zo passend mogelijk vers zoekt:
http://smelsslems.web-log.nl/smelsslems_zacht_tikkend_/dichtersbankjes/

En er is ook mijn eigen collectie verdwenen ramen en deuren:
http://www.vanisheddoors.blogspot.com/
Sommige lezers denken met ons mee. Zoals Francesco il Cuoco. Die stuurde een foto met een verdwenen deur én een dichtersbankje! Grazie mille, Francesco!

Het grootste

In De Groote Oorlog werd het gebouw, net als de rest van de stad, vrijwel volledig aan gruzelementen gebombardeerd dus wat er nu staat is een replica maar wel een verduiveld knappe: de 13de eeuwse Lakenhalle van Ieper ziet er opnieuw uit als voor 1914. Knap restauratiewerk! Wat ik nu, van De Roetskalender, leer is dat de Lakenhalle met een gevellengte van 132 meter het grootste burgerlijke gebouw uit de middeleeuwen is.