Zit te bladeren in een paar oude
literaire tijdschriften. In nummer 2 van Stuip
uit december 1961 tref ik een aardig ding van Jan Diels:
- je suis coiffeur
- quoi?
- feur oui.
Zo goed is mijn Frans wel, dat ik
dit grapje begrijp. Hetgeen me er op brengt dat humor iets is dat culturen
bindt. Als je elkaars grappen begrijpt is er een band. Al schijnt iederéén wel
in de lach te schieten als ze een ander uit zien glijden over een bananenschil,
maar dit terzijde….
.jpg)
