De titel kende ik natuurlijk al lang, maar ik zag de film nooit. Dat had
waarschijnlijk ook te maken met ‘vreemde’ hoofdrolspelers als Frank Sinatra en
Angela Lansbury, maar wat ís The
Manchurian Candidate een verdomd knappe rolprent! John Frankenheimer krijgt
er in Halliwells Moviegoer Companion
terecht niet minder dan vier sterren voor (**** is de hoogste quotering), en
terecht: Insanely plotted but brilliantly
handled spy thriller, a mixture of Hitchcock, Welles and All The King’s Men. En: An intelligent, funny, superbly written, beautifully played, and
brilliantly directed study of the all-embracing fantasy in everyday social,
emotional and political existence. Moet nog wat nazoeken, want ik kreeg
kippenvel toen Laurence Harvey aan het slot een politieke aanslag pleegt met
wat mij een Mannlicher-Carcano lijkt. Hetzelfde wapen (ook toen al als eerder
ouderwetsch beschouwd) waarmee Lee Harvey Oswald in 1963 zogenaamd op John F. Kennedy zou hebben geschoten. “Nou en?”
zult u denken. Wel The Manchurian
Candidate kwam uit in….1962.
.jpg)
