Kijk eens aan, zomaar ineens een gedicht van mezelf in het Indonesisch. Het Bahasa Indonesia meer bepaald. Vertaald door Siti Wahyuningsih, die begonnen is poëzie van mij naar haar moedertaal om te zetten. Dit is het eerste gedicht uit mijn bundel Afglans - Gedichten 1972-1997:
dan sekarang
- sekarang kereta api malam terakhir
menyobekan kesepian negeri ini -
aku menarik perbatasan ketenangan
kesunyian tertutup
lagi seperti air
di belakang wagon yang terakhir
Dat luidt oorspronkelijk:
en nu
- nu de laatste nachttrein
de stilte van dit land verscheurt -
bepaal ik in alle rust mijn grenzen
de stilte sluit zich
als water weer
achter de laatste wagon
Ik herken in de vertaling alleen wagon, maar mijn kennis van het Indonesisch is dan ook verwaarloosbaar. Wie weet krijg ik nog wel eens lezers in het verre Jakarta....
dan sekarang
- sekarang kereta api malam terakhir
menyobekan kesepian negeri ini -
aku menarik perbatasan ketenangan
kesunyian tertutup
lagi seperti air
di belakang wagon yang terakhir
Dat luidt oorspronkelijk:
en nu
- nu de laatste nachttrein
de stilte van dit land verscheurt -
bepaal ik in alle rust mijn grenzen
de stilte sluit zich
als water weer
achter de laatste wagon
Ik herken in de vertaling alleen wagon, maar mijn kennis van het Indonesisch is dan ook verwaarloosbaar. Wie weet krijg ik nog wel eens lezers in het verre Jakarta....
.jpeg)
.jpeg)
