Het spant er vandaag om tijdens de preformatiegesprekken. Wordt Elio di Rupo de eerste Franstalige (én socialistische) premier van België sedert Edmond Leburton in 1974, of kan ook híj het ingewikkelde institutionele kluwen niet ontwarren? Slaagt hij erin voldoende tegemoet te komen aan de door Vlaanderen gewenste Copernicaanse omwenteling? Vooral in Brussel, dat bestuurlijke warnest waarin een kat haar eigen jongen nog niet terugvindt, worden er momenteel zenuwachtig heel wat nagels opgeknabbeld. Mogen fossielen als Freddy Thielemans er voort blijven doen met hun autistische beleid of gaat er éindelijk iets veranderen? Hoe het ook zij, je hébt - blijkens deze eenzame nationale driekleur - nog mensen die het allemaal wel best vinden zoals het nu is....
.jpeg)
.JPG)
